مزد رسالتم مودّت و دوستى با نزديكان من است
شوري: 23
بگو: از شما بر اين رسالت مزدي، جز محبت خويشاوندانم، نمى‌طلبم
همهِ مفسران شيعه و بزرگانى از اهل سنت معتقدند كه منظور از
ذوى‌القُربي نزديكان پيامبر9 است. نكتهِ قابل توجه اين كه قرآن مجيد
در سورهِ شعراء و در پنج آيه (109 و 127 و 145 و 164 و 180) از قول
حضرت نوح و هود و صالح و لوط و شعيب: نقل مى‌كند كه ما هيچ اجر و
پاداشى از شما نمى‌خواهيم؛ اجر و پاداش ما بر پروردگار عالميان است؛ اما
در آيهِ مورد بحث پيامبر گويا اجر و پاداشى براى خود مشخص كرده‌اند؛ و
آن علاقهِ شديد به خويشاوندان اوست؛ و در آيهِ 57 سورهِ فرقان
مى‌فرمايد: اجر و پاداش من گزينش راه خدا و حركت در آن مسير است
از جمع اين آيات مى‌توان نتيجه گرفت كه پيامبر اسلام نيز، مانند
ساير پيامبران الهي، اجر و پاداشى براى شخص خود از مردم نخواسته است؛
بلكه مودت، يعنى محبت شديد به ذوى‌القرباى او، راهى به سوى خدا و
لطفى ديگر به امت است؛ و اين مودّت آنان را به منشاء عصمت و ولايت
و امامت، كه ذات مقدسِ احديت است، هدايت مى‌كند.به امامت سوگند/
نسزد شعر پر از مدح و ثنا/ ريختن پاى امام/ و ندانستن و پى‌نابردن/
راه كو، چاه كدام؟/ بلكه بايست كه راهش را رفت/ سخنش را بشنفت/ هدف
زندگى‌اش را بايد/ بهر اين مردم گفت. -- جواد محدثي
ولايت‌پذيرى و دوستى اهل بيت به سود شماست