خلقت جهان از كجا و چگونه آغاز شد؟
هود: 7
.. و او همان است كه آسمان‌ها و زمين را در حالى كه تخت [ سلطنت ] او بر آب بود در شش روز بيافريد
عرش به معناى سقف و كنايه از قدرت و سلطنت است؛ و منظور از شش روز شش دوره است كه هر دوره ممكن است ميليون‌ها و يا ميلياردها سال باشد؛ و شايد اين شيوهِ خلقت علم و حكمت و قدرت و عظمت پروردگار را بهتر بنماياند. دربارهِ خلقت عالم چند مطلب مهم از قرآن فهميده مى‌شود
1) منشاء آفرينش آب بوده است. امام باقر مى‌فرمايد: <همه چيز آب بود و عرش خدا بر آب بود.
پس خداوند به آب فرمان داد، آتشى شعله‌ور شد. سپس آتش خاموش شد و از آن دودى برخاست؛ و آسمان‌ها را از آن دود آفريد و زمين را از خاكستر آن آتش خلق كرد
2) خداوند عالم را به نيكوترين وجه و صورت آفريده است
3) توحيد در خالقيت يعنى اين كه خداى تعالى به هيچ سبب در آفرينش موجودات نيازمند نبوده است. البته اين مطلبى است كه حتى مشركان هم غالباً به آن معترف‌اند؛ چنان‌كه قرآن مى‌فرمايد: اگر از مشركان بپرسى چه كسى آسمان‌ها و زمين را آفريده است؟ مى‌گويند: اللّه
4) خداوند خالق و حافظ همه چيز و ناظر بر همهِ اشياست: اَللّهُ خالِقُ كُلٍّ شَيءٍ و هُوَ عَلى كُلٍّ شَيءٍ وَكيل
5) خلقت خداوند دايم و مستمر است؛ و لحظه به لحظه فيض وجود از ناحيهِ خداوند به ممكنات مى‌رسد و اگر يك دم رابطهِ ما با او قطع شود، همه نابود مى‌شويم؛ مانند خورشيد كه آفتابش دايماً فيض‌بخش است و اگر لحظه‌اى قطع شود، عالم ظلمانى مى‌شود. پس نه تنها در اصل وجود به او محتاجيم، بلكه در بقا نيز متكى به اوييم