index

next

Сураи Қасас

Ин сура дар Макка нозил шуда ва 88 оят дорад .

Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон

1  То  ,  Син  ,  Мим .

2  Инҳо оятҳои Китоби Мубин аст .

3  Мо аз достони Мўсо ва Фиръавн ба ҳақ бар ту мехнем  ,  барои гурўҳе  ,  ки (толиби ҳаққанд ва) имон меоваранд .

4  Фиръавн дар замин бартариҷўӣ кард ва аҳли онро ба гурўҳҳои мухталифе тақсим намуд  .  Гурўҳеро ба заъфу нотавонӣ мекашонд  ,  писаронашонро сар мебурид ва занонашонро (барои канизӣ ва хидмат) зинда нигаҳ медошт  .  Ў ба яқин аз муфсидон буд .

5  Мо мехоҳем бар мустазъафони замин миннат ниҳем ва ононро пешвоён ва ворисони рўи замин қарор диҳем .

6  Ва ҳукуматашонро дар замин побарҷо созем ва ба Фиръавну Ҳомон ва лашкариёнашон  ,  он чиро аз онҳо (Банӣ Исроил) хавф доштанд  ,  нишон диҳем .

7  Мо ба модари Мўсо илҳом кардем  ,  ки : «Ўро шир деҳ ва ҳангоме  ,  ки бар ў тарсидӣ  ,  вайро дар дарё (-и Нил) бияфкан ва натарс ва ғамгин мабош  ,  ки мо ўро ба ту бозмегардонем ва ўро аз расулон қарор медиҳем» .

8  (Ҳангоме  ,  ки модар ба фармони Худо ўро ба дарё афканд)  ,  хонадони Фиръавн ўро аз об гирифтанд  ,  то саранҷом душмани онон ва сабаби андўҳашон гардад! Ҳатман Фиръавну Ҳомон ва лашкариёнашон хатокор буданд .

9  Ҳамсари Фиръавн (чун дид онҳо қасди куштани кўдакро доранд)  ,  гуфт : «Нури чашми ман ва туст! Ўро накушед  ,  шояд барои мо фоиданок бошад ё ўро ба унвони писари худ баргузинем»  .  Ва онҳо намефаҳмиданд  ,  (ки душмаи аслии худро дар оғўши худ мепарваронанд!) .

10  (Саранҷом) қалби модари Мўсо аз ҳама чиз (ҷуз ёди фарзандаш) холӣ гашт  .  Ва агар дили ўро (ба василаи имону умед) маҳкам накарда будем  ,  наздик буд матлабро ифшо кунад .

11  Ва (модари Мўсо) ба хоҳари ў гуфт : «Вазъияти ҳоли ўро пайгирӣ кун»  .  Ў низ аз дур ҳодисаро мушоҳида кард  ,  дар ҳоле  ,  ки онон бехабар буданд .

12  Мо ҳамаи занони ширдеҳро аз пеш бар ў ҳаром кардем  ,  (то танҳо ба оғўши модар бозгардад)  .  Ва хоҳараш  ,  (ки бетобии маъмуронро барои пайдо кардани доя мушоҳида кард)  ,  гуфт : «Оё шуморо ба хонаводае роҳнамоӣ кунам  ,  ки метавонанд ин навзодро барои шумо кафолат кунанд ва хайрхоҳи ў бошанд ? !» .

13  Мо ўро ба модараш бозгардондем  ,  то чашмаш равшан шавад ва ғамгин набошад ва бидонад  ,  ки ваъдаи илоҳӣ ҳақ аст  ,  вале бештари онон намедонанд .

14  Ва ҳангоме  ,  ки (Мўсо) нерўманду комил шуд  ,  ҳикмату дониш ба ў додем ва ин гуна некўкоронро подош медиҳем .

15  Ў дар ҳангоме  ,  ки аҳли шаҳр дар ғафлат буданд  ,  дохили шаҳр шуд  ,  ногаҳон ду мардро дид  ,  ки ба ҷангу низоъ машғуланд  ,  яке аз пайравони ў буд (ва аз Банӣ Исроил) ва дигарӣ аз душманонаш  ,  он ки аз пайравони ў буд  ,  дар баробари душманаш аз вай дархости кўмак намуд  .  Мўсо мушти макҳаме бар синаи ў зад ва кори ўро сохт (ва бар замин афтоду мурд)  .  Мўсо гуфт : «Ин (ҷанги шумо) аз амали шайтон буд  ,  ки ў душман ва гумроҳкунандаи ошкоре аст» .

16  (Сипас) гуфт : «Парвардигоро! Ман ба худ ситам кардам  ,  маро бибахш»  .  Худованд ўро бахшид  ,  ки Ў Омурзандаи Меҳрубон аст .

17  Гуфт : «Парвардигоро! Ба шукронаи неъмате  ,  ки ба ман додӣ  ,  ҳаргиз пуштибони муҷримон нахоҳам буд» .

18  Мўсо дар шаҳр тарсон буд ва ҳар лаҳза дар интизори ҳодисае (ва дар ҷустуҷўи ахбор)  ,  ногаҳон дид ҳамон касе  ,  ки дирўз аз ў ёрӣ талабида буд  ,  фарёд мезанад ва аз ў ёрӣ мехоҳад  ,  Мўсо ба ў гуфт : «Ту ошкоро инсони (моҷароҷў ва) гумроҳе ҳастӣ» .

19  Ва ҳангоме  ,  ки хост бо касе  ,  ки душмани ҳар дуи онҳо буд  ,  даргир шавад ва бо қудрат монеи ў гардад  ,  (фарёдаш баланд шуд)  ,  гуфт : «Эй Мўсо! Мехоҳӣ маро бикушӣ  ,  ҳамон гуна  ,  ки дирўз инсонеро куштӣ ? ! Ту фақат мехоҳӣ ҷабборе дар рўи замин бошӣ ва намехоҳӣ аз муслиҳон бошӣ!» .

20  (Дар ин ҳангом) марде бо шитоб аз дуртарин нуқтаи шаҳр (маркази фиръавниён) омад ва гуфт : «Эй Мўсо! Ин ҷамъият барои куштани ту ба машварат нишастаанд  ,  зуд (аз шаҳр) хориҷ шав  ,  ки ман аз хайрхоҳони ту ҳастам» .

21  Мўсо аз шаҳр хориҷ шуд  ,  дар ҳоле  ,  ки тарсон буд ва ҳар лаҳза дар интизори ҳодисае  ,  Гуфт : «Парвардигоро! Маро аз ин қавми золим раҳоӣ бахш!» .

22  Ва ҳангоме  ,  ки мутаваҷҷеҳи ҷониби Мадян шуд  ,  гуфт : «Умедворам Парвардигорам маро ба роҳи рот ҳидоят кунад» .

23  Ва ҳангоме  ,  ки ба (чоҳи) оби Мадян расид  ,  гурўҳе аз мардумро дар он ҷо дид  ,  ки чаҳорпоёни худро сероб мекунанд  .  Ва дар канори онон ду занро дид  ,  ки муроқиби гўсфандони худ ҳастанд (ва ба чоҳ наздик намешаванд  .  Мўсо) ба он ду гуфт : «Кори шумо чист ?  (Чаро гўсфандони худро об намедиҳед ? !)  .  Гуфтанд : «Мо онҳоро об намедиҳем  ,  то чўпонҳо ҳамагӣ хориҷ шаванд  .  Ва падари мо пирамарди куҳансоле аст (ва қодир бар ин корҳо нест)» .

24  Мўсо барои (гўсфандони) он ду об кашид  ,  сипас рў ба соя овард ва гуфт : «Парвардигоро! Ҳар хайру некӣ бар ман фиристӣ  ,  ба он ниёзмандам» .

25  Ногаҳон яке аз он ду (зан) ба суроғи ў омад  ,  дар ҳоле  ,  ки бо ниҳояти ҳаё гом бармедошт  ,  гуфт : «Падарам аз ту даъват мекунад  ,  то музди об додан (ба гўсфандон)-ро  ,  ки барои мо анҷом додӣ  ,  ба ту бипардозад»  .  Ҳангоме  ,  ки Мўсо назди ў (Шуайб) омад ва саргузашти худро шарҳ дод  ,  гуфт : «Натарс  ,  аз қавми золимон наҷот ёфтӣ» .

26  Яке аз он ду (духтар) гуфт : «Падарам! Ўро дар хидмат гир  ,  зеро беҳтарин касеро  ,  ки метавонӣ дар хидмат гирӣ  ,  он кас аст  ,  ки қавӣ ва амин бошад (ва ў ҳамин мард аст)» .

27  (Шуайб) гуфт : «Ман мехоҳам яке аз ин ду духтарамро ба ҳамсарии ту дароварам  ,  ба ин шарт  ,  ки ҳашт сол барои ман кор кунӣ ва агар онро то даҳ сол афзоиш диҳӣ  ,  муҳаббате аз ноҳияи туст  .  Ман намехоҳам кори вазнине бар дўши ту бугузорам  .  Ва иншоаллоҳ маро аз солеҳон хоҳӣ ёфт» .

28  (Мўсо) гуфт : «(Манъе надорад)  ,  ин қарордоде миёни ман ва ту бошад  ,  албатта ҳар кадом аз ин ду муддатро анҷом диҳам  ,  ситаме бар ман нахоҳад буд (ва ман дар интихоби он озодам)  .  Ва Худо бар он чӣ мо мегўем гувоҳ аст» .

29  ҳангоме  ,  ки Мўсо муддати худро ба поён расонид ва ҳамроҳи хонаводааш (аз Мадян ба сўи Миср) ҳаракат кард  ,  аз ҷониби Тур оташе дид  .  Ба хонаводааш гуфт : «Даранг кунед  ,  ки ман оташе дидам  .  (Меравам) шояд хабаре аз он барои шумо оварам ё шўълае аз оташ  ,  то бо он гарм шавед» .

30  Ҳангоме  ,  ки ба суроғи оташ омад  ,  аз каронаи рости дарра  ,  дар он сарзамини пурбаракат  ,  аз миёни як дарахт нидо дода шуд  ,  ки : «Эй Мўсо! Манам Худованд  ,  Парвардигори ҷаҳониён .

31  Асоятро бияфкан»  .  Ҳангоме  ,  ки (асоро афканд ва) дид ҳамчун море бо шитоб ҳаракат мекунад  ,  тарсид ва ба ақиб баргашт ва ҳатто пушти сари худро нигоҳ накард  .  (Нидо омад:) Эй Мўсо! Баргард ва натарс  ,  ту дар амон ҳастӣ .

32  Дастатро дар гиребони худ фурў бар  ,  ҳангоме  ,  ки хориҷ мешавад  ,  сафеду дурахшанда аст  ,  беайбу нақс  .  Ва дастҳоятро бар синаат бугузор  ,  то тарсу ваҳшат аз ту дур шавад  .  Ин ду (мўъҷизаи асо ва дасти дурахшанда) бурҳони равшан аз Парвардигорат ба сўи Фиръавн ва астрофиёни ўст  ,  ки онон қавми фосиқе ҳастанд» .

33  Гуфт : «Парвардигоро! Ман як тан аз ононро куштаам  ,  метарсам маро ба қатл бирасонанд .

34  Ва бародарам Ҳорун забонаш аз ман фасеҳтар аст  ,  ўро ҳамроҳи ман бифирист  ,  то ёвари ман бошад ва маро тасдиқ кунад  ,  метарсам маро инкор кунанд» .

35  Фармуд : «Ба зудӣ бозувони туро ба василаи бародарат маҳкам (ва нерўманд) мекунем ва барои шумо султа ва бартарӣ қарор медиҳем ва ба баркати оятҳои мо  ,  бар шумо даст намеёбанд  ,  шумо ва пайравонатон пирўзед» .

36  Ҳангоме  ,  ки Мўсо мўъҷизаи равшани моро барои онон овард  ,  гуфтанд : «Ин чизе ҷуз сеҳр нест  ,  ки ба дурўғ ба Худо нисбат дода шудааст  ,  мо ҳаргиз чунин чизеро дар ниёкони худ нашунидаем!» .

37  Мўсо гуфт : «Парвардигорам аз ҳоли касоне  ,  ки ҳидоятро аз назди Ў овардаанд ва касоне  ,  ки оқибати неки саро (-и дунё ва охират) аз они онҳост  ,  огоҳтар аст  .  Ҳатман золимон растагор нахоҳанд шуд» .