اگر انسان قلب خود را از آلودگى‌ها پاك كند، نور توحيد را در خود مى‌يابد
اعراف: 172
و آن گاه كه پروردگار تو از صلب بنى‌آدم اولادشان را برگرفت و آنان را [به وسيلهِ درك عقولشان و ابلاغ پيامبران] بر خودشان گواه گرفت كه آيا من پروردگار شما نيستم؟ همهِ آنان گفتند: چرا، گواهى داديم. [خدا چنين كرد] تا مبادا در روز قيامت بگوييد ما از آن [(يعنى توحيد و ربوبيت)] غافل بوديم
اين آيه، كه به آيهِ ميثاق و آيهِ اَلَست معروف است، اشاره دارد به عالم ذر. آنچه در اين آيهِ شريفه به روشنى آمده اين است كه انسان‌ها نوعى معرفت و آگاهى فطرى به خداى يگانه دارند، به گونه‌اى كه جاى هيچ گونه عذر و ادّعاى خطايى براى آنان نمى‌ماند؛ زيرا خداوند به آنان فرمود: اَلَستُ بِرَبٍّكُم؛ و آنان پاسخ دادند: بَلى شَهِدنا. از اين رو انسان در روز قيامت نمى‌تواند بگويد كه با ربوبيت الهى آشنا نبوده است؛ و هم‌چنين نمى‌تواند پيروى از پدران و پيشينيانش را بهانهِ شرك و گم‌راهى خود قرار دهد. پس اين آيه نشانهِ شعور باطنى انسان به خداى خويش و درك عميق قلبى از اوست