| << ก่อน | < สารบัญ > | หลัง>> |
| ด้วยพระนามแห่งอัลลอฮฺ พระผู้ทรงเมตตา พระผู้ทรงปรานียิ่งเสมอ | |
| บทอะบะซะ (Abasa) | |
| عَبَسَ وَتَوَلَّى (1) |
1. เขาทำหน้าบึ้ง และผินหน้าไปทางอื่น |
| أَن جَاءَهُ الْأَعْمَى (2) |
2. เพราะชายตาบอดมาหาเขา |
| وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى (3) |
3. เจ้ารู้อะไร บางทีเขาอาจจะมาเพื่อขัดเกลาจิตใจก็ได้ |
| أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى (4) |
4. หรือเพื่อรับคำตักเตือน ซึ่งคําตักเตือนนั้นอาจเป็นประโยชน์แก่เขา |
| أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى (5) |
5. ส่วนผู้ที่มั่งคลั่ง |
| فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى (6) |
6. เจ้ากลับต้อนรับขับสู้ |
| وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى (7) |
7. ถ้าหากเขาไม่ขัดเกลา เจ้าก็ไม่ต้องรับผิดชอบสิ่งใด |
| وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَى (8) |
8. ส่วนผู้ที่พยายามมาหาจ้า |
| وَهُوَ يَخْشَى (9) |
9. ขณะที่เขามีความเกรงกลัว |
| فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى (10) |
10. เจ้ากลับเมินเฉยต่อเขา (และหันไปหาคนอื่น) |
| كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11) |
11. มิใช่เช่นนั้น (แบบอย่างของเจ้ามิได้เป็นเช่นนี้) แท้จริง (โองการต่างๆ) เป็นข้อตักเตือน |
| فَمَن شَاء ذَكَرَهُ (12) |
12. ผู้ใดประสงค์ก็จงรำลึกถึงข้อตักเตือนนั้น |
| فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13) |
13. ซึ่งบันทึกอยู่ในคัมภีร์อันทรงเกียรติ |
| مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14) |
14. ได้รับการเทิดทูนมีความบริสุทธิ์ |
| بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15) |
15. อยู่ในมือของเทวทูต |
| كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16) |
16. ผู้ทรงเกียรติ ทรงคุณธรรม |
| قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17) |
17. มนุษย์ถูกสังหารเสียก็ดี เขาช่างเนรคุณเสียนี่กระไร |
| مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18) |
18. พระองค์ทรงบังเกิดเขามาจากสิ่งใด |
| مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19) |
19. จากน้ำอสุจิอันไร้ค่า พระองค์ทรงบังเกิดเขา และทรงกำหนดสภาพแก่เขา |
| ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20) |
20. หลังจากนั้น ทรงทำทางให้สะดวกแก่เขา |
| ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21) |
21. ต่อมาทรงให้เขาตายแล้วทรงฝังเขาไว้ในหลุมฝังศพ |
| ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22) |
22. เมื่อใดที่พระองค์ทรงประสงค์จะทรงให้เขาฟื้นคืนชีพขึ้นมา |
| كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23) |
23. มิใช่เช่นนั้น จนบัดนี้เขามิได้ปฏิบัติสิ่งที่พระองค์ทรงบัญชาแก่เขา |
| فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ (24) |
24. มนุษย์ต้องพิจารณาดูอาหารของเขา |
| أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25) |
25. เราได้หลั่งน้ำฝนลงมาอย่างมากมาย |
| ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26) |
26. แล้วเราได้แยกแผ่นดินออกโดยสมบูรณ์ |
| فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27) |
27. เราได้ให้เมล็ดพันธ์งอกเงยขึ้นจากแผ่นดิน |
| وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28) |
28. มีทั้งองุ่นและพืชผัก |
| وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29) |
29. มะกอกและต้นอินทผลัม |
| وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30) |
30. เรือกสวนที่หนาทึบด้วยต้นไม้ |
| وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31) |
31. พืชพันธ์ผลไม้และทุ่งหญ้า |
| مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32) |
32. เพื่อยังประโยชน์แก่พวกเจ้าและแก่ปศุสัตว์ของพวกเจ้า |
| فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33) |
33. ครั้นเมื่อเสียงทำให้ตกใจ (เสียงแห่งวันฟื้นคืนชีพ) มาถึง |
| يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34) |
34. วันซึ่งผู้คนจะวิ่งหนีไปจากพี่น้องของเขา |
| وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35) |
35. จากมารดาและบิดาของเขา |
| وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36) |
36. จากภริยาและบรรดาบุตรของเขา |
| لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37) |
37. ในวันนั้น พวกเขาต่างมีภาระยุ่งแต่ละคนมุ่งอยู่กับภารกิจของตน |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38) |
38. ในวันนั้นมีหลายใบหน้าเบิกบานแจ่มใส |
| ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39) |
39. หัวเราะสนุกร่าเริง |
| وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40) |
40. และในวันนั้นมีหลายใบหน้าที่ฝุ่นจับเปรอะเปื้อน |
| تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41) |
41. ความหม่นหมองจะปกคลุมเหนือพวกเขา |
| أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42) |
42. พวกเขาคือพวกปฏิเสธและประพฤติชั่ว |
| << ก่อน | < สารบัญ > | หลัง>> |