جز با وجود امام عادل و حاكم مؤ‌من، جامعه به حيات طيبه
نمي‌رسد
بقره: 179
و براي شما -- اي صاحبان خرد -- در قصاص زندگي است [اجراي حكم
قصاص زندگي جامعه است] شايد [از خونريزي به‌ناحق] پرهيز كنيد
در تفسير نعماني، بعد از ذكر اين آيه و برخي آيات ديگر، از امير
مؤ‌منان امام علي روايت شده است كه <اين آيات، دليل بسيار روشني
است بر اين كه امت بايد امام و پيشوايي داشته باشد تا به كارهاي
آن‌ها قيام كند و آنان را به خوبي امر و از بدي نهي كند و حدود الهي
را در ميان آن‌ها اجرا كند و با دشمن مبارزه كند و غنيمت‌ها را عادلانه
تقسيم كند و واجبات را واجب كند و صلاح را به آنان نشان دهد و آنان
را از آنچه برايشان زيان‌بخش است برحذر دارد؛ زيرا امر و نهي از
اسباب بقاي مردم است وگرنه، ميل به خوبي‌ها و ترس از بدي‌ها از بين
مي‌رود و هيچ كس از گناه بازنمي‌ايستد و نظام جامعه فاسد مي‌شود و
نتيجتاً، بندگان خدا هلاك مي‌شوند مضافاً اين كه امام هدايت‌كننده‌اي
است كه با امري ملكوتي هدايت مي‌كند. پس باطن امامت ولايتي است
كه امام بر اَعمال مردم دارد؛ و در حقيقت، امام كسي است كه ديگران
از او متابعت و به او اقتدا مي‌كنند