ريگاى گه رانه‌وه به ره‌و لاى خوا

خواى گه‌وره له‌م باره يه‌وه له چه ندين ئايه‌تى قورئاندا ئه‌فه‌رمويت:

(مَن كَفَرَ فَعَلَيه كُفْرُهُ وَمَن عَمِلَ صالحاً فَلاَنفُسِهِم يَمْهَدُونَ..).(الروم/ 44)

واته: «هه‌ركه‌س ريگاى كوفرو ياغيتى گرته به ر كوفرو ياغى بوونه‌كه‌ى به زه ره رو زيانى خويه تى، هه‌ركه سيش كارى خيرو چاكه‌ى گرته به ر ـ بو كه سى ناكه‌ن ـ ريگا بو خويان چاك ئه‌كه‌ن».

(وَلَقَد جِئْتُمُونا فُرادى كَما خَلَقْناكُم أوَّلَ مَرَّة وتَرَكْتُم ما خوَّلناكُم وَراءَ ظُهُورِكُم).(الانعام/ 94)

واته: «تاكه تاكه هه‌مووتان به ره‌و لاى ئيمه گه رانه‌وه، به‌و جوره‌ى كه يه كه مجار خه لقمان كردن‌و ئه‌و ه ى به ئيوه مان به‌خشى بوو له دواى خوتان جيتان هيشت».

(واتَّبِعوا أحْسَنَ ما أُنزِلَ إليكُم مِن ربِّكُم مِن قَبلِ أن يَأتيكُمُ العذابُ بغتةً وأنْتُم لاتَشعُرُون* أن تقولَ نَفْسٌ يا حَسرَتى على مافرطت في جَنْبِ اللهِ وإن كُنتُ لَمِنَ السّاخِرينَ).(الزمر / 55 ـ 56)

يانى: «ئيوه‌ش په يره‌وى له چيترين ده ستووريك بكه‌ن كه له لايه‌ن په روه ردگارتانه‌وه بوتان نازل بووه به ر له‌وه ى عه‌زابو ئه‌شكه نجه ـ ى ئيلاهى ـ ناگه‌هان بگاته سه‌رتان‌و به خوتان نه زانن* ـ ئه‌م ئاگادارى يه‌ش بو ئه‌و ه يه ـ كه نه بادا كه سى بلى: ئه‌فسوس‌و مه‌خابن بو من بو ئه‌و هه‌موو كه مته رخه ميه ى كردم به رامبه ر به فه رمانه كانى خواو ئه‌من ـ له دنيادا ـ له ريزى گالته كاران بووم‌و گالته‌م به ئايه‌ته‌كانى ئه‌و ئه‌هات».

(حتّى إذا جاءَ أحَدَهُمُ المَوْتُ قالَ رَبِّ ارجِعُونِ* لَعَلِّي اعْمَلُ صالِحاً فِيما تَرَكْتُ كَلاّ إنّها كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَمن وَرائِهِم بَرْزَخٌ إلى يومِ يُبعثون).(المؤمنون/99 ـ 100)

يانى: «ـ ئه‌م شه‌يتانانه هه‌روا له سه‌ر به زمى خويانن ـ تا كاتى مه‌رگى يه‌كيكيان ديته پيشى ـ ئه‌و سا ـ ئه‌لى: په روه ردگارم من بگيره ره‌وه* شايه‌د كاريكى چاك له‌و شته‌ى پشت گويم خستبوو ئه‌نجام بده‌م، به‌لام نه خير ـ وا نىيه ـ ئه‌وه هه‌ر قسه‌يه‌و به ده‌م وا ئه‌لى ـ ئه‌گه‌ر بشگه‌ريته‌وه هه‌روه‌ك پيشوى ئه‌بىو ده ست له كرده‌ى خوى هه‌لناگرى ـ ، با بشزانن ـ به رزه‌خيك وا له دوايانه‌وه تا روژى كه زيندوو ئه‌كرينه‌وه».

(وَلَوْ أنَّ للَّذين ظَلَمُوا مافي الارضِ جميعاً ومِثْلَهُ مَعهُ لافْتَدَوا بهِ مِن سُوءِ العَذابِ يومَ القِيامةِ وبَدا لَهُم مِن اللهِ مالَم يَكُونوا يَحْتَسِبونَ).(الزمر/ 47)

يانى: «ئه‌گه‌ر سته‌مكاران هه‌رچى له زه‌وىدايه‌و ئه‌وه‌نده ى تريشيان هه‌بيت ئاماده‌ن هه‌مووى ببه خشن به‌س له عه‌زابو ئازارى روژى قيامه‌ت رزگاريان بيت، ـ چونكه له‌و روژه دا ـ له‌لايه‌ن خواوه شتى وايان بو ده‌رئه‌كه‌وى كه هه‌رگيز له‌وه‌و پيش به بيرياندا نه‌ئه‌هات‌و حيسابيان بو نه‌ئه‌كرد».

(وأطيعوا الله والرَّسُولَ لَعَلَّكُم تُرحَمون* وَسارِعُوا إلى مَغْفِرة من ربِّكُم وجَنّة عَرْضُها السّمواتُ والارضُ أُعدَّت للمُتَّقينَ* الّذين يُنفِقُونَ في السَراءِ والضرّاءِ وَالكاظمينَ الغَيْظَ وَالعافينَ عَنِ النّاسِ واللهُ يُحبُّ المُحْسنين).(ال عمران/ 132 ـ 134)

يانى: «هه‌روه‌ها ئيتاعه‌ت له خواو پيغه‌مبه‌ر بكه‌ن تاوه‌كو به‌ر ره حمه‌ت بكه‌ون‌و ره‌حمى به حالتان بكريت* وه په‌له‌و ده ست‌و برد بكه‌ن بو گه‌يشتن به ليبوردن‌و ليخوشبوونى په‌روه‌ردگارتان‌و به‌هه‌شتيك كه پانايىيه‌كه‌ى به ئه‌ندازه ى پانايى ئاسمانه‌كان‌و زه‌وى يه‌و ئاماده كراوه بو ته‌قواكاران* ئه‌وانه‌ى كه هه‌م له كاتى ده سه‌لاتگه‌رىو هه‌م له كاتى ته‌نگ ده ستىو ده ست كورتيدا شت ئه‌به‌خشن، هه‌روه‌ها ئه‌وانه ى كه رق‌و تووره يى خويان ئه‌خونه‌وه‌و ئه‌وانه ى له هه‌له ى خه‌لكى ئه‌بوورن، خواش چاكه‌كاران‌و خيرمه‌ندانى خوش ئه‌ويت».

(مَنْ آمَنَ باللهِ واليومِ الاخرِ وَعَمِلَ صالِحاً فَلا خَوْفٌ عَلَيهِم).(المائدة/ 69)

يانى: «ئه‌و انه‌ى كه ئيمانيان به خواو به روژى قيامه‌ت هيناوه‌و ـ له پاليدا ـ كارى چاكه‌ش ئه‌نجام ئه‌ده‌ن هيچ ترسيكيان له سه‌ر نى يه».

(أنّه مَن عَمِلَ مِنكُم سُوءاً بِجَهالة ثمّ تابَ مِن بعدِهِ وأصلَحَ فأنَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ).(الانعام/ 54)

يانى: «هه‌ركه‌سى له ئيوه كاريكى خراپ له‌رووى نه‌زانىيه‌وه ئه‌نجام بدات‌و دواتر توبه بكاو خوى چاك‌و ئيسلاح بكات ـ ئه‌كه‌ويته به‌ر ره‌حمه‌تى خوا، چونكه ـ خوداوه ند ليبورده‌و ميهره‌بانه».

(إنّ اللهَ يُحِبُّ التوّابينَ وَيُحِبُّ المُتطهِّرين).(البقرة/ 222)

يانى: «خوداوه ند ـ هه‌م ـ توبه‌كاران‌و ـ هه‌م ـ ئه‌وانه‌ى خوش ئه‌وى كه خويان پاك‌و خاوين كردوته‌وه».

(إنّ الابرارَ لَفي نَعيم* على الارائِكِ يَنْظُرون* تَعرِفُ في وُجُوهِهِم نَضْرَةَ النَّعيم* يُسْقَون مِنْ رَحيق مَختُوم* خِتامُهُ مِسْكٌ وَفي ذلك فَلْيَتَنافَسِ المُتنافِسون).(المطففين/ 22 ـ 26)

يانى: «بى شك چاكه‌كاران وان له نازو نيعمه‌تداو* له سه‌ر ته‌ختى جوانى به‌هه‌شت شانيان داداوه‌و چاو ـ به جوانى به‌هه‌شت دا ـ ئه‌گيرن* له نيو چه‌وان‌و رووخسارياندا ته‌رو تازه‌يى نازو نيعمه‌ته‌كه ئه‌بينىو ئه‌ناسيت* وه له شه‌رابى پاك‌و زولالى سه‌رمور ئه‌خونه‌وه، موريكيش كه به سه‌ريانه‌وه يه ميسكه، جا با خوازيارانى ئه‌م نازو نيعمه‌ته له ناو خوياندا مونافه‌سه‌و پيشبركيى يه‌كدى بكه‌ن».

هه‌موو شتى له جيهانى مه‌خلووقاتدا به‌ره‌و نابووتىو فه‌نا ئه‌چيت، كه ئه‌جه‌ل به خيرايى ژيانى سه‌ر رووى زه‌وى ئه‌داته به‌ر خوىو ليى ئه‌خورى، روژانيش دين‌و ده‌رون‌و دووباره له سه‌ر په‌رده‌ى ژيان له شوين ئه‌و روژه‌ى كه تيئه‌په‌رى روژيكى دى ده‌رئه‌كه‌وى وه‌ك چون وينه‌كان له سه‌ر په‌رده‌ى سينه‌ما دين‌و ده‌رون‌و به شوين وينه‌يه‌كدا وينه‌يه‌كى دى ده‌رئه‌كه‌وىو ئه‌ميش ديار نامينىو يه‌كيكى ترى به دوادا ديت.

ئيمه‌ش له‌م هه‌موو ئالوويره دا كه‌م كه‌م له جيهانى ئاخيره‌ت نزيك ئه‌بينه‌وه بى ئه‌وه‌ى هه‌ست بكه‌ين‌و گوى بده‌ين به‌وه‌ى مه‌به‌ست له‌م هاتن‌و چوونه‌ى ئيمه‌ چىيه‌و چىيان ليمان داوايه، وه‌ك ئه‌وه‌ى كه ئينگار ژيان هه‌تاهه‌تايىيه‌و برانه‌وه‌ى نىيه‌و، شتيك به ناوى مه‌رگ نه ئينگار له فه‌رهه‌نگى ئيمه‌دا هاتبيتو بيريكى لى ناكه ينه‌وه.

له حاليكا كاروانى ژيان به خيرايى به‌ره‌و په چه ى مه‌رگ ئه‌رواتو زه مانه سات له دواى سات موسافه ى نيوان مال‌و قه بر ئه‌پيچيته‌وه، راستترين حه‌قيقه تيكيش كه ئينسان بيزانى مه‌رگه‌و هه‌رگيز ناتوانى خوى له‌م راستىيه گيل بكات.

ئاخر چون بتوانى خوى له‌م راستىيه گيل بكات له كاتيكا كه روژانه له به‌رچاوى خوى كه سانيك له خوشه‌ويسته كانىو له كه سانى دى ئه‌مرن‌و لاشه‌و ته‌رمه‌كانيان به‌ره‌و گورستانه كان به‌رى ئه‌كريت.

ئه‌م ته مه‌نه سه‌رمايه ى ئينسانه‌و هه‌ر ده‌قيقه‌يه‌كيش كه ئه‌يگوزه‌رينى له ته مه‌نى خوى ئه‌گه‌ر ئه‌و ده قيقه يه ئاماده نه كات بو ژيانى خوى له جيهانى ئاخيره تدا ئه‌بى بو فه‌وتاندنى ئه‌و ساتانه ى ئاخو ئه‌فسوس‌و مه‌خابن هه‌لكيشى له‌روژى قيامه‌تدا، قورئانى پيروز ئه‌م حاله ته ى هيناوه ته به‌رچاومان‌و ئه‌فه‌رمويت:

(ياحسرتى على ما فرْطتُ في جَنبِ الله...).(الزمر/ 56)

يانى: «ئه‌فسوس‌و مه‌خابن بو من بو ئه‌و هه‌موو كه مته‌رخه‌ميه‌م كه له فه‌رمانه كانى خوادا كردم».

خوشه‌ويستىو سوزى خواش له به‌رامبه‌ر ئه‌م ئينسانه دا له ناردنى پيغه‌مبه‌ران‌و توندوتيژى له به كارهينانى وشه كان‌و ترساندنى له كاره ساته سه‌خته كانى روژى قيامه‌تو ئازارو ئه‌شكه نجه‌ى ئاخيره‌تو وه بير هينانه‌وه ى ئه‌و ئاكامه‌ى چاوه‌رى ى ئينسان ئه‌كات ده‌رئه‌كه‌ويت، ئه‌فه‌رمويت: (ووجَدُوا ماعَملوا حاضراً).(الكهف/ 49)

« ـ ئه‌مه ‌له حاليكايه كه ـ هه‌موو كارو كرده‌وه كانى خويان ئه‌بينن ئاماده يه».

ئه‌م سوزو خوشه‌ويستييه‌ش له شيوه‌ى حه‌سره‌ت‌و مه‌خابن دا ئه‌دا ئه‌كات كه‌وه‌حى قورئان به زمانى ئينسانه‌وه ده‌رى ئه‌بريتو ئه‌فه‌رمويت:

(يا حَسرةً على العبادِ ما يأتِهِمْ مِن رَسول إلاّ كانوا بهِ يَسْتَهزِؤنَ).(يس/30)

واته:« ئه‌فسوس‌و حه‌سره‌ت بو ئه‌م به ندانه ـ ى من ـ كه هيچ پيغه مبه‌ريك نه‌هات بو هيدايه‌تو رينومايى كردنيان ئيللا گالته‌و قه‌شمه‌رى يان پى ئه‌كرد».

پاشان ئه‌فسوس‌و حه‌سره ته كه دووپات ئه‌كاته‌وه هاوكات له گه‌ل هه‌ره شه‌و گوره شه‌و ترساندن دا ئه‌فه‌رمويت:

(وأنْذِرهُم يَوْمَ الحَسْرةِ إذ قُضيَ الامْر).(مريم/ 39)

«بيانترسينه له روژى حه‌سره‌تو هه‌لكيشانى مه‌خابن ـ روژى زيندووبوونه‌وه كه بو هه‌مووان مايه‌ى داخو خه‌فه‌ته ـ ئه‌و ده مه‌ى كه هه‌موو شتى كوتايى هاتووه‌و كار له كار ترازاوه».

قورئان زور بايه خى داوه به ئاماده كردنى ئينسان بو ئه‌و روژه، چونكه خانه‌و مه‌نزلى ئاخيره تى به ئه‌سلى ژيان داناوه‌و ئه‌فه‌رمويت:

(وإنّ الدّارَ الاخرةَ لَهِيَ الحَيَوان).(العنكبوت/ 64)

واته: «ژيان ژيانى مه‌نزلى ئاخيره ته».

ياخو ئه‌فه‌رمويت: (يالَيتَني قَدَّمتُ لِحياتي).(الفجر/ 24)

واته: «ئه‌ى كاش پيشتر كارم بو ژيانى خوم ره‌وانه كردبايه».

قورئان وه‌ك چون مه‌نزلى ئاخيره تى به مه‌نزلى نيشته جى بوونى هه‌تاهه‌تايى ناساندووه، ژيانى دنيايشى به مه‌نزلى فانىو له ناو چوو له قه له‌م داوه‌و، ته ئكيدى كردوته‌وه كه مه‌نزلى دنيا مه‌نزلى كارو ته‌لاش‌و خوسازى يه، جه زاى چاك‌و خراپى جيهانى ئاخيره تيش به ستراوه به جورى كارو ته‌لاشى جيهانى دنياوه، وه‌ك ئه‌فه‌رمويت:

(وَلكل دَرجات ممّا عملوا).(الانعام/ 132)

واته: «هه‌ر يه‌ك له وانيش به پيى كرده‌وه كانيان پله ى جياوازيان هه‌يه».

(مَن كَفَرَ فَعليهِ كُفْرُهُ وَمَنْ عَمِلَ صالِحاً فلانْفُسِهِم يَمْهدون).(الروم/ 44)

«ئه‌و ى ريگاى كوفرو ناشوكرى گرته به‌ر كوفرو ناشوكرييه كه ى به زه‌ره‌رو زيانى خويه تى، ئه‌و ه‌ش كه كارى خيرو چاكه ى گرته به‌ر ـ بو كه سى ناكه‌ن، به لكو ـ بو خويانى ئاماده ئه‌كه‌ن».

كه‌وابوو له‌م دنيايه دا ئينسان نه خشه كيش‌و ئه‌ندازياره له سازاندنى هه‌ر جموجول‌و سره‌وتو هه‌لسوكه‌وتو نيازو مه‌به ستو مه‌راميكدا كه شيوه ى ژيانى له جيهانى ئاخيره تدا ديارى ئه‌كات، كه‌واته با شيوه ى سازاندنه كه ى توكمه‌و ريك‌و پيك بكات تا شيوه ى ژيانى به جوانى ديارى بكات، چونكه ئينسان هه‌رچى بچينيت روژى دروينه‌ش هه‌مان شت ئه‌درويته‌وه، جوتيار جگه له‌وه ى چاندوويه تىو ناشتوويه تى چاوه‌رى ى چى كه ى هه‌بى چنگى كه‌ويت.

له به‌ر ئه‌مه‌يه كه قورئانيش هيزى خيتابى خوىو هيزى هاوارو فريادى خوى به كار ئه‌هينى بو به هوش هينانه‌وه ى مروف‌و وريا كردنه‌وه ىو گويزانه‌وه ى ته فكيرو بايه خدانى وى له جيهانى دنياوه، جيهانى فانىو به سه‌رچوو، بو جيهانى ئاخيره‌ت، جيهانى باقىو هه‌تاهه‌تايى، كه به مه‌ش ئه‌و ريگاو ريبازه جيگير ئه‌كات كه ئه‌گات به خواى گه‌وره‌و، به خته‌وه‌رىو رزگارى له جيهانى ئاخيره تدا بو مروف به دى دينيت.

بانگو هاوار ئه‌كاتو ئه‌فه‌رمويت: (وأنَّ هذا صِراطي مستَقيماً فاتَّبعُوه ولا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّق بِكُم عَنْ سَبيله).(الانعام/ 153)

«ئه‌مه‌يه ريگا راسته كه ى من، ئيوه‌ش بيگرنه به‌رو ريگاى تر مه گرنه به‌ر كه په‌رته‌وازه‌و په‌راگه نده تان بكات ـ و دوورتان بخاته‌وه ـ له ريگه كه ى».

(لكلّ جَعَلنا منكُم شِرْعةً وَمنهاجاً).(المائدة/ 48)

«ئيمه بو هه‌ريه كى له ئيوه ئاين‌و ريگايه كى ديارى مان قه‌رار داوه».

ئه‌م ريگايه‌ش به كورتى بريتى يه له; وازهينان‌و ته‌رك كردنى كاره قه‌ده‌غه كراوه كان‌و راپه‌راندنى ئه‌ركه كان پاش ناسينى خواى گه‌وره، چونكه ناسينى خواو ئه‌و نييه‌ت پاكييه ى كه قورئان ته‌عبيرى لى كردووه پله پايه ى ئينسان له‌و جيهانه دا به‌رز ئه‌كاته‌و ريزى ئه‌باته سه‌ر، له باره ى گه‌وره يى نييه‌تو نياز پاكى يه‌وه خواى گه‌وره ئه‌فه‌رمويت: (إلاّ مَن أتى اللهَ بِقلب سليم)، «مه‌گه‌ر كه سيك نه بى كه به دليكى ساغو پاكه‌وه بيته‌وه بو لاى خوا». هه‌روه‌ها زورتر كردنى كارى چاكه‌ش پله‌وپايه ى ئينسانى پى به‌رزو به‌رزتر ئه‌بيته‌وه، كارى چاكه‌ش بريتى يه له ته‌رك كردنى كارى مه‌كروهوو كاريك كه جيگه ى گومانه، هه‌روه‌ها رووكردنه ئه‌نجامدانى كارى مه‌ندوبو سوننه‌ت.

قورئان ده نگى هاوارو فرياد به‌رز ئه‌كاته‌وه‌و بانگمان ئه‌كات بو ئه‌وه‌ى توبه بكه ين‌و بگه‌ريينه‌وه بو لاى خواو واز له مونافه سه‌و بگره‌و به‌رده بينين له سه‌ر لاكى بوگه نى دنياو، ته مه‌نى خومان به خورايى سه‌رف نه‌كه‌ين له‌ريگاى شتيكدا كه مانه‌وه ى بو كه‌س نى يه‌و ئينسان له دواى خوى به جيى ديلىو كه سانيكى تر ئه‌يخون‌و ئه‌يبه‌نو، ئه‌بى ئه‌و بارى سه‌نگينى ناحه‌قى يه كان بكيشىو ئه‌و به‌رپرسه له كوكردنه‌وه‌و پيكه‌وه نانى، له به‌ر ئه‌وه قورئانى پيروز به هينانه به‌رچاوى حالى ئينسان ئينسانه كه له كرده ى خوىو هه‌ر هه‌ول‌و ته‌لاش‌و ته ماعيك كه ئه‌ينوينى بو پيكه‌وه نان‌و كوكردنه‌وه ى مالى دنيا له ريگه ى ناحه‌قه‌وه به ئاگا دينيته‌وه‌و له خه‌وى غه فله‌ت رايئه‌په‌رينى تا نه بادا وابزانى بو هه‌تا هه‌تايى ئه‌مه‌ى بو ئه‌مينىو هه‌روا ئه‌يخوات، ياخو له گه‌ل خوى ئه‌يبات، ئه‌فه‌رمويت: (وَلَقَد جِئْتُمُونا فُرادى كَما خَلَقْناكُمْ أوَّلَ مَرَّة وتَركْتُم ما خَوَّلْناكُم وَراءَ ظُهُورِكُم).(الانعام/ 94)

«ئيوه يه‌ك يه‌ك هاتنه‌وه بو لامان وه‌ك چون يه كه‌م جار ـ يه‌ك يه‌ك ـ خه لقمان كردن، وه هه‌رچييه كيشمان پى به خشى بوون له دواى خوتان به جى تان هيشت».

ئه‌مجا بانگى ئه‌كات نه بو مونافه سه كردنى يه كترين له سه‌ر پچرينى به شى زياترى ئه‌م دنيايه، به لكو بو مونافه سه كردنى يه كترين له سه‌ر پچرينى كارى چاكه‌و خيرى زياتر بو ئه‌و دنيا، ئه‌فه‌رمويت:

(وَفي ذلك فَلْيَتَنافَس المُتنافِسُون).(المطفِّفين/ 26)

«با له‌وه دا مونافه سه‌كاران پيشبركىو مونافه سه‌ى يه كترين بكه‌ن».

جا بو ئه‌وه‌ى كه خومان بخه‌‌ينه سه‌ر ئه‌و ريگايه ى كه ئه‌مانبات به‌ره‌و لاى خواو به‌ره‌و لاى ئه‌و هه‌نگاومان پى ئه‌نى با به‌رنامه‌و پلانيكيش بو كار كردن‌و ئاماده سازىو گه شه پيدانى روحى خومان بكيشين، وه‌ك چون پلان‌و به‌رنامه‌ى گه‌شه پيدانى ماددى دائه‌نيين‌و نه‌خشه ئه‌كيشين بو په‌ره پيدانى ئابوورىو كاره خزمه‌تگوزارييه كان‌و كاروباره كانى ترى ژيانى دنيا، له مه‌شدا پيويسته په‌نا ببه‌ينه به‌ر چراى هيدايه تى قورئان‌و سوننه‌تو كومه‌ك‌و يارمه‌تى له‌وانه‌وه وه ربگرين‌و دوور بكه‌وينه‌وه له بيدعه‌تو ئه‌و شته داهينراوانه ى كه بيدعه كاران‌و داهينه‌رانى هه‌ندى له خاوه‌ن مه‌زهه‌بو تيره كان‌و خاوه نراكان دايانهيناون بو گه يشتن به خوا.

ليره دا پايه كانى ريبازى قورئان‌و سوننه‌ت له بوارى ئاماده سازىو چونيه تى خو سازكردن بو ئاخيره‌ت له‌م خالانه ى خواره‌وه داديارى ئه‌كه‌ين:

1 ـ پيويسته ئيمان بوونى خومان به خوا له سه‌ر ئه‌ساسيكى پته‌وو عه‌قيده‌يه‌كى درووست به‌و جوره‌ى له قورئان‌و سوننه‌تى پيغه‌مبه‌ردا(ص) هاتووه دابمه‌زرينين.

2 ـ زور بيركردنه‌وه له مردن‌و هينانه به‌رچاوى جيهانى ئاخيره‌تو ئه‌وه‌ى كه تيايدايه له سزاى خراپه كاران‌و گه‌وره يى پاداشتى چاكه كاران.

3 ـ روو كردنه خوا به نييه تيكى پاك‌و پوخته‌وه بو هه‌ر كاريك كه ئه‌نجامى ئه‌ده ين.

4 ـ رازى بوون به قه زاى خواو ملكه‌چ كردن بو فه‌رمانىو سه‌برى جوان له سه‌ر به‌لاو تاقيكردنه‌وه كانى.

5 ـ له خو پرسينه‌وه ى روژانه‌و نوى كردنه‌وه ى توبه‌و ده‌ربرينى په شيمانىو به‌رده‌وام داواكردنى ليبوردن‌و به خشين له خوا به گوتنى وشه ى «استغفر الله» به تايبه‌ت له كاتى بيركردنه‌وه له گوناهو سه‌رپيچى يان كه‌وتنه ناو گوناهو سه‌رپيچى.

6 ـ راپه‌راندنى روژانه ى نويژه فه‌رزه كان‌و به جيهينانيان له كاتى خوياندا به‌و جوره ى كه پيغه مبه‌ر(ص) رايئه‌په‌راندن، هه‌روه‌ها به‌رده‌واميى له سه‌ر راپه‌رانديان به جه‌ماعه‌ت، چونكه ‌راپه‌راندنى نويژ به جه ماعه‌ت فه زلى زوره‌و خيرى زياتره.

7 ـ شه‌و نويژو به‌رده‌وام بوون له سه‌ر خويندنه‌وه ى قورئان نوورو رووناكى دله‌و مايه ى نزيك بوونه‌وه له خوا، له به‌ر ئه‌و ه ئه‌بى ئه‌م كاره ‌ره‌چاو بكه ين‌و به‌رده‌وام بين له سه‌ر ئه‌نجامدانى.

8 ـ له سه‌رمانه خومان رابينين له سه‌ر به جيهينانى نويژه سوننه‌ته كانى هه‌ر پينج نويژه كه.

9 ـ سه‌ربارى روژووى مانگى ره مه‌زان كه فه‌رزيكى خوايى يه‌و هه‌ر ئه‌بى بيگرين، موسته حه‌به چه ند روژيكى تريش به‌و جوره ى له سوننه تدا هاتووه بو خومان دابنيين‌و خومان ئيلزام بكه ين به گرتنيان.

10 ـ حه‌ج‌و عه‌مره كه فاره تى گوناهن بو هه‌ر كه سى بتوانى بروات رايانپه‌رينيت، جا هه‌ر كاممان ئه‌توانين بچين رايانپه‌رينين با دارايىو ته‌لاشى خوى بخاته كارو هه‌تا ئه‌توانى بچى بو ئه‌نجامدانيان.

11 ـ به‌ره نگارى كردن‌و چه نگين له دژى مونكه‌راتو كارى زشت‌و ناپه سه‌ندو فه سادو خراپه كارىو، بايه خدان به كاروبارى موسلمانان يه كيكه له مه‌زنترين هوكانى نزيك بوونه‌وه له خوا.

12 ـ ته ماعكارىو چاوچنوكىو حه‌سودىو چاوبرسيتىو پول په‌رستىو مال خوشه‌ويستى له دلى خومان ده ربكه ين له ريگه ى جيبه جى كردنى مافه كان‌و له خو بوردوويىو ده ست هه‌لگرتن له سوودو به‌رژه‌وه ندى شه خسى خومان‌و ته‌رخانكردنى به شيك له داهاتى خومان بو كارى خير جگه له‌و به‌شه داهاته‌ى كه فه‌رزه له سه‌رمان‌و هه‌ر ئه‌بى بيده ين.

13 ـ خوشه‌ويستى دنيا سه‌ره گوريسى هه‌موو گوناهيكه، ده با خوشه‌ويستى دنياو دنيا په‌رستيى له دلى خومان ده‌ربكه ين‌و به خوماندا بچينه‌وه كاتى واين له نيوان دوو هه‌لويست دا، له نيوان هه‌لويستى خوشه‌ويستى دنياو هه‌واو هه‌وه سى نه‌فس‌و هه‌لويستى نزيك بوونه‌وه له خواو، بيين پيچه‌وانه ى هه‌واوهه‌وه سى نه فس بجووليينه‌وه‌و هه‌رگيز خومانى ته سليم نه كه ين‌و با خومان رابينين له سه‌ر دژايه تى كردنى نه فسى شه‌ر خوازو ويسته ناره‌واكانى، تاوه كو له خوماندا به هره ى دژايه تى كردنى نه فس بخولقينين‌و شتيك كه ره زامه‌ندى خواى تيايه‌و ئه‌و له ئيمه رازى ئه‌كات ئه‌وه هه‌لبژيرن‌و فه زلى ئه‌وه بده ين به سه‌ر ئه‌و شته ى كه نه فس پيى رازى يه‌و ئه‌وى پى رازى ئه‌بى، نه فسيك كه هه‌ميشه پيچه‌وانه ى ئه‌و شته‌يه كه خوا پيى رازى يه.

14 ـ هه‌ر ئه‌ندازه كارى چاكه بكه ين‌و هه‌رچى كارى خير ئه‌نجام بده ين نابى به زورى بزانين، به لكو ئه‌بى هه‌ميشه به چاوى ئه‌و كه مته‌رخه‌م‌‌و ته قسيركاره‌وه بو خومان بروانين كه هه‌رچى بكات هيشتا نه يتوانيوه ئه‌وه‌ى له سه‌ر شانيه تى به باشى رايپه‌رينيت.

15 ـ نابى هيچ گوناهيك كه كردوومانه به سووك‌و كه مى بزانين هه‌رچه ند له ديدماندا بچووكيش بيت، چونكه له‌وانه‌ يه‌ريگه خوش بكات بو ئه‌نجامدانى گوناهى گه‌وره، با بو بچووكترين تاوان‌و گوناهيش داواى ليبوردن له خوا بكه ين‌و به‌وريايى يه‌وه وتنى «استغفر الله» زورتر له سه‌ر زارمان بىو به دل داواى ليخوشبوونى لى بكه ين‌و له كاتى وتنى وشه كاندا گوناهو تاوانه كه بينينه به‌رچاوى خومان تا زياتر به دل روبچين له ده‌ربرينى په شيمانىو پاشگه زبوونه مان له گوناهه‌كه.

16 ـ با خومان له سه‌نگه‌رى حه‌لال بنيين‌و خومان له قه‌لاى حه‌لال توند كه ين له دژى حه‌رام‌و ئه‌و قه ده غانه ى كه خوداوه‌ند نه‌هى كردووه له كردنيان، وه با خومان دووربگرين‌و پاريز بكه ين له‌و شوين‌و جيگه‌و ژينگانه ى به‌ره‌و حه‌راممان رائه‌كيشى.

17 ـ خو رازاندنه‌وه به ئه‌خلاقى جوان‌و شيرين‌و په سه‌ندو، سه‌رمه‌شق گرتن له ئه‌خلاقى شيرينى پيغه مبه‌ر (ص) تا دلى خومان پاك بكه ينه‌وه له‌رق‌و كينه‌و ناحه‌زىو نييه‌ت پيسى.

18 ـ هه‌رچى ئه‌توانين زورتر يادو زيكرى خوا بكه ين‌و حه‌مدو سه‌ناو ستايشى زورتر بكه‌ين‌و سوبحانه للاو بى عه‌يبى بو كاره كانى ده‌رببرين.

19 ـ با به‌شيك له كاتو توانايى‌يه‌كانى خومان ته‌رخان بكه ين بو يارمه‌تى دانى خه لكىو كه‌سانيك كه پيويستى يان به يارمه‌تىو ياريده دانى ئيمه‌يه.

20 ـ شاره زايى په يدا كردن له دين‌و ياساو بريارو ئه‌حكامه‌كانى شه‌ريعه‌تدا لانى كه‌م به‌و ئه‌ندازه يه ى كه پيويستمانه له ژيانى روژانه‌ى خوماندا، چونكه شاره زايىو هوشيارىو چاوساغىو به سيره‌ت ئه‌ساس‌و بناغه ى تاعه‌ت‌و عيباده‌ت‌و خواپه‌رستى يه.

والحمد لله رب العالمين