صداقت در گفتار و رفتار: ويژگى پيامبران الهى
مريم: 41
و در اين كتاب، از ابراهيم ياد كن كه او بسيار راستگو و پيامبر [خدا]
بود
صِدّيق صيغهِ مبالغهِ صادق است، به معناى نهايت راستگويى و كثرت
تصديق و تاءييد آيات الهى و توحيد
با توجه به اين كه پيامبران: ماءمور هدايت و تربيت و اقامهِ عدل
و داد و مرجع رفع اختلاف بوده‌اند، علاوه بر ويژگى‌هاى عمومي، مانند
سلامت جسمى و روحى و فهم و درك علمى و مرتبهِ والاى اخلاقي،
بايستى در صداقت و راستى گفتار آنان هيچ شك و ريبى وجود نمى‌داشت؛
زيرا آنان از سوى خدا خبر مى‌دادند و اگر مظنون به گزاف‌گويى و
پرگويى و دروغ‌گويى بودند، امت هرگز نمى‌توانست به سخنان آنان
اعتماد و از آنان پيروى كند. در قرآن، صفت صداقت دربارهِ ادريس و
يوسف نيز آمده است
پاى‌بندى به وعده و پيمان، شعبه‌اى از صدق و راستي، و از اوصاف
انبياى الهى است. خداوند در آيهِ سورهِ مريم مى‌فرمايد اسماعيل
نبى صادق‌الوعد بود. در بعضى روايات آمده است كه او با شخصى در
محلى وعده گذاشته بود؛ اما آن شخص فراموش كرد و نيامد. اسماعيل تا
يك سال در انتظارش بود و پيوسته به آن محل مى‌رفت و سركشى مى‌كرد.
هنگامى كه آن شخص آمد، اسماعيل به او گفت من همواره در انتظار تو
بودم