| << ก่อน | < สารบัญ > | หลัง>> |
| ด้วยพระนามแห่งอัลลอฮฺ พระผู้ทรงเมตตา พระผู้ทรงปรานียิ่งเสมอ | |
| บทก็อฟ (Qaf) | |
| ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِيدِ (1) |
1. กอฟ ขอสาบานด้วยอัลกุรอานอันทรงเกียรติ (การเป็นนบีและมะอาดสัจจริง) |
| بَلْ عَجِبُوا أَن جَاءَهُمْ مُنذِرٌ مِّنْهُمْ فَقَالَ الْكَافِرُونَ هَذَا شَيْءٌ عَجِيبٌ (2) |
2. แต่ว่าพวกเขาประหลาดใจที่มีผู้ตักเตือนคนหนึ่งจากหมู่พวกเขาเอง มายังพวกเขา พวกปฏิเสธกล่าวว่า นี่เป็นสิ่งประหลาด |
| أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا ذَلِكَ رَجْعٌ بَعِيدٌ (3) |
3. เมื่อเราตายและกลายเป็นดินไปแล้ว (จะกลับมีชีวิตอีกกระนั้นหรือ) นั่นเป็นการกลับที่ไกลเหลือเกิน |
| قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَعِندَنَا كِتَابٌ حَفِيظٌ (4) |
4. แน่นอน เรารู้ดีว่าตั้งเท่าใดแล้วที่แผ่นดินได้บั่นทอนพวกเขา และ ณ เรานั้นมีบันทึกรักษาไว้ |
| بَلْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِي أَمْرٍ مَّرِيجٍ (5) |
5. เมื่อความจริงได้มีมายังพวกเขา พวกเขาก็ปฏิเสธความจริงนั้น ดังนั้น พวกเขาจึงอยู่ในภาวะที่สับสน |
| أَفَلَمْ يَنظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَزَيَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِن فُرُوجٍ (6) |
6. พวกเขามิได้มองไปยังฟากฟ้าเหนือพวกเขาดอกหรือ ว่าเราได้สร้างอย่างไร เราประดับมันไว้อย่างไร โดยที่ไม่มีรอยร้าวหรือช่องโหว่แต่อย่างใด |
| وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ (7) |
7. เราได้แผ่ขยายแผ่นดินให้กว้างออก เราได้ปักภูเขาไว้อย่างมั่นคงในแผ่นดิน และเราได้ปลูกพฤกษาชาตินานาพันธ์เป็นคู่ ๆ อย่างสวยงามในแผ่นดิน |
| تَبْصِرَةً وَذِكْرَى لِكُلِّ عَبْدٍ مُّنِيبٍ (8) |
8. เพื่อให้เป็นทางนำและเป็นการเตือน สำหรับปวงบ่าวทุกคนผู้กลับใจ |
| وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُّبَارَكًا فَأَنبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِيدِ (9) |
9. เราได้หลั่งนำน้ำฝนอันมงคลยิ่งลงมาจากฟ้า ด้วยน้ำนั้นเราได้ปลูกสวนอันหลากหลาย และเมล็ดพืชสำหรับเก็บเกี่ยว |
| وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَّهَا طَلْعٌ نَّضِيدٌ (10) |
10. อีกทั้งต้นอินทผลัมสูงตระหง่าน มีพวงผลดกระย้า |
| رِزْقًا لِّلْعِبَادِ وَأَحْيَيْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا كَذَلِكَ الْخُرُوجُ (11) |
11. เพื่อเป็นปัจจัยยังชีพแก่ปวงบ่าว เราได้ชุบพื้นดินแดนที่แห้งแล้งให้มีชีวิตด้วยน้ำนั้น และการฟื้นคืนชีพ (ของคนตาย) ก็เป็นเช่นนั้น |
| كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ (12) |
12. หมู่ชนของนูฮฺ ชาวรอส และซะมูดได้ปฏิเสธ (บรรดาศาสดา) มาก่อนหน้าพวกเขาแล้ว (ชาวรอส หมู่ชนที่ใช้ชีวิตอยู่ในยะมามะมีศาสดาประจำหมู่ชนองค์หนึ่งนามว่า อันเซาะละฮฺ) |
| وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ (13) |
13. (เช่นเดียวกัน) หมู่ชนของอาด ฟิรเอานุ และพี่น้องของลูฎ |
| وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ (14) |
14. ชาวอัยกะฮฺ (ป่าทึบ=หมู่ชนของชุอัยบฺ) หมู่ชนของตุบบะอ (อาศัยอยู่ในแผ่นดินเยเมน) ทั้งหมดเหล่านั้นได้ปฏิเสธบรรดาเราะซูล ดังนั้น สิ่งที่เราเคยเตือนให้ระวัง (การลงโทษพวกเขา) จึงกลายเป็นจริง |
| أَفَعَيِينَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِّنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ (15) |
15. เราไร้ความสามารถต่อการสร้างครั้งแรกกระนั้นหรือ (ซึ่งการให้ฟื้นครั้งที่สองจึงเป็นไปไม่ได้) ทว่า (ด้วยเหตุผลอันชัดเจน) พวกเขาสงสัยการสร้างครั้งใหม่ต่างหาก |
| وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ (16) |
16. แน่นอน เราได้บังเกิดมนุษย์มาและเรารู้ดียิ่งในสิ่งที่จิตใจของเขากระซิบกระซาบแก่เขา และเราใกล้ชิดเขายิ่งกว่าเสนเลือดที่ลำคอเสียอีก |
| إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ (17) |
17. (จงรำลึก) เมื่อ (มะลัก) ผู้บันทึกทั้งสองที่นั่งอยู่ทางด้านขวาและทางด้านซ้าย กำลังบันทึก (การงาน) ของมนุษย์ |
| مَا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ (18) |
18. ไม่มีคำพูดใดถูกกล่าวออกมา เว้นแต่ ณ เขานั้นมี (มะลัก) ผู้พิทักษ์ ผู้เตรียมพร้อม (การบันทึก) |
| وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنتَ مِنْهُ تَحِيدُ (19) |
19. ในที่สุดอาการมึนงงแห่งความมรณะได้ปรากฏขึ้นอย่างประจักษ์แจ้ง (จะมีเสียงกล่าวว่า) นี่คือสิ่งที่เจ้าเคยคิดหลีกหนี |
| وَنُفِخَ فِي الصُّورِ ذَلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ (20) |
20. แตรจะถูกเป่าขึ้น นั่นคือวันอันน่าสะพรึงกลัวที่เคยถูกสัญญาไว้ |
| وَجَاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ (21) |
21. และทุก ๆ ชีวิตจะมาพร้อมกับมะลักผู้ขับต้อน และมะลักผู้เป็นพยาน |
| لَقَدْ كُنتَ فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ (22) |
22. แน่นอน จ้าไม่เคยสนใจต่อเรื่องนี้ (วันฟื้นคืนชีพ) เราจึงปลดม่านบังตาออกไปจากเจ้า วันนี้สายตาของเจ้าจึงสว่างขึ้น |
| وَقَالَ قَرِينُهُ هَذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ (23) |
23. มะลักที่อยู่กับเขากล่าวว่า นี่คือบัญชีบันทึกการงานเบ็ดเสร็จของเขาที่อยู่กับข้าฯ |
| أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ (24) |
24. มีบัญชาแก่ทั้งสองว่า จงโยนทุกคนที่ปฏิเสธและดื้อรั้นลงในนรก |
| مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُّرِيبٍ (25) |
25. ผู้ขัดขวางการทำดีอย่างรุนแรง ผู้ละเมิด และผู้ยุยง (คนอื่น) ให้สงสัย |
| الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ (26) |
26. ผู้ตั้งพระเจ้าอื่นคู่เคียงกับอัลลอฮฺ ดังนั้น เจ้าทั้งสองจงโยนเขาสู่การลงโทษอันสาหัส |
| قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَكِن كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ (27) |
27. (ชัยฏอน) คู่สนิทของเขากล่าวว่า โอ้ พระผู้อภิบาลของข้าฯ ข้าฯมิได้ทำให้เขาอวดดีหลงผิดดอก ทว่าเขาได้อยู่ในความหลงผิดอันห่างเหินมาก่อนแล้ว |
| قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُم بِالْوَعِيدِ (28) |
28. พระเจ้าตรัสว่า พวกจ้าอย่าโต้เถียงกันต่อหน้าข้า ขณะที่ข้าได้ส่้งคำเตือน (การลงในนรก) มาัยังพวกเจ้าก่อนหน้านี้แล้ว |
| مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ (29) |
29. บัญชาของข้าจะไม่ถูกเปลี่ยนแปลง และข้าจะไม่อธรรมต่อปวงบ่าวเด็ดขาด |
| يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِن مَّزِيدٍ (30) |
30. วันซึ่งเราจะกล่าวแก่นรกญะฮันนัมว่า เจ้าเต็มแล้วหรือยัง มีเสียงตอบว่า ยังมีเพิ่มอีกไหม |
| وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ (31) |
31. สรวงสวรรค์จะถูกนำมาใกล้บรรดาผู้สำรวมตน โดยมิได้อยู่ไกลเลย |
| هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ (32) |
32. นี่คือสิ่งที่ได้ถูกสัญญาไว้สำหรับทุกคนที่สำนึกผิด และผู้รักษาบัญญัติ |
| مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُّنِيبٍ (33) |
33. ผู้ที่เกรงกลัวพระผู้ทรงกรุณาปรานีอย่างลับๆ และกลับมาด้วยดวงใจที่สำนึกผิด |
| ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ (34) |
34. (มีเสียงกล่าวแก่พวกเขาว่า) พวกเจ้าจงเข้าสู่สรวงสวรรค์ด้วยความสันติ นี่คือวันอันเป็นนิรันดร |
| لَهُم مَّا يَشَاؤُونَ فِيهَا وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ (35) |
35. ทุกสิ่งที่พวกเขาต้องการในนั้นมีสำหรับเขา และ ณ ที่เรานั้นยังมีอีกมากมาย (เกินกว่าจะคิดถึงได้) |
| وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُم بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِي الْبِلَادِ هَلْ مِن مَّحِيصٍ (36) |
36. ตั้งเท่าใดแล้วที่เราได้ทำลายชนรุ่นก่อนหน้าพวกเขา ทั้งที่ชนเหล่านั้นมีความเข้มแข็งเหนือกว่าพวกเขา ซึ่งพวกเขาได้ขยายเมืองออกไปแล้วมีทางหนี (การลงโทษ) รอดบ้างไหม |
| إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ (37) |
37. แน่นอน ในการนั้นย่อมเป็นข้อตักเตือนสำหรับผู้มีหัวใจ (ปัญญา) หรือรับฟัง ขณะที่เขาเป็นพยาน (ตั้งใจ) |
| وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٍ (38) |
38. แท้จริง เราได้สร้างชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดิน และสิ่งที่อยู่ระหว่างทั้งสองในเวลาหกวัน (หกวาระ) โดยไม่มีความเหน็ดเหนื่อยหรือความยากลำบากใดมาสัมผัสเรา |
| فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ (39) |
39. ดังนั้น เธอจงอดทนต่อสิ่งที่พวกเขากล่าวถึง และก่อนตะวันขึ้นหรือก่อนอัศดงเจ้าจงแซ่ซ้องด้วยการสรรเสริญพระผู้อภิบาลของเจ้าเถิด |
| وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ (40) |
40. ในช่วงหนึ่งของยามราตรีจงสดุดีพระองค์ และหลังเวลาสุูด (ให้สดุดีพระองค์เช่นกัน) |
| وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ (41) |
41. เจ้าจงฟังวันซึ่งผู้เรียกร้องจะร้องเรียกจากสถานที่ใกล้ ๆ |
| يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ (42) |
42. วันที่พวกเขาจะได้ยินเสียงกัมปนาทอย่างแท้จริง วันนั้นคือวันที่เดินออกมาจากหลุมฝังศพ |
| إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَإِلَيْنَا الْمَصِيرُ (43) |
43. เฉพาะเราเท่านั้นเป็นผู้ทำให้เกิด ผู้ทำให้ตาย และยังเราคือการกลับคืน |
| يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنَا يَسِيرٌ (44) |
44. วันที่แผ่นดินจะแยกออกให้พวกเขาออกมาอย่างรีบเร่ง (จากหลุมฝังศพ) นี่เป็นการเกณฑ์ชุมนุมที่ง่ายดายสำหรับเรา |
| نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ (45) |
45. เรารู้ดียิ่งถึงสิ่งที่พวกเขากล่าว และเจ้ามิได้มีหน้าที่บังเขาพวกเขา (ให้ศรัทธา) ดังนั้น เจ้าจงใช้อัล-กุรอาน ตักเตือนผู้กลัวต่อการลงโทษของข้า (หน้าที่ของเจ้ามีเพียงเท่านี้) |