بهارِ طبيعت نمونه‌اى از رستاخيز قيامت است
فاطر: 9
و خداوند همان است كه بادها را روانه كرد تا ابرها را برانگيزند؛ و ما
آن‌ها را به سوى زمين‌هاى مرده مى‌رانيم و زمين مرده را به آن
زنده مى‌كنيم. رستاخيز هم اين گونه است
. فصل بهار پاسخ‌گوى ميل درونى انسان به تنوع و تجدد در زندگى است
هر زمان نو صورتى و نو جمال‌تا ز نو ديدن فرو ميرد ملال
قرآن نيز اين فصل حيات‌بخش را الهام‌دهنده و درس‌آموز و همراه با
نكته‌ها و رازها مى‌داند. در قرآن، بيش از 15 بار به بهار و حيات مجدد
طبيعت اشاره شده است؛ آيات 95 سورهِ انعام و 11 ق و 5 حج و 27 آل
عمران از اين جمله است. در بعضى آيات، از اين سنتِ عجيبِ زنده كردن
بعد از ميراندن به عنوان رستاخيز كوچكى كه نمونهِ قيامت كبرى است
ياد شده
در هر حال، قرآن، علاوه بر آن كه از بهار به منزلهِ دليلى بر توحيد
و يگانگى خداوند بهره برده است، آن را نمونه‌اى از قابليت وقوع
رستاخيز بزرگ معرفى كرده است؛ و خصوصاً در اين آيه، اثبات مبداء را با
اثبات معاد به نحوى بسيار جالب در يك دليل آورده است؛ و علاوه بر
اين كه با برهان نظم و برهان حركت و بيان نعمت‌ها، كه وسيله‌اى
براى بيدار كردن فطرت است، به توحيد توجه داده است؛ از لحاظ سير
تكاملى موجودات و پديدار شدن حيات از زمينِ مرده، صحنهِ معاد را مجسم
كرده است. البته آيات 94 سورهِ انعام و 108طه و 38 نباء و 4 قارعه و
28 و 259 و 260 بقره و 158 آل عمران نيز بر زنده شدن مردگان و حشر و
نشر قيامت تصريح دارند