چشم‌هايت را به‌درستى بگشاى تا نام اللّه را بر پيشانى يك‌يك موجودات جهان ببينى
فصلت: 53
به زودى نشانه‌هاى [توحيد و قدرت] خود را به آنان [(مشركان مكه و همهِ انسان‌هاى تاريخ)] در كرانه‌ها [ى مكه و پهنهِ زمين] و در نفوس خودشان نشان خواهيم داد تا بر آنان روشن گردد كه او حق است. آيا [در ظهور حق] همين كافى نيست كه پروردگار تو بر همه چيز گواه است [و نزد همهِ موجودات مشهود و آشكار است]؟
در اين آيه، خداوند به نشانه‌هاى خود در عالم بزرگ، آيات آفاقي، و در جهان كوچك، آيات اَنفسي، يعنى وجود انسان، اشاره كرده و گفته است براى خداشناسى و رسيدن به مقصد نهايي، يعنى معرفت اللّه، انسان‌ها بايد چشم‌هاى خود را بگشايند تا نام اللّه را بر پيشانى يك‌يك موجودات جهان بنگرند، عجايب و شگفتى‌هاى آن‌ها را ببينند، نظامات دقيق حاكم بر آن‌ها را تماشا كنند؛ و نيز خداوند فرموده است كه ما اين آيات را يكى پس از ديگرى به انسان‌ها نشان مى‌دهيم تا به وجود خدا پى برند و حق بر آن‌ها آشكار شود؛ بلكه، نه تنها ذات خدا، كه يگانگى و صفات و تدبير و قدرت و علم بى‌پايانش را دريابند بدين ترتيب، خداوند مهم‌ترين امر در اسلام را خداشناسى و مهم‌ترين و آسان‌ترين راه آن را مشاهدهِ نظم جهان طبيعت دانسته است؛ و از اين جا اهميت حس و مشاهده و تجربه آشكار مى‌شود