علي: اولين مؤ‌من
واقعه: 10-14
و پيشگامان [در ايمان] سبقت‌گيران [در تقوي]. (10) آنان مقربان
درگاه‌اند، (11) در بهشت‌ها و باغ‌هاي پرنعمت خواهند بود. (12) گروه
انبوهي از پيشينيان [معصومين از گذشتگان] (13) و اندكي از پسينيان
[معصومين امتِ اخير]. (14)
بزرگ‌ترين فضيلت معنوي جناب امير مؤ‌منان، امام علي ايمان است --
ايماني كه هيچ فضيلتي هم‌تراز و همسنگ آن نيست؛ بلكه خود مولّد
همهِ فضايل و كرامات انساني است. همهِ مسلمانان متفق‌القول‌اند كه
وجود مبارك علي از شرك به خداوند دور بوده و هيچ سابقهِ بت‌پرستي و
شرك در صحيفهِ زندگي او وجود نداشته و او پيش از همهِ صحابه، به
پيامبر اسلام ايمان آورده است. او نه تنها حتي به اندازهِ چشم
برهم‌زدني به خداوند شرك نورزيده، بلكه خود از بزرگ‌ترين بت‌شكنان
بوده است؛ و در تاريخ، داستان بت‌شكني او و پيامبر در كعبه به ثبت
رسيده است. خودِ آن جناب نيز، به نقل از مدارك معتبر اهل سنت مانند
شرح نهج‌البلاغهِ ابن ابي‌الحديد، پيوسته مي‌فرمودند: <اَنَا
الصٍّدّيقُ الاَكبَرُ وَالفارُوقُ الاَولُ.> من بزرگ‌ترين تصديق‌كنندهِ
پيامبر و اولين جداكنندهِ حق از باطل بودم
در شواهد التنزيل، از كتب معروف و معتبر اهل سنت، آمده است:
پيشگامان در ايمان سه نفرند: يوشع، كه به موسي مؤ‌من شد؛ صاحب
ياسين (حبيب نجار) كه به عيسي ايمان آورد؛ علي، كه به پيامبر اسلام
مؤ‌من شد. آري، او نخستين كسي بود كه پيامبر اكرم را تصديق و با او
بيعت كرد و با او نماز خواند. اين مطلب مفهوم روايت نبوي است كه
شخصيت‌هاي بنام صدر اسلام، مانند ابوسعيد خدري و عايشه و خليفهِ دوم
و حاذبن جبل و سلمان فارسي و عبدالرحمن عوف و ابن عباس و انس بن
مالك، آن را نقل و به آن اعتراف كرده‌اند