 |
 |
 |
| next page |
СураиШўро
Ин сура 53 оят дорад ва ҳамаи он (ҷуз чанд ояте , ки маҳалли гуфтугўст) , дар Макка нозил шудааст .
Ба номи Худованди Бахшандаи Бахшоишгар
1 Ҳо , Мим .
2 Айн , Син , Қоф .
3 Ин гуна Худованди Азиз ва Ҳаким ба ту ва пайғамбароне , ки пеш аз ту буданд ваҳй мекунад .
4 Он чӣ дар осмонҳо ва он чӣ дар замин аст аз они Ўст . Ва Ў баландмартаба ва бузург аст .
5 Наздик аст осмонҳо (ба хотири нисбатҳои норавои мушрикон) аз боло муталошӣ шаванд . Ва фариштагон пайваста тасбеҳу ҳамди Парвардигорашонро ба ҷо меоваранд ва барои касоне , ки дар замин ҳастанд , истиғфор мекунанд . Огоҳ бошед Худованд Омурзанд ва Меҳрубон аст .
6 Касоне , ки ғайри Худоро сарпарасти худ интихоб карданд , Худованд ҳисоби ҳамаи аъмоли онҳоро нигаҳ медорад ва ту маъмур нестӣ , ки ононро маҷбур ба қабули ҳақ кунӣ .
7 Ва ин гуна Қуръони арабӣ (фасеҳу гўё)-ро бар ту ваҳй кардем , то «Уммул-қуро» (Макка) ва мардуми атрофи онро инзор кунӣ ва онҳоро аз рўзе , ки ҳамаи халоиқ дар он рўз ҷмаъ мешаванд ва шакку тардиде дар он нест , битарсонӣ . Гурўҳе дар биҳиштанд ва гурўҳе дар оташи сўзон!
8 Ва агар Худо мехст ҳамаи онҳоро уммати воҳиде қарор медод (ва ба зўр ҳидоят мекард , вале ҳидояти маҷбурӣ суде надорад) , аммо Худованд ҳар касро бихоҳад дар раҳматаш дохил мекунад ва барои золимон сарпарасту ёваре нест .
9 Оё онҳо ғайр аз Худоро сарпарасти худ баргузидаанд?! Дар ҳоле , ки «сарпараст» фақат Худованд аст ва Ўст , ки мурдагонро зинда мекунад ва Ўст , ки бар ҳар чизе Тавоност .
10 Дар ҳар чиз ихтилоф кунед , доварияш бо Худост . Ин аст Худованд , Парвардигори ман , бар Ў таваккул кардаам ва ба сўи Ў бозмегардам!
11 Ў офаринандаи осмонҳо ва змин аст ва аз ҷинси шумо ҳамсароне барои шумо қарор дод ва ҷуфтҳое аз чаҳорпоён офарид . Ва шуморо ба ин васила (ба василаи ҳамсарон) зиёд мекунад . Ҳеҷ чиз монанди Ў нест ва Ў Шунаво ва Биност .
12 Калидҳои осмонҳо ва замин аз они Ўст . Рўзиро барои ҳар кас бихоҳад густариш медиҳад ё танг месозад . Ў ба ҳама чиз Доност .
13 Оинеро , ки барои шумо ташреъ кард , ки ба Нўҳ тавсия карда буд . Ва он чиро бар ту ваҳй фиристодем ва ба Иброҳим ва Мўсо ва Исо суфориш кардем , ин буд , ки: Динро барпо доред ва дар он тафриқа эҷод накунед . Бар мушрикон гарон аст он чӣ шумо ононро ба сўяш даъват мекунед . Худованд ҳар касро бихоҳад бармегузинад ва касеро , ки ба сўи Ў бозгардад , ҳидоят мекунад .
14 Онон пароканда нашуданд , магар баъд аз он ки илму огоҳӣ ба суроғашон омад ва ин тафриқаҷўӣ ба хотири инҳироф аз ҳақ (ва адовату ҳасад) буд . Ва агар фармоне аз сўи Парвардигорат содир нашуда буд , ки то саромади муайяне (зинда ва озод) бошанд , дар миёни онҳо доварӣ мешуд ва касоне , ки баъд аз онҳо ворисони китоб шуданд , нисбат ба он дар шакку тардиданд , шакке ҳамроҳ бо бадбинӣ .
15 Пас ба ҳамин хотир ту (низ ононро ба сўи ин оини воҳиди илоҳӣ) даъват кун ва он чунон , ки маъмур шудаӣ истиқомат намо ва аз ҳавою ҳавасҳои онон пайравӣ макун ва бигў: «Ба ҳар китобе , ки Худо нозил кардааст , имон овардаам ва маъмурам дар миёни шумо адолат кунам . Худованд Парвардигори мо ва шумост , натиҷаи аъмоли мо аз они мост ва натиҷаи аъмоли шумо аз они шумост , хусумати шахсӣ дар миёни мо нест ва Худованд мо ва шуморо да як ҷо ҷамъ мекунад ва бозгашт (-и ҳама) ба сўи Ўст» .
16 Касоне , ки (аз рўи саркашӣ) дар бораи Худо баъд аз пазируфтан (ва имони ба) Ў , муҳоҷҷа мекунанд , далелашон назди Парвардигорашон ботилу бепоя аст ва ғазаб бар онҳост ва азоби шадиде доранд .
17 Худованд касе аст , ки китобро ба ҳақ нозил кард ва мизони (санҷиши ҳаққу ботил ва хабари қиёмат)-ро низ , ту чӣ медонӣ , шояд соат (-и қиёми қиёмат) наздик бошад!
18 Касоне , ки ба қиёмат имон надоранд дар бораи он шитоб мекунанд , вале онҳо , ки имон овардаанд пайваста аз он ҳаросонанд ва медонанд он ҳақ аст . Огоҳ бошед касоне , ки дар қиёмат шак мекунанд , дар гумроҳии амиқе ҳастанд .
19 Худованд нисбат ба бандагонаш лутф (ва огоҳӣ) дорад . Ҳар касро бихоҳад рўзӣ медиҳад ва Ў Қавӣ ва Шикастнопазир аст .
20 Касе , ки зироати охиратро бихоҳад , ба кишти ў баракату афзоиш медиҳем ва бар маҳсулаш меафзоем . Ва касе , ки фақат кишти дунёро биталабад , каме аз он ба ў медиҳем , аммо дар охират ҳеҷ баҳрае надорад .
21 Оё маъбудоне доранд , ки бе изни Худованд оине барои онҳо сохтаанд?! Агар мўҳлати муайяне барои онҳо набуд , дар миёнашон доварӣ мешуд (ва дастури азоб содир мегашт) ва барои золимон азои дардноке аст!
22 (Дар он рўз) ситамгаронро мебинӣ , ки аз аъмоле , ки анҷом додаанд сахт бимноканд , вале онҳоро фаро мегирад . Аммо касоне , ки имон оварда ва корҳои шоиста анҷом додаанд , дар боғҳои биҳиштанд ва ҳар чӣ бихоҳанд назди Парвардигорашон барои онҳо фароҳам аст . Ин фазл (ва бахшиши) бузурге аст .
23 Ин ҳамон чизе аст , ки Худованд бандагонашро , ки имон оварда ва аъмоли солеҳ анҷом додаанд , ба он навид медиҳад . Бигў: «Ман ҳеҷ подоше аз шумо бар рисолатам дархост намекунам , ҷуз дўст доштани наздиконам (Аҳли Байтам) . Ва ҳар кас кори неке анҷом диҳад , бар некиаш меафзоем , зеро Худованд Омурзанда ва Сипосгузор аст .
24 Оё мегўянд: «Ў бар Худо дурўғ баста аст?!» , дар ҳоле , ки агар Худо бихоҳад бар қалби ту мўҳр мениҳад (ва агар хилоф бигўӣ , қудрати изҳори ин оятҳоро аз ту мегирад) ва ботилро маҳв мекунад ва ҳақро ба фармонаш побарҷо месозад , зеро Ў аз он чӣ даруни синаҳост , огоҳ аст .
25 Ў касе аст , ки тавбаро аз бандагонаш мепазирад ва бадиҳоро мебахшад ва он чиро анҷом медиҳед медонад .
26 Ва дархости касонеро , ки имон оварда ва корҳои нек анҷом додаанд , мепазирад ва аз фазли худ бар онҳо меафзояд , аммо барои кофирон азоби шадиде аст!
27 Ҳар гоҳ Худованд рўзиро барои бандагонаш васеъ намояд , дар замин туғёну ситам мекунанд , бинобар ин ба миқдоре , ки мехоҳад (ва маслиҳат медонад) нозил мекунад , ки нисбат ба бандагонаш Огоҳ ва Биност .
28 Ў касе аст , ки борони судмандро пас аз он ки маъюс шуданд нозил мекунад ва раҳмати худро мегустаронад . Ва Ў валӣ (ва сарпараст) ва сутуда аст .
29 Ва аз оятҳои Ўст офариниши осмонҳо ва замин ва он чӣ аз ҷунбандагон дар онҳо мунташир намудааст . Ва Ў ҳар гоҳ бихоҳад бар ҷамъи онҳо Тавоност .
30 Ҳар мусибате ба шумо расад ба хотири аъмоле аст , ки анҷом додаед ва бисёреро низ афв мекунад .
31 Ва шумо ҳаргиз наметавонед дар замин аз қудрати Худованд гурезед . Ва ғайр аз Худо ҳеҷ валӣ ва ёваре барои шумо нест .
32 Аз нишонаҳои Ў киштиҳое аст , ки дар дарё ҳамчун кўҳҳо ба назар мерасанд .
33 Агар Ў ирода кунад , бодро сокин месозад , то онҳо бар пушти дарё беҳаракат бимонанд . Дар ин нишонаҳое аст барои ҳар сабркунандаи шукргузор .
34 Ё агар бихоҳад онҳоро ба хотии аъмоле , ки сарнишинонаш муртакиб шудаанд , нобуд месозад ва дар айни ҳол бисёреро мебахшад .
35 Касоне , ки дар оятҳои мо муҷодила мекунанд , бидонанд ҳеҷ гурезгоҳе надоранд .
36 Он чӣ ба шумо ато шудааст , матои зудгузари зиндагии дунёст . Ва он чӣ назди Худост барои касоне , ки имон оварда ва бар Парвардигорашон таваккул мекунанд беҳтар ва пойдортар аст .
37 Ҳамон касоне , ки аз гуноҳони бузург ва аъмоли нописанд дурӣ мекунанд ва ҳангоме , ки хашмгин шаванд , афв мекунанд .
38 Ва касоне , ки даъвати Парвардигорашонро иҷобат карда ва намозро барпо медоранд ва корҳояшон ба таври машварат дар миёни онҳост ва аз он чӣ ба онҳо рўзӣ додаем бахшиш мекунанд ,
39 Ва касоне , ки ҳар гоҳ ситаме ба онҳо расад , (таслими зулм намешаванд ва) ёрӣ металабанд .
40 Кайфари баде , муҷозоте аст монанди он . Ва ҳар кас афву ислоҳ кунад , подоши ў бо Худост . Худованд золимонро дўст надорад .
41 Ва касе , ки баъд аз мазлум шудан ёрӣ талабад , эроде бар ў нест .
42 Эроду муҷозот бар касоне аст , ки ба мардум ситам мекунанд ва дар замин ба ноҳақ зулм раво медоранд , барои онон азоби дардноке аст!
43 Аммо касоне , ки шакебоӣ ва афв кунанд , ин аз корҳои пурарзиш аст .
44 Касеро , ки Худо гумроҳ кунад , валӣ ва ёваре ҷуз Ў нахоҳад дошт . Ва золимонро (рўзи қиёмат) мебинӣ ҳангоме , ки азоби илоҳиро мушоҳида мекунанд , мегўянд: «Оё роҳе ба сўи бозгашт (ва ҷуброн) вуҷуд дорад?!» .
45 Ва онҳоро мебинӣ , ки бар оташ арза мешаванд , дар ҳоле , ки аз шиддати мазаллат хошеанд ва зеричашмӣ (ба он) нигоҳ мекунанд ва касоне , ки имон овардаанд , мегўянд: «Зиёнкорони ҳақиқӣ ононанд , ки худ ва хонаводаи худро рўзи қиёмат аз даст додаанд . Огоҳ бошед , ки золимон (он рўз) дар азоби доиманд!» .
46 Онҳо ҷуз Худо авлиё ва ёвароне надоранд , ки ёрияшон кунанд . Ва ҳар касро Худо гумроҳ созад , ҳеҷ роҳи наҷоте барои ў нест .
47 Иҷобат кунед даъвати Парвардигори худро пеш аз он ки рўзе фаро расад , ки бозгаште барои он дар баробари иродаи Худо нест ва дар он рўз , на паноҳгоҳе доред ва на мудофее .
48 Ва агар рўйгардон шаванд , (ғамгин мабош) , мо туро ҳофизи онон (ва маъмури иҷборашон) қарор надодаем . Вазифаи ту танҳо иблоғи рисолат аст . Ва ҳангоме , ки мо раҳмате аз сўи худ ба инсон бичашонем , ба он дилхуш мешавад ва агар балое ба хотири аъмоле , ки анҷом додаанд ба онҳо расад , (ба куфрон мепардозанд , зеро) инсон бисёр куфронкунанда аст .
49 Моликият ва ҳокимияти осмонҳо ва замин аз они Худост , ҳар чиро бихоҳад меофарад , ба ҳар кас ирода кунад духтар мебахшад ва ба ҳар кас бихоҳад писар ,
50 Ё (агар бихоҳад) писару духтар – ҳар ду – ро барои онон ҷамъ мекунад ва ҳар касро бихоҳад ақим мегузорад , зеро , ки Ў Доно ва Қодир аст .
51 Ва шоистаи ҳеҷ инсоне нест , ки Худо бо ў сухан гўяд , магар аз роҳи ваҳй ё аз пушти ҳиҷоб ё расуле мефиристад ва ба фармони Ў он чиро бихоҳад ваҳй мекунад , зеро Ў баландмақом ва Ҳаким аст .
52 Ҳамон гуна , (ки бар пайғамбарони пешин ваҳй фиристодем) , бар ту низ рўҳеро ба фармони худ ваҳй кардем . Ту пеш аз ин намедонистӣ китобу имон чист (ва аз мўҳтавои Қуръон огоҳ набудӣ) , вале мо онро нуре қарор додем , ки ба василаи он ҳар кас аз бандагони худро бихоҳем ҳидоят мекунем . Ва ту ҳатман ба сўи роҳи рост ҳидоят мекунӣ .
53 Роҳи Худованде , ки тамомии он чӣ дар осмонҳо ва он чӣ дар замин аст аз они Ўст . Огоҳ бошед , ки ҳамаи корҳо танҳо ба сўи Худо бозмегардад .
Сураи Зухруф
Ин сура дар Макка нозил шуда ва 89 оят дорад .
Ба номи Худованди Бахшандаи Бахшоишгар
1 Ҳо , Мим .
2 Савганд ба китоби мубин (ва равшангар) ,
3 Ки мо онро Қуръони фасеҳ ва арабие қарор додем , шояд шумо (онро) дарк кунед .
4 Ва он дар «Уммул-китоб» (лавҳи маҳфуз) назди мо баландпояву устувор аст .
5 Оё ин Зикр (Қуръон)-ро аз шумо бозгирем , ба хотири ин ки қавми исрофкоред?!
6 Чӣ бисёр пайғамбароне , ки (барои ҳидоят) дар миёни ақвоми пешин фиристодем ,
7 Вале ҳеҷ пайғамбаре ба сўи онҳо намеомад , магар ин ки ўро масхара мекарданд .
8 Вале мо касонеро , ки нерўмандтар аз онҳо буданд ҳалок кардем . Ва достони пешиниён гузашт .
9 Ҳар гоҳ аз онон бипурсӣ: «Чӣ касе осмонҳо ва заминро офаридааст?» . Ҳатман мегўянд: «Худованди Қодир ва Доно онҳоро офаридааст» .
10 Ҳамон касе , ки заминро маҳалли оромиши шумо қарор дод ва барои шумо дар он роҳҳое офарид , бошад , ки ҳидоят шавед (ва ба мақсад бирасед) .
11 Ҳамон касе , ки аз осмон обе фиристод ба миқдори муайян ва ба василаи он сарзамини мурдаро ҳаёт бахшидем , ҳамин гуна (дар қиёмат аз қабрҳо) шуморо берун месозанд .
12 Ва ҳамон касе , ки ҳамаи завҷҳоро офарид ва барои шумо аз киштиҳо ва чаҳорпоён маркабҳое қарор дод , ки бар он савор мешваед ,
13 То бар пушти онҳо ба хубӣ қарор гиред , сипас ҳангоме , ки бар онҳо савор шудед , неъмати Парвардигоратонро мутазаккир шавед ва бигўед: «Поку муназзаҳ аст касе , ки инро мусаххари мо сохт вагарна мо тавоноии тасхири онро надоштем .
14 Ва мо ба сўи Парвардигорамон бозмегардед» .
15 Онҳо барои Худованд аз миёни бандагонаш ҷузъе қарор доданд (ва малоикаро худтарони Худо хонданд) , инсон куфронкунандаи ошкоре аст .
16 Оё аз миёни махлуқоташ духтаронро барои худ интихоб карда ва писаронро барои шумо баргузида аст?!
16 Дар ҳоле , ки ҳар гоҳ яке аз онҳоро ба ҳамон чизе , ки барои Худованди Раҳмон шабеҳ қарор дода (ба таваллуди духтар) башорат диҳанд , чеҳрааш (аз шиддати нороҳатӣ) сиёҳ мешавад ва хашмгин мегардад .
17 Оё касеро , ки дар лобалои зинатҳо парвариш меёбад ва дар ҳангоми ҷидол қодир ба баён кардани мақсуди худ нест , (фарзанди Худо мехонед)?!
18 Онҳо фариштагонро , ки бандагони Худованди Раҳмонанд муаннас пиндоштанд , оё шоҳиди офариниши онҳо будаанд?! Гувоҳии онон навишта мешавад ва (аз он) бозхост хоҳанд шуд .
19 Онон гуфтанд: «Агар Худованди Раҳмон мехост мо онҳоро парастиш намекардем» , вале ба ин амр ҳеҷ гуна илму яқин надоранд ва ҷуз дурўғ чизе намегўянд .
21 Ё ин ки мо китобе пеш аз ин ба онон додаем ва онҳо ба он чанг мезананд?!
20 Балки онҳо мегўянд: «Мо ниёкони худро бар оине ёфтем ва мо низ ба пайравии онон ҳидоят ёфтаем» .
21 Ва ин гуна дар ҳеҷ шаҳру диёр пеш аз ту пайғамбари инзоркунандае нафиристодем , магар ин ки сарватмандони масту мағрури он гуфтанд: «Мо падарони худро бар оине ёфтем ва ба осори онон иқтидо мекунем» .
22 (Пайғамбарашон) гуфт: «Оё агар ман оини ҳидоятбахштаре аз он чӣ падаронатонро бар он ёфтаед оварда бошам , (боз ҳам инкор мекунед?!)» . Гуфтанд: «(Оре) , мо ба он чӣ шумо ба он фиристода шудаед , кофирем» .
23 Ба ҳамин ҷиҳат аз онҳо интиқом гирифтем , бинигар поёни кори инкоркунандагон чӣ гуна буд!
24 (Ва ба хотир овар) ҳангомеро , ки Иброҳим ба падараш (амакаш Озар) ва қавмаш гуфт: «Ман аз он чӣ шумо мепарастед безорам .
25 Магар он касе , ки маро офаридааст , ки Ў ҳидоятам хоҳад кард» .
26 Ў калимаи тавҳидро калимаи пояндае дар наслҳои баъд аз худ қарор дод , шояд ба сўи Худо бозгарданд .
27 Вале ман ин гурўҳ ва падаронашонро аз неъматҳои дунё баҳраманд сохтам , то ҳақ ва фиристодаи ошкор (-и илоҳӣ) ба суроғашон омад .
28 Ҳангоме , ки ҳақ ба суроғашон омад , гуфтанд: «Ин сеҳр аст ва мо нисбат ба он кофирем» .
29 Ва гуфтанд: «Чаро ин Қуръон бар марди бузург (ва сарватманде) аз ин ду шаҳр (Макка ва Тоиф) нозил нашудааст?!» .
30 Оё онон раҳмати Парвардигоратро тақсим мекунанд?! Мо маишати онҳоро дар ҳаёти дунё дар миёнашон тақсим кардем ва баъзеро бар баъзе бартарӣ додем , то якдигарро мусаххар карда (ва бо ҳам таовун намоянд) . Ва раҳмати Парвардигорат аз тамоми он чӣ ҷамъоварӣ мекунанд беҳтар аст .
31 Агар (тамаккуни куффор аз неъматҳои моддӣ) сабаб намешуд , ки ҳамаи мардум уммати воҳиде шаванд , мо барои касоне , ки ба (Худованди) Раҳмон кофир мешуданд , хонаҳое қарор медодем бо сақфҳое аз нуқра ва норбонҳое , ки аз он боло раванд ,
32 Ва барои хонаҳояшон дарҳо ва тахтҳо (-и зебо ва нуқраӣ) қарор медодем , ки бар он такя кунанд .
33 Ва анвои зеварҳо , вале тамоми инҳо баҳраи зиндагии дунёст ва охират назди Парвардигорат аз они парҳезгорон аст .
34 Ва ҳар кас аз ёди Худо рўйгардон шавад , шайтонро ба суроғи ў мефиристем , пас ҳамвора ҳамроҳи ўст .
35 Ва онҳо (шаётин) ин гурўҳро аз роҳи (Худо) боз медоранд , дар ҳоле , ки гумон мекунанд ҳидоят ёфтагони ҳақиқӣ онҳо ҳастанд .
36 То замоне , ки (дар қиёмат) назди мо ҳозир шавад , мегўяд: «Эй кош миёни ман ва ту фосилаи машриқ ва мағриб буд . Чӣ ҳамнишини баде будӣ!» .
37 (Вале ба онҳо мегўем:) Ҳаргиз ин гуфтугўҳо имрўз ба ҳоли шумо суде надорад , зеро зулм кардед ва ҳама дар азоб муштаракед .
38 (Эй Пайғамбар!) Оё ту метавонӣ сухани худро ба гўши карон бирасонӣ ё кўрон ва касонеро , ки дар гумроҳии ошкоре ҳастанд ҳидоят кунӣ?!
39 Ва ҳар гоҳ туро аз миёни онҳо бибарем , ҳатман аз онон интиқом хоҳем гирифт .
40 Ё агар (зинда бимонӣ ва) он чиро (аз азоб) ба онон ваъда додаем , ба ту нишон диҳем , боз мо бар онҳо мусаллатем .
41 Он чиро бар ту ваҳй шуда , маҳкам бигир , ки ту бар роҳи ростӣ .
42 Ва ин сабаби ёдоварӣ (ва азамати) ту ва қавми ту аст ва ба зудӣ савол хоҳед шуд .
43 Аз расулоне , ки пеш аз ту фиристодем бипурс: Оё ғайр аз Худованди Раҳмон маъбудоне барои парастиш қарор додем?!
44 Мо Мўсоро бо оятҳои худ ба сўи Фиръавн ва дарбориёни ў фиристодем , (Мўсо ба онҳо) гуфт: «Ман фиристодаи Парвардигори ҷаҳониёнам» .
45 Вале ҳангоме , ки ў оятҳои моро барои онҳо овард , ба он механдиданд .
46 Мо ҳеҷ оят (ва мўъҷизае) ба онон нишон намедодем , магар ин ки аз дигарӣ бузургтар (ва муҳимтар) буд . Ва онҳоро ба (анвои) азоб гирифтор кардем , шояд боз гарданд .
47 (Вақте гирифтори бало мешуданд , ме)-гуфтанд: «Эй соҳир! Парвардигоратро ба аҳде , ки бо ту кардааст , бихон , (то моро аз ин бало бираҳонад) , ки мо ҳидоят ҳоҳем ёфт (ва имон меоварем)» .
48 Аммо ҳангоме , ки азобро аз онҳо бартараф месохтем , паймони худро мешикастанд .
51 Фиръавн дар миёни қавми худ нидо дод ва гуфт: «Эй қавми ман! Оё ҳукумати Миср аз они ман нест ва ин наҳрҳо таҳти фармони ман ҷараён надорад?! Оё намебинед?!
49 Магар на ин аст , ки ман аз ин марде , ки аз хонавода ва табақаи пасте аст ва ҳаргиз наметавонад фасеҳ сухан гўяд , бартарам?!
50 (Агар рост мегўяд) , чаро дастбандҳои тилло ба ў дода нашудааст ё ин ки чаро фариштагон дўшодўши ў наомадаанд , (то гуфторашро тасдиқ кунанд?!)» .
51 (Фиръавн) қавми худро сабук шумурд , дар натиҷа аз ў итоат карданд . Онон қавми фосиқе буданд .
52 Аммо ҳангоме , ки моро ба хашм оварданд , аз онҳо интиқом гирифтем ва ҳамаро ғарқ кардем .
53 Ва онҳоро пешгомон (дар азоб) ва ибрат барои ояндагон қарор додем .
54 Ва ҳангоме , ки дар бораи фарзанди Марям масале зада шуд , ногаҳон қавми ту ба хотири он доду фарёд роҳ андохтанд .
55 Ва гуфтанд: «Оё худоёни мо беҳтаранд ё ў (Масеҳ?!) . (Агар маъбудони мо дар дўзаханд , Масеҳ низ дар дўзах аст , зеро маъбуд қарор гирифтааст!)» . Вале онҳо ин масалро ҷуз аз тариқи ҷидол (ва саркашӣ) барои ту назаданд . Онон гурўҳи кинатўз ва пархошгаранд .
56 Масеҳ фақат бандае буд , ки мо неъмат ба ў бахшидем ва ўро намуна ва улгу барои Банӣ Исроил қарор додем .
57 Ва ҳар гоҳ бихоҳем ба ҷои шумо дар замин фариштагоне қарор медиҳем , ки ҷонишин (-и шумо) гарданд .
58 Ва ў (Масеҳ) сабаби огоҳӣ бар рўзи қиёмат аст . (Зеро нузули Исо гувоҳи наздикии растохез аст) . Ҳаргиз дар он шак накунед ва аз Ман пайравӣ кунед , ки ин роҳи мустақим аст .
59 Ва шайтон шуморо (аз роҳи Худо) боз надорад , ки ў душмани ошкори шумост .
60 Ва ҳангоме , ки Исо далелҳои равшан (барои онҳо) овард , гуфт: «Ман барои шумо ҳикмат овардаам ва омадаам , то баъзе аз он чиро , ки дар он ихтилоф доред , равшан кунам , пас тақвои илоҳӣ пеша кунед ва аз ман итоат намоед .
61 Худованд Парвардигори ман ва Парвардигори шумост , (танҳо) Ўро парастиш кунед , ки роҳи рост ҳамин аст» .
62 Вале гурўҳҳое аз миёни онҳо (дар бораи Масеҳ) ихтилоф карданд (ва баъзе ўро Худо пиндоштанд) . Вой бар касоне , ки ситам карданд аз азоби рўзи дорднок!
63 Оё ҷуз ин интизоре доранд , ки қиёмат ногаҳон ба суроғашон ояд , дар ҳоле , ки намефаҳманд?!
64 Дўстон дар он рўз душмани якдигаранд , магар парҳезгорон .
65 Эй бандагони ман! Имрўз на тарсе бар шумост ва на андўҳгин мешавед .
66 Ҳамон касоне , ки ба оятҳои мо имон оварданд ва таслим буданд .
70 (Ба онҳо хитоб мешавад:) Шумо ва ҳамсаронатон дар ниҳояти шодмонӣ дохили биҳишт шавед!
67 (Ин дар ҳоле аст , ки) зарфҳо (-и хўрок) ва ҷомҳои тиллоии (шароби таҳур)-ро гирдогирди онҳо мегардонанд . Ва дар он (биҳишт) он чӣ дилҳо мехоҳад ва чашмҳо аз он лаззат мебарад , мавҷуд аст ва шумо ҳамеша дар он хоҳед монд .
68 Ин биҳиште аст , ки шумо вориси он мешавед ба хотири аъмоле , ки анҷом медодед .
69 Ва дар он барои шумо меваҳои фаровон аст , ки аз он мехўред .
70 (Вале) муҷримон дар азоби дўзах ҷовидона мемонанд .
71 Ҳаргиз азоби онон сабук намегардад ва дар он ҷо аз ҳама чиз маъюсанд .
72 Мо ба онҳо ситам накардем , онон худ ситамкор буданд .
73 Онҳо фарёд мекашанд: «Эй молики дўзах! (Эй кош) Парвардигорат моро бимиронад , (то осуда шавем!)» . Мегўяд: «Шумо дар ин ҷо монданӣ ҳастед» .
74 Мо ҳақро барои шумо овардем , вале бештари шумо аз ҳақ кароҳат доштед .
75 Балки онҳо қасди маҳкам бар тавтиа гирифтанд , мо низ иродаи маҳкаме (дар бораи онҳо) дорем .
76 Оё онон мепиндоранд , ки мо асрори нинҳон ва суханони пинҳонии ононро намешунавем?! Оре , расулон (ва фариштагони) мо назди онҳо ҳастанд ва менависанд .
77 Бигў: «Агар барои Худованд фарзанде буд , ман нахустин парастандаи ў будам» .
78 Муназзаҳ аст Парвардигори осмонҳо ва замин , Парвардигори арш , аз тавсифе , ки онҳо мекунанд!
79 Ононро ба ҳоли худ вогузор , то дар ботил ғўтавар бошанд ва саргарми бозӣ шаванд , то рўзеро , ки ба онҳо ваъда дода шудааст , мулоқот кунанд (ва натиҷаи кори худро бубинанд!) .
80 Ў касе аст , ки дар осмон маъбуд аст ва дар замин маъбуд . Ва Ў Ҳаким ва Доно аст .
81 Пурбаракат ва пойдор аст касе , ки ҳукумати осмонҳо ва замин ва он чӣ дар миёни он ду аст , аз они Ўст . Ва огоҳӣ аз қиёми қиёмат назди Ўст ва ба сўи Ў бозгардонида мешавед .
82 Касонеро , ки ғайр аз Ў мехонанд , қодир бар шафоат нестанд , магар онҳо , ки ба ҳақ шаҳодат додаанд ва ба хубӣ огоҳанд .
83 Ва агар аз онҳо бипурсӣ чӣ касе ононро офаридааст , ҳатман мегўянд: Худо , пас чӣ гуна аз ибодати Ў мунҳариф мешаванд?!
84 Онҳо чӣ гуна аз шикояти Пайғамбар , ки мегўяд: «Парвардигоро! Инҳо қавме ҳастанд , ки имон намеоваранд» , (ғофил мешаванд?!) .
85 Пас (акнун , ки чунин аст) аз онон рўй гардон ва бигў: «Салом бар шумо» , аммо ба зудӣ хоҳанд донист!
Сураи Духон
Ин сура дар Макка нозил шуда ва 59 оят дорад .
Ба номи Худованди Бахшандаи Бахшоишгар
1 Ҳо , Мим .
2 Савганд ба ин китоби равшангар ,
3 Ки мо онро дар шаби пурбаракате нозил кардем , мо ҳамвора инзоркунанда будаем .
4 Дар он шаб ҳар амре бар асоси ҳикмат (-и илоҳӣ) тадбир ва ҷудо мегардад .
5 (Оре , нузули Қуръон) фармоне буд аз сўи мо , мо (Муҳаммад (с)-ро) фиристодем .
6 Инҳо ҳама ба хотири раҳмате аст аз сўи Парвардигорат , ки Шунаванда ва Доност .
7 (Ҳамон) Парвардигори осмонҳо ва замин ва он чӣ дар миёни онҳост , агар аҳли яқин ҳастед .
8 Ҳеҷ маъбуде ҷуз Ў нест . Зинда мекунад ва мемиронад . Ў Парвардигори шумо ва Парвардигори падарони нахустини шумост .
9 Вале онҳо дар шакканд ва (бо ҳақоиқ) бозӣ мекунанд .
10 Пас мунтазири рўзе бош , ки осмон дуди ошкор падид оварад ,
11 Ки ҳамаи мардумро фаро мегирад , ин азоби дардноке аст!
12 (Мегўянд:) Парвардигоро! Азобро аз мо бартараф кун , ки имон меоварем .
13 Чӣ гуна ва аз куҷо мутазаккир мешаванд , бо ин ки расули равшангар (бо мўъҷизаҳо ва мантиқи равшан) ба суроғашон омад!
14 Сипас аз ў рўйгардон шуданд ва гуфтанд: «Ў таълимёфтаи девонае аст» .
15 Мо азобро каме бартараф месозем , вале боз ба корҳои худ боз мегардед .
16 (Мо аз онҳо интиқом мегирем) дар он рўз , ки онҳоро бо қудрат хоҳем гирифт . Оре , мо интиқомгирандаем .
17 Мо пеш аз инҳо қавми Фиръавнро озмудем ва расули бузургворе ба суроғашон омад ,
18 (Ва ба онон гуфт: Умури) бандагони Худоро ба ман вогузоред , ки ман фиристодаи амине барои шумо ҳастам .
19 Ва дар баробари Худованд такаббур наварзед , ки ман барои шумо далели равшане овардаам .
20 Ва ман ба Парвардигори худ ва Парвардигори шумо паноҳ мебарам аз ин ки маро муттаҳам кунед .
21 Ва агар ба ман имон намеоваред аз ман канорагирӣ кунед (ва монеи имон овардани мардум нашавед) .
22 (Онҳо ҳеҷ як аз ин пандҳоро напазируфтанд ва Мўсо) ба пешгоҳи Парвардигораш арза дошт: Инҳо қавме муҷриманд .
23 (Ба ў дастур дода шуд:) Бандагони маро шабона ҳаракат деҳ , ки шумо таъқиб мешавед .
24 (Ҳангоме , ки аз дарё гузаштед) , дарёро ором ва кушода бигузор (ва бигузар) , ки онҳо лашкари ғарқшудае хоҳанд буд .
25 (Саранҷом ҳамагӣ нобуд шуданд ва) чӣ боғҳои бисёр ва чашмаҳо , ки аз худ ба ҷой гузоштанд ,
26 Ва зироатҳо ва қасрҳои зебо ва гиронқимат ,
27 Ва неъматҳои фаровони дигар , ки дар он (ғарқ) буданд .
28 (Ин чунин буд ҳодисаи онон) . Ва мо (амвол ва ҳукумати) инҳоро мерос барои ақвоми дигаре қарор додем .
29 На осмон бар онон гирист ва на замин ва на ба онҳо мўҳлате дода шуд .
30 Мо Банӣ Исроилро аз азоби зиллатбор раҳоӣ бахшидем .
31 Аз Фиръавн , ки марде мутакаббир ва аз исрофкорон буд .
32 Мо онҳоро бо илм (-и худ) бар ҷаҳониён баргузидем ва бартарӣ додем ,
33 Ва оятҳое (аз қудрати худ)-ро ба онҳо додем , ки имтиҳони ошкоре дар он буд , (вале онон куфрон карданд ва муҷозот шуданд) .
34 Инҳо (мушрикон) мегўянд:
34 «Марги мо ҷуз ҳамон марги аввал нест ва ҳаргиз барангехта нахоҳем шуд .
35 Агар рост мегўед падарони моро (зинда кунед ва) биёваред , (то гувоҳӣ диҳанд)» .
36 Оё онон беҳтаранд ё қавми «Туббаъ» ва касоне , ки пеш аз онҳо буданд?! Мо ононро ҳалок кардем , зеро муҷрим буданд .
37 Мо осмонҳо ва замин ва он чиро , ки дар миёни ин ду аст , ба бозӣ (ва бемақсад) наофаридем .
38 Мо он дуро ҷуз ба ҳақ наофаридем , вале бештари онон намедонанд .
39 Рўзи ҷудоӣ (-и ҳақ аз ботил) ваъдаи ҳамаи онҳост .
40 Рўзе , ки ҳеҷ дўсте камтарин кўмаке ба дўсташ намекунад ва аз ҳеҷ сў ёрӣ намешаванд .
41 Магар касе , ки Худо ўро мавриди раҳмат қарор додааст , зеро Ў Азиз ва Раҳим аст .
42 Ҳатман дарахти Заққум ,
43 Хўроки гунаҳкорон аст ,
44 Монанди оҳани гудохта дар шикамҳо меҷўшад .
45 Ҷўшише ҳамчун оби сўзон .
46 (Онгоҳ ба маъмурони дўзах хитоб мешавад:) Ин кофири муҷримро бигиред ва ба миёни дўзах партобаш кунед .
47 Сипас бар сари ў аз азоби ҷўшон бирезид .
48 (Ба ў гуфта мешавад:) Бичаш , ки (ба пиндори худ) бисёр қудратманд ва мўҳтарам будӣ!
49 Ин ҳамон чизе аст , ки пайваста дар он шак мекардед .
50 (Вале) парҳезгорон дар ҷойгоҳи амне қарор доранд ,
51 Дар миёни боғҳо ва чашмаҳо ,
52 Онҳо либосҳое аз ҳарири нозук ва захим мепўшанд ва дар муқобили якдигар менишинанд .
53 Ин чунин ҳастанд биҳиштиён . Ва онҳоро бо «ҳурул-айн» тазвиҷ мекунем .
54 Онҳо дар он ҷо ҳар гуна меваро бихоҳанд дар ихтиёрашон қарор мегирад ва дар ниҳяти амният басар мебаранд .
55 Ҳаргиз марге ҷуз ҳамон марги аввал , (ки дар дунё чашидаанд) , нахоҳанд чашид ва Худованд онҳоро аз азоби дўзах ҳифз мекунад .
56 Ин фазлу бахшише аст аз сўи Парвардигорат . Ин ҳамон растагории бузург аст .
57 Мо он (Қуръон)-ро бар забони ту осон сохтем , шояд онон мутазаккир шаванд .
58 (Аммо агар напазируфтанд) , мунтазир бош , онҳо низ мунтазиранд . (Ту дар интизори пирўзии илоҳӣ ва онҳо дар интизори азобу шикаст) .
Сураи Ҷосия
Ин сура дар Макка нозил шуда 37 оят дорад .
Ба номи Худованди Бахшандаи Бахшоишгар
1 Ҳо , Мим .
2 Ин китоб аз сўи Худованди Азиз ва Ҳаким нозил шудааст .
3 Бе шак дар осмонҳо ва замин нишонаҳо (-и фаровоне) барои мўъминон вуҷуд дорад .
4 Ва низ дар офариниши шумо ва ҷунбандагоне , ки (дар саросари замин) пароканда сохтааст , нишонаҳое аст барои ҷамъияте , ки аҳли яқинанд .
5 Ва низ дар рафту омади шабу рўз ва ризқ (ва бороне) , ки Худованд аз осмон нозил карда ва ба василаи он заминро баъд аз мурданаш ҳаёт бахшида ва ҳамчунин дар вазиши бодҳо , нишонаҳои равшане аст , барои гурўҳе , ки аҳли тафаккуранд .
6 Инҳо оятҳои Худованд аст , ки мо онро ба ҳақ бар ту тиловат мекунем . (Агар онҳо ба ин оятҳо имон наоваранд) , ба кадом сухан баъд аз сухани Худо ва оятҳояш имон меоваранд?!
7 Вой бар ҳар дурўғгўи гунаҳкор ,
8 Ки пайваста оятҳои Худоро мешунавад , ки бар ў тиловат мешавад , аммо аз рўи такаббур , исрор бар мухолифат дорад , гўё аслан онро ҳеҷ нашунида аст . Чунин касеро ба азоби дарднок башорат деҳ!
9 Ва ҳар гоҳ аз баъзе оятҳои мо огоҳ шавад , онро ба боди масхара мегирад , барои онон азоби хоркунандае аст .
10 Ва пушти сарашон дўзах аст . Ва ҳаргиз он чиро ба даст овардаанд , онҳоро (аз азоби илоҳӣ) раҳоӣ намебахшад . Ва на авлиёе , ки ғайр аз Худо барои худ баргузиданд , (сабаби наҷоташон хоҳанд буд) ва азоби бузурге барои онҳост .
11 Ин (Қуръон) сабаби ҳидоят аст ва касоне , ки ба оятҳои Парвардигорашон кофир шуданд , азоби сахту дарднок доранд!
12 Худованд ҳамон касе аст , ки дарёро мусаххари шумо кард , то киштиҳо ба фармонаш дар он ҳаракат кунанд ва битавонед аз фазли Ў баҳра гиред ва шояд шукри неъматҳояшро ба ҷо оваред .
13 Ў он чӣ дар осмонҳо ва он чӣ дар замин аст , ҳамаро аз сўи худаш мусаххари шумо сохтааст . Дар ин нишонаҳои (муҳимме) аст , барои касоне , ки андеша мекунанд .
14 Ба мўъминон бигў: «Касонеро , ки умед ба айёмуллоҳ (рўзи растохез) надоранд мавриди афв қарор диҳанд , то Худованд ҳар қавмеро ба аъмоле , ки анҷом медоданд , ҷазо диҳад» .
15 Ҳар кас кори шоистае ба ҷо оварад , барои худ ба ҷо овардааст ва касе , ки кори бад мекунад , ба зиёни худи ўст . Сипас ҳамаи шумо ба сўи Парвардигоратон бозгардонда мешавед .
16 Мо Банӣ Исроилро китоб (-и осмонӣ) ва ҳукумату нубувват бахшидем ва аз рўзиҳои покиза ба онҳо ато кардем ва ононро бар ҷаҳониён (ва мардуми асри худ) , бартарӣ бахшидем .
17 Ва далелҳои равшане аз амри нубувват ва шариат дар ихтиёрашон қарор додем , онҳо ихтилоф накарданд , магар баъд аз илму огоҳӣ . Ва ин ихтилоф ба хотири ситам ва бартариҷўии онҳо буд , аммо Парвардигорат рўзи қиёмат дар миёни онҳо дар он чӣ ихтилоф доштанд , доварӣ мекунад .
18 Сипас туро бар шариат ва оини ҳақ қарор додем , аз он пайравӣ кун ва аз ҳавасҳои касоне , ки огоҳӣ надоранд , пайравӣ макун .
19 Онҳо ҳаргиз наметавонанд туро дар баробари Худованд бениёз кунанд (ва аз азобаш бираҳонанд) . Ва золимон ёру ёвари якдигари якдигаранд , аммо Худованд ёру ёвари парҳезгорон аст .
20 Ин (Қуръон ва шариати осмонӣ) василаҳои биноӣ ва сабаби ҳидояту раҳмат аст барои мардуме , ки (ба он) яқин доранд .
21 Оё касоне , ки муртакиби бадиҳо ва гуноҳон шуданд , гумон карданд , ки мо онҳоро ҳамчун касоне қарор медиҳем , ки имон оварда ва аъмоли солеҳ анҷом додаанд , ки ҳаёт ва маргашон яксон бошад?! Чӣ доварии баде мекунанд!
22 Ва Худованд осмонҳо ва заминро ба ҳақ офаридааст , то ҳар кас дар баробари аъмоле , ки анҷом додааст ҷазо дода шавад ва ба онҳо ситаме нахоҳад шуд .
23 Оё дидӣ касеро , ки маъбуди худро ҳавои нафси худ қарор дода ва Худованд ўро бо огоҳӣ (бар ин ки шоистаи ҳидоят нест) , гумроҳ сохта ва бар гўшу қалбаш мўҳр зада ва бар чашмаш пардае афкандааст?! Бо ин ҳол чӣ касе метавонад ғайр аз Худо ўро ҳидоят кунад?! Оё мутазаккир намешавед?!
24 Онҳо гуфтанд: «Чизе ҷуз ҳамин зиндагии дунёи мо дар кор нест . Гурўҳе аз мо мемиранд ва гурўҳе ҷои онҳоро мегиранд . Ва ҷуз табиат ва рўзгор моро ҳалок намекунад» . Онон ба ин сухан , ки мегўянд , илме надоранд , балки танҳо гумон мекунанд (ва гумони бепоя доранд) .
25 Ва ҳангоме , ки оятҳои равшани мо бар онҳо хонда мешавад , далеле дар баробари он надоранд , ҷуз ин ки мегўянд: «Агар рост мегўед падарони моро (зинда кунед) ва биёваред , (то гувоҳӣ диҳанд)» .
26 Бигў: «Худованд шуморо зинда мекунад , сипас мемиронад , бори дигар дар рўзи қиёмат , ки дар он шакке нест , гирдоварӣ мекунад , вале бештари мардум намедонанд» .
27 Моликият ва ҳокимияти осмонҳо ва замин барои Худост . Ва он рўз , ки қиёмат барпо шавад , аҳли ботил зиён мебинанд .
28 Дар он рўз ҳар умматеро мебинӣ , (ки аз шиддати тарсу ваҳшат) бар зону нишастааст , ҳар уммате ба сўи китобаш хонда мешавад ва (ба онҳо мегўянд:) Имрўз ҷазои он чиро анҷом медодед , ба шумо медиҳанд .
29 Ин китоби мо аст , ки ба ҳақ бо шумо сухан мегўяд (ва аъмоли шуморо бозгў мекунад) . Мо он чиро анҷом медодед , менавиштем .
30 Аммо касоне , ки имон оварданд ва аъмоли солеҳ анҷом доданд , Парвардигорашон онҳоро дар раҳмати худ дохил мекунад . Ин ҳамон пирўзии бузург аст .
31 Аммо касоне , ки кофир шуданд , (ба онҳо гуфта мешавад:) Магар оятҳои Ман бар шумо хонда намешуд ва шумо истикбор кардед ва қавми муҷриме будед?!
32 Ва ҳангоме , ки гуфта мешуд: «Ваъдаи Худованд ҳақ аст ва дар қиёмат ҳеҷ шакке нест» , шумо мегуфтед: «Мо намедонем қиёмат чист? Мо танҳо гумоне дар ин бора дорем ва ба ҳеҷ ваҷҳ яқин надорем» .
33 Ва бадиҳои аъмолашон барои онон ошкор мешавад ва саранҷом он чиро масхара мекарданд , онҳоро фаро мегирад .
34 Ва ба онҳо гуфта мешавад: «Имрўз шуморо фаромўш мекунем , ҳамон гуна , ки шумо дидори имрўзатонро фаромўш кардед ва ҷойгоҳи шумо дўзах аст ва ҳеҷ ёваре надоред .
35 Ин ба хотири он аст , ки шумо оятҳои Худоро ба масхара гирифтед ва зиндагии дунё шуморо фиреб дод» . Имрўз на ононро аз дўзах берун меоваранд ва на ҳеҷ гуна узре аз онҳо пазируфта мешавад .
36 Пас ҳамду ситоиш махсуси Худост , Парвардигори осмонҳо ва Парвардигори замин ва Парвардигори ҳамаи ҷаҳониён .
37 Ва барои Ўст кибриё ва азамат дар осмонҳо ва замин . Ва Ўст Азиз ва Ҳаким .
Сураи Аҳқоф
Ин сура дар Макка нозил шуда ва 35 оят дорад .
Ба номи Худованди Бахшандаи Бахшоишгар
1 Ҳо , Мим .
2 Ин китоб аз сўи Худованди Азиз ва Ҳаким нозил шудааст .
3 Мо осмонҳо ва замин ва он чиро дар миёни ин ду аст , ҷуз ба ҳақ ва барои саромади муайяне наофаридем , аммо кофирон аз он чӣ инзор мешаванд , рўйгардонанд .
4 Ба онон бигў: «Ин маъбудҳоеро , ки ғайр аз Худо парастиш мекунед , ба ман нишон диҳед , чӣ чизе аз заминро офаридаанд ё ширкат дар офариниши осмонҳо доранд?! Китоби осмоние пеш аз ин ё асари илмие аз гузаштагон барои ман биёваред , (ки далели сидқи гуфтори шумо бошад) , агар рост мегўед» .
5 Чӣ касе гумроҳтар аст аз он кас , ки маъбуде ғайри Худоро мехонад , ки то қиёмат ҳам ба ў ҷавоб намегўяд ва аз хондани онҳо (комилан) бехабар аст?! (Ва садои онҳоро ҳеҷ намешунавад) .
6 Ва ҳангоме , ки мардум маҳшур мешаванд , маъбудҳои онҳо душманонашон хоҳанд буд , ҳатто ибодати онҳоро инкор мекунанд .
7 Ҳангоме , ки оятҳои равшани мо бар онон хонда мешавад , кофирон дар баробари ҳаққе , ки барои онҳо омадааст , мегўянд: «Ин сеҳри ошкоре аст» .
8 Балки мегўянд: «Ин оятҳоро бар Худо тўҳмат бастааст» . Бигў: «Агар ман онро ба дурўғ ба Худо нисбат дода бошам , (лозим аст маро расво кунад ва) шумо наметавонед дар баробари Худованд аз ман дифоъ кунед . Ў корҳоеро , ки шумо дар он дохил мешавед , беҳтар медонад , ҳамин бас , ки Худованд гувоҳ миёни ман ва шумо бошад ва Ў Омурзанда ва Меҳрубон аст» .
9 Бигў: «Ман пайғамбари навзуҳуре нестам ва намедонам бо ман ва шумо чӣ хоҳад шуд . Ман танҳо аз он чӣ бар ман ваҳй мешавад , пайравӣ мекунам ва ҷуз бимдиҳандаи ошкоре нестам» .
10 Бигў: «Ба ман хабар диҳед , агар ин Қуръон аз сўи Худо бошад ва шумо ба он кофир шавед , дар ҳоле , ки шоҳиде аз Банӣ Исроил бар он шаҳодат диҳад ва ў имон оварад ва шумо истикбор кунед , (чӣ касе гумроҳтар аз шумо хоҳад буд?!) . Худованд гурўҳи ситамгарро ҳидоят намекунад» .
11 Кофирон дар бораи мўъминон чунин гуфтанд: «Агар (Ислом) чизи хубе буд , ҳаргиз онҳо (дар пазириши он) бар мо пешӣ намегирифтанд» . Ва чун худашон ба василаи он ҳидоят нашуданд , мегўянд: «Ин як дурўғи қадимӣ аст» .
12 Ва пеш аз он , китоби Мўсо , ки пешво ва раҳмат буд , (нишонаҳои онро баён карда) ва ин китоб ҳамоҳанг бо нишонаҳои Таврот аст , дар ҳоле , ки ба забони арабӣ ва фасеҳу гўёст , то золимонро бим диҳад ва барои некўкорон башорате бошад .
13 Касоне , ки гуфтанд: «Парвардигори мо «Аллоҳ» аст» , сипас истиқомат карданд , на тарсе барои онон аст ва на андўҳгин мешаванд .
14 Онҳо аҳли биҳиштанд ва ҷовидона дар он мемонанд . Ин подоши аъмоле аст , ки анҷом медоданд .
15 Мо ба инсон тавсия кардем , ки ба падару модараш некӣ кунад , модараш ўро бо нороҳатӣ (машаққат) ҳамл мекунад ва бо нороҳатӣ бар замин мегузорад . Ва даврони ҳамл ва аз шир гирифтанаш сӣ моҳ аст , то замоне , ки ба камоли қудрат ва рушд бирасад ва ба чиҳилсолагӣ болиғ гардад , мегўяд: «Парвардигоро! Маро тавфиқ деҳ , то шукри неъматеро , ки ба ман ва падару модарам додӣ , ба ҷо оварам ва кори шоистае анҷом диҳам , ки аз он хушнуд бошӣ ва фарзандони маро солеҳ гардон , ман ба сўи ту боз мегардам ва тавба мекунам ва ман аз мусулмононам» .
16 Онҳо касоне ҳастанд , ки мо беҳтарин аъмолашонро қабул мекунем ва аз гуноҳонашон мегузарем ва дар миёни биҳиштиён ҷой доранд . Ин ваъдаи росте аст , ки ваъда дода мешуданд .
17 Ва касе , ки ба падару модараш мегўяд: «Уф бар шумо! Оё ба ман ваъда медиҳед , ки ман рўзи қиёмат барангехта мешавам?! Дар ҳоле , ки пеш аз ман қавмҳои зиёде буданд (ва ҳаргиз барангехта нашуданд) . Ва он ду пайваста фарёд мекашанд ва Худоро ба ёрӣ металабанд , ки: Вой бар ту , имон биёвар , ки ваъдаи Худо ҳақ аст! Аммо ў пайваста мегўяд: «Инҳо чизе ҷуз афсонаҳои пешиниён нест» .
18 Онҳо касоне ҳастанд , ки фармони азоб дар бораи онон ҳамроҳи қавмҳои (кофире) , ки пеш аз онон аз ҷин ва инс буданд , ҳатмӣ шудааст , зеро ҳамагӣ зиёнкор буданд .
19 Ва барои ҳар кадом аз онҳо дараҷаҳое аст бар тибқи аъмоле , ки анҷом додаанд , то Худованд корҳояшонро бе каму кост ба онон таҳвил диҳад ва ба онҳо ҳеҷ ситаме нахоҳад шуд .
20 Он рўз , ки кофиронро бар оташ арза мекунанд , (ба онҳо гуфта мешавад:) Аз тайибот ва лаззатҳо дар зиндагии дунёи худ истифода кардед ва аз он баҳра гирифтед , аммо имрўз азоби зиллатбор ба хотири истикборе , ки дар замин ба ноҳақ кардед ва ба хотири гуноҳоне , ки анҷом медодед , ҷазои шумо хоҳад буд .
21 (Саргузашти Ҳуд) бародари қавми Одро ёд кун , он замон , ки қавмашро дар сарзамини «Аҳқоф» бим дод , дар ҳоле , ки пайғамбарони зиёде пеш аз ў дар гузаштаҳои дуру наздик омада буданд , ки: Ҷуз Худои Ягонаро напарастед . (Ва гуфт:) Ман бар шумо аз азоби рўзи бузурге метарсам .
22 Онҳо гуфтанд: «Оё омадаӣ , ки моро (бо дурўғҳоят) аз маъбудонамон бозгардонӣ?! Агар рост мегўӣ азоберо , ки ба мо ваъда медиҳӣ , биёвар!» .
23 Гуфт: «Илм (-и он) танҳо назди Худост (ва Ў медонад чӣ замоне шуморо муҷозот кунад) . Ман он чиро ба он фиристода шудаам , ба шумо мерасонам , (вазифари ман ҳамин аст) . Вале шуморо қавме мебинам , ки пайваста дар нодонӣ ҳастед» .
24 Ҳангоме , ки он (азоби илоҳӣ)-ро ба сурати абри густардае диданд , ки ба сўи дарҳо ва обгирҳои онон дар ҳаракат аст , (хушҳол шуданд) , гуфтанд: «Ин абре аст , ки бар мо меборад» , (вале ба онҳо гуфта шуд:) Ин ҳамон чизе аст , ки барои омаданаш шитоб мекардед , боди тунде аст (ваҳшатнок) , ки азоби дардноке дар он аст .
25 Ҳама чизро ба фармони Парвардигораш дар ҳам мекўбад ва нобуд мекунад . (Оре) , онҳо субҳ карданд , дар ҳоле , ки чизе ҷуз хонаҳояшон ба чашм намехўрд , мо ин гуна гурўҳи муҷримонро кайфар медиҳем .
26 Мо ба онҳо (қавми Од) қудрате додем , ки ба шумо надодем ва барои онон гўшу чашм ва дил қарор додем , (аммо дар ҳангоми нузули азоб) , на гўшҳо ва чашмҳо ва на ақлҳояшон барои онон ҳеҷ суд надошт , зеро оятҳои Худоро инкор мекарданд ва саранҷом он чиро масхара мекарданд , бар онҳо ворид шуд .
27 Мо ободиҳоеро , ки атрофи шумо буданд , нобуд сохтем ва оятҳои худро ба сурати гуногун (барои мардуми онҳо) баён кардем , шояд бозгарданд .
28 Пас чаро маъбудонеро , ки ғайр аз Худо баргузиданд – ба гумони ин ки ба Худо наздикашон созад – онҳоро ёрӣ накарданд?! Балки аз миёнашон гум шуданд . Ин буд натиҷаи дурўғи онҳо ва он чӣ тўҳмат мезаданд .
29 (Ба ёд овар) ҳангоме , ки гурўҳе аз ҷинро ба сўи ту мутаваҷҷеҳ сохтем , ки Қуръонро бишунаванд , вақте ҳозир шуданд , ба якдигар гуфтанд: «Хомўш бошед ва бишунавед» . Ва ҳангоме , ки поён гирифт , ба сўи қавми худ боз гаштанд ва онҳоро бим доданд .
30 Гуфтанд: «Эй қавми мо! Мо китоберо шунидем , ки баъд аз Мўсо нозил шудааст , бо нишонаҳои китобҳои пеш аз он ҳамоҳанг аст , ки ба сўи ҳақ ва роҳи рост ҳидоят мекунад .
31 Эй қавми мо! Даъваткунандаи илоҳиро иҷобат кунед ва ба ў имон оваред , то гуноҳонатонро бубахшад ва шуморо аз азоби дарднок паноҳ диҳад .
32 Ва ҳар кас ба даъваткунандаи илоҳӣ ҷавоб нагўяд , ҳаргиз наметавонад аз чанголи азоби илоҳӣ дар замин гурезад . Ва ғайр аз Худо ёру ёваре барои ў нест . Чунин касоне дар гумроҳии ошкоранд» .
33 Оё онҳо намедонанд , Худованде , ки осмонҳо ва заминро офарида ва аз офариниши онҳо нотавон нашудааст , метавонад мурдагонро зинда кунад?! Оре , Ў ба ҳар чиз тавоност .
34 Рўзеро ба ёд овар , ки кофиронро бар оташ арза медоранд (ва ба онҳо гуфта мешавад:) Оё ин ҳақ нест?! Мегўянд: «Чаро , ба Парвардигорамон савганд , (ки ҳақ аст)» . (Дар ин ҳангом Худованд) мегўяд: «Пас азобро ба хотири куфратон бичашед!» .
35 Пас сабр кун , он гуна , ки пайғамбарони «улул-азм» сабр карданд ва барои (азоби) онон шитоб макун! Ҳангоме , ки ваъдаҳоеро , ки ба онҳо дода мешавад , бубинанд , эҳсос мекунанд , ки гўё фақат соате аз як рўз (дар дунё) таваққуф доштанд . Ин иблоғе аст барои ҳамагон . Оё ҷуз қавми фосиқ ҳалок мешаванд?!