مقام امامت برتر و بالاتر از نبوت است، زيرا خداوند بعد از
نبوت ابراهيم او را كاملاً آزمود و با او سخن گفت و او را امام قرار داد؛
مقام امامت انتصاب خداوند است، نه انتخاب مردم (اِنّي جاعِلُكَ
لِلنّاسِ اِماماً)؛
مقام امامت غير از مقام نبوت است و با وجود پيامبران:،
بشر از داشتن امام بي‌نياز نيست؛
امام رياست عامه بر همهِ مردم دارد (لِلنّاسِ)؛
امامت عهدي است بين خدا و مردم كه مردم بايد با تبعيت از امام،
به عهد خويش با خدا وفا كنند (عَهدي)؛
امامِ معصوم از هر گناه و خطايي مبراست لايَنالُ عَهدي الظّالِمينَ