Фиқҳи Қуръон

Таҳорат: Оёт ва ирода дар ин боб
Ғусл ва тая м мум

Ояти шарифаи аввал:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقْرَبُواْ الصَّلاَةَ وَأَنتُمْ سُكَارَى حَتَّىَ تَعْلَمُواْ مَا تَقُولُونَ وَلاَ جُنُبًا إِلاَّ عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّىَ تَغْتَسِلُواْ وَإِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مِّنكُم مِّن الْغَآئِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا .

Сураи Нисо ояти-43

“Эй касоне, ки имон овардаед! Дар ҳоли мастӣ ба намоз наздик нашавед то бидонед чӣ мегўянд! Ва ҳамчунин ҳангоме, ки ҷунуб ҳастед магар ин, ки мусофир бошед то ғусл кунед. Ва агар беморед, ё мусофир ва ё (қазои ҳоҷат) кардаед ва ё бо занон омезиши ҷинсӣ доштаед ва дар ин ҳол об (барои вузу ё ғусл) наёфтед, бо хоки поке таяммум кунед (ба ин тариқ, ки ) суратҳо ва дасҳоятонро бо хок масҳ намоед. Худованд бахшанда ва омузанда аст.

Вузу

Ояти шарифаи дуввум:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ فاغْسِلُواْ وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُواْ بِرُؤُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَينِ وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُواْ وَإِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مَّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَـكِن يُرِيدُ لِيُطَهَّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ  

Моида ояти-6

“Эй касоне, ки  имон овардаед! Ҳ ангоми, ки ба намоз меистед сурат ва дастҳоятонро то оринҷ бишўед! Ва сару поҳоятонро то мафсал (баромадагии пушти по) масҳ кунед! Ва агар ҷунуб бошед худро бишўед (ва ғусл кунед) ва агар бемор ё мусофир бошед ё яке аз шумо қазои ҳоҷат карда ё бо онон тамос гирифтаед (ё омузиши ҷинсӣ кардаед) ва об (барои ғусл ё вузу) наёбед бо хоки поке таяммум кунед! Ва аз он ба сурат (пешонӣ) ва дастҳо бикашед! Худованд намехоҳад мушкиле барои шумо эҷод кунад, балки мехоҳад шуморо пок созад ва неъматашро бар шумо тамом намояд, шояд шукри ўро ба ҷо оваред!

Наҷ осати мушрик о н

Ояти шарифаи севвум:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلاَ يَقْرَبُواْ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَـذَا وَإِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنِيكُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ إِن شَاء إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ .

 “Эй касоне, ки имон овардаед! Мушрикон нопоканд пас набояд баъд аз имсол назди ки масҷ идул ҳаром шаванд! Ва агар аз фақр метарсед Худованд ҳаргоҳ бихоҳад шуморо бо карамаш бениёз месозад (ва аз роҳи дигар ҷуброн мекунад) Худованд донову ҳаким аст.” Сураи Тавба оёти-28

Наҷосати хун ва мурдор

Ояти шарифаи чаҳорум:

قُل لاَّ أَجِدُ فِي مَا أُوْحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَى طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلاَّ أَن يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَّسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلاَ عَادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ .

 “Бигў: (Дар ончӣ бар ман ваҳй шуда), ҳеҷ таоми ҳароме намеёбам ба ҷуз ин, ки мурдор бошад ё хуне, ки (аз бадани ҳайвон) берун рехта ё гўшти хук, ки инҳо ҳама палиданд ё ҳайвоне, ки ба гуноҳ ҳангоми сарбуридан номи ғайри Худо бар он бурда шуда бошад. Аммо касе, ки музтар (ба хўрдани ин ҳаромҳо) шавад, беон, ки хоҳони лаззат аз онҳо бошад ва ё зиёдаравӣ кунад (гуноҳе бар ў нест), чун Парвардигорат омурзандаю меҳрубон аст. Сураи Анъом ояти-145