| back | next |
78 (Қорун) гуфт : «Ин сарватро ба василаи донише , ки назди ман аст , ба даст овардаам» . Оё ў намедонист , ки Худованд ақвомеро пеш аз ў ҳалок кард , ки нерўмандтар ва сарватмандтар аз ў буданд ? ! (Ва ҳангоме , ки азоби илоҳӣ фаро расад) , муҷримон аз гуноҳонашон савол намешаванд .
79 (Рўзе Қорун) бо тамоми зинати худ дар баробари қавмаш зоҳир шуд , онҳо , ки хоҳони зиндагии дунё буданд , гуфтанд : «Эй кош монанди он чӣ ба Қорун дода шудааст , мо низ доштем! Ба ростӣ , ки ў баҳраи бузурге дорад!» .
80 Аммо касоне , ки илму дониш ба онҳо дода шуда буд , гуфтанд : «Вой бар шумо! Савоби илоҳӣ барои касоне , ки имон овардаанд ва амали солеҳ анҷом медиҳанд , беҳтар аст , аммо ҷуз собирон онро дарёфт намекунанд» .
81 Сипас мо , ў ва хонаашро дар замин фурў бурдем ва гурўҳе надошт , ки ўро дар баробари озоби илоҳӣ ёрӣ кунанд ва худ низ наметавонист худро ёрӣ диҳад .
82 Ва онҳо , ки дирўз орзу мекарданд ба ҷои ў бошанд , (ҳангоме , ки ин саҳнаро диданд) , гуфтанд : «Вой бар мо! Гўё Худо рўзиро бар ҳар кас аз бандагонашо бихоҳад густариш медиҳад ё танг мегирад . Агар Худо бар мо миннат наниҳода буд , моро низ ба қаъри замин фурў мебурд . Эй вой! Гўё кофирон ҳаргиз растагор намешаванд .
83 (Оре) , ин сарои охиратро (танҳо) барои касоне қарор медиҳем , ки иродаи бартариҷўӣ дар замин ва фасодро надоранд . Ва оқибати нек барои парҳезгорон аст .
84 Касе , ки кори неке анҷом диҳад , барои ў подоши беҳтаре аз он аст ва ба касоне , ки корҳои бад анҷом диҳанд , муҷозоти бадкорон ҷуз (ба миқдори) аъмолашон нахоҳад буд .
85 Он кас , ки Қуръонро бар ту фарз кард , туро ба ҷойгоҳат (зодгоҳат) бозмегардонад . Бигў : «Парвардигори ман аз ҳама беҳтар медонад , чӣ касе (барномаи) ҳидоят оварда ва чӣ касе дар гумроҳии ошкор аст» .
86 Ва ту ҳаргиз умеде надоштӣ , ки ин китоби осмонӣ ба ту илқо гардад , вале раҳмати Парвардигорат чунин талаб кард . Акнун , ки чунин аст , ҳаргиз аз кофирон пуштибонӣ макун .
87 Ва ҳаргиз (онҳо) туро аз оятҳои Худованд , баъд аз он ки бар ту нозил гашт , бознадоранд . Ва ба сўи Парвардигорат даъват кун ва ҳаргиз аз мушрикон мабош .
88 Маъбуди дигареро бо Худо махон , ки ҳеҷ маъбуде ҷуз Ў нест . Ҳама чиз ҷуз зоти (поки) Ў фонӣ мешавад , ҳокимият танҳо аз они Ўст ва ҳама ба сўи Ў бозгардонида мешавед .
Ин сура дар Макка нозил шуда ва 69 оят дорад .
Ба номи Худованди Бахшандаи Бахшоишгар
1 Алиф , Лом , Мим .
2 Оё мардум гумон карданд ҳамин , ки бигўянд : «Имон овардем» , ба ҳоли худ раҳо мешаванд ва имтиҳон нахоҳанд шуд ? !
3 Мо касонеро , ки пеш аз онон буданд , озмудем (ва инҳоро низ имтиҳон мекунем) , бояд илми Худо дар бораи касоне , ки рост мегўянд ва касоне , ки дурўғ мегўянд , таҳаққуқ ёбад .
4 Оё касоне , ки аъмоли бад анҷом медиҳанд , гумон карданд бар қудрати мо ғолиб хоҳанд шуд ? ! Чӣ доварии бад мекунанд!
5 Касе , ки умед ба дидори Худо (ва растохез) дорад , (бояд дар итоати фармони Ў бикўшад) , зеро саромадеро , ки Худо таъйин кардааст , фаро мерасад . Ва Ў Шунаво ва Доност .
6 Касе , ки ҷиҳоду талош кунад , барои худ ҷиҳод мекунад , зеро Худованд аз ҳамаи ҷаҳониён бениёз аст .
7 Ва касоне , ки имон оварда ва корҳои шоиста анҷом доданд , гуноҳони ононро мепўшонем (ва мебахшем) ва ононро ба беҳтарин аъмоле , ки анҷом медоданд , подош медиҳем .
8 Мо ба инсон тавсия кардем , ки ба падару модараш некӣ кунад ва агар он ду (мушрик бошанд ва) талош кунанд , ки барои Ман ҳамтое қоил шавӣ , ки ба он илм надорӣ , аз онҳо пайравӣ макун . Бозгашти шумо ба сўи Ман аст ва шуморо аз он чӣ анҷом медодед , бохабар хоҳам сохт .
9 Ва касоне , ки имон оварда ва корҳои шоиста анҷом доданд , онҳоро дар зумраи солеҳон дохил хаҳем кард .
10 Ва аз мардум касоне ҳастанд , ки мегўянд : «Ба Худо имон овардаем» . Аммо ҳангоме , ки дар роҳи Худо шиканҷаву озор мебинанд , озори мардумро ҳамчун азоби илоҳӣ мешуморанд (ва аз он сахт ваҳшат мекунанд) , вале ҳангоме , ки пирўзӣ аз сўи Парвардигорат (барои шумо) биёяд , мегўянд : «Мо ҳам бо шумо будем (ва дар ин пирўзӣ шарикем)» . Оё Худованд ба он чӣ дар синаҳои ҷаҳониён аст , огоҳтар нест ? !
11 Ҳатман Худованд мўъминонро мешиносад ва ба яқин мунофиқонро (низ) мешиносад .
12 Ва кофирон ба мўъминон гуфтанд : «Шумо аз роҳи мо пайравӣ кунед (ва агар гуноҳе дорад) , мо гуноҳонатонро бар ўҳда хоҳем гирифт» . Онон ҳаргиз чизе аз гуноҳони инҳоро бар дўш нахоҳанд гирифт , онон ба яқин дурўғгў ҳастанд .
13 Онҳо бори сангини (гуноҳони) худро бар дўш мекашанд ва (ҳамчунин) борҳои сангини дигареро изофа бар борҳои сангини худ . Ва рўзи қиёмат ба яқин аз тўҳматҳое , ки мезаданд , савол хаҳанд шуд .
14 Ва мо Нўҳро ба сўи қавмаш фиристодем ва ўро дар миёни онон нўҳсаду панҷоҳ сол даранг кард , аммо саранҷом тўфон ва селоб ононро фаро гирифт , дар ҳоле , ки золим буданд .
15 Мо ў ва сарнишинони киштиро раҳоӣ бахшидем ва онро нишонае барои ҷаҳониён қарор додем .
16 Мо Иброҳимро (низ) фиристодем , ҳангоме , ки ба қавмаш гуфт : «Худоро парастиш кунед ва аз (азоби) Ў бипарҳезед , ки ин барои шумо беҳтар аст , агар бидонед .
17 Шумо ғайр аз Худо фақат бутҳое (аз сангу чўб)-ро мепарастед ва дурўғе ба ҳам мебофед , онҳоеро , ки ғайр аз Худо парастиш мекунед , молики ҳеҷ ризқе барои шумо нестанд , рўзиро танҳо назди Худо биталабед ва Ўро парастиш кунед ва шукри Ўро ба ҷо оваред , ки ба сўи Ў бозгашт дода мешавед .
18 Агар шумо (маро) инкор кунед , (ҷои ҳайрат нест) , умматҳои пеш аз шумо низ (пайғамбаронашонро) инкор карданд . Вазифаи фиристода (-и Худо) ҷуз иблоғи ошкор нест» .
19 Оё онон надиданд , чӣ гуна Худованд офаринишро оғоз мекунад , сипас бозмегардонад ? ! Ин кор барои Худо осон аст .
20 Бигў : «Дар замин багардед ва бинигаред , Худованд чӣ гуна офаринишро оғоз кардааст ? Сипас Худованд (ба ҳамин гуна) ҷаҳони охиратро эҷод мекунад , яқинан Худо бар ҳар чиз тавоност .
21 Ҳар касро бихоҳад (ва мутаҳиқ бидонад) , муҷозот мекунад ва ҳар касро бихоҳад мавриди раҳмат қарор медиҳад . Ва шуморо ба сўи Ў бозмегардонанд .
22 Шумо ҳаргиз наметавонед бар иродаи Худо ғолиб шавед ва аз ҳавзаи қудрати Ў дар замину осмон бигурезед ва барои шумо ҷуз Худо , валӣ ва ёваре нест» .
23 Касоне , ки ба оятҳои Худо ва дидори Ў кофир шуданд , аз раҳмати Ман маъюсанд ва баро онҳо азоби дордноке аст!
24 Аммо ҷавоби қавми ў (Иброҳим) ҷуз ин набуд , ки гуфтанд : «Ўро бикушед ё бисўзонед!» . Вале Худованд ўро аз оташ раҳоӣ бахшид , дар ин ҳодиса нишонаҳое аст барои касоне , ки имон меоваранд .
25 (Иброҳим) гуфт : «Шумо ғайр аз Худо бутҳое барои худ интихоб кардаед , ки сабаби дўстӣ ва муҳаббат миёни шумо дар зиндагии дунё бошад , сипас рўзи қиёмат аз якдигар безорӣ меҷўед ва якдигарро лаън мекунед . Ва ҷойгоҳи (ҳамаи) шумо оташ аст ва ҳеҷ ёру ёваре барои шумо нахоҳад буд» .
26 Ва Лут ба ў (Иброҳим) имон овард ва (Иброҳим) гуфт : «Ман ба сўи Парвардигорам ҳиҷрат мекунам , ки Ў соҳиби қудрат ва Ҳаким аст» .
27 Ва (дар авохири умр) , Исҳоқ ва Яъқубро ба ў бахшидем ва нубувват ва китоби осмониро дар наслашон қарор додем ва подоши ўро дар дунё додем ва ў дар охират аз солеҳон аст .
28 Ва Лутро фиристодем ҳангоме , ки ба қавми худ гуфт : «Шумо амали бисёр палиде анҷом медиҳед , ки ҳеҷ як аз мардуми ҷаҳон пеш аз шумо онро анҷом надодааст!
29 Оё шумо ба суроғи мардон меравед ва роҳ (-и идомаи насли инсон)-ро қатъ мекунед ва дар маҷлисатон аъмоли нописанд анҷом медиҳед ? !» . Аммо ҷавоби қавмаш ҷуз ин набуд , ки гуфтанд : «Агар рост мегўӣ , азоби илоҳиро барои мо биёвар!» .
30 (Лут) гуфт : «Парвардигоро! Маро дар баробари ин қавми табаҳкор ёрӣ фармо!» .
31 Ва ҳангоме , ки фиристодагони мо (аз фариштагон) башорат (-и таваллуди фарзанд) барои Иброҳим оварданд , гуфтанд : «Аҳли ин шаҳру ободиро (ва ба шаҳрҳои қавми Лут ишора карданд) , ҳалок хоҳем кард , зеро аҳли он ситамгаранд» .
32 (Иброҳим) гуфт : «Дар ин ободӣ Лут аст!» . Гуфтанд : «Мо ба касоне , ки дар он ҳастанд огоҳтарем . Ў ва хонаводаашро наҷот медиҳем , ҷуз ҳамсараш , ки дар миёни қавм (-и гунаҳкор) боқӣ хоҳад монд» .
| back | next |