اولين و بديهى‌ترين شناخت‌ها خداشناسى است
ابراهيم: 10
آيا در خدايى كه آفرينندهِ آسمان‌ها و زمين است شكى هست؟
فاطر در لغت به معناى خالقى است كه بدون نمونه مى‌آفريند و نيز به معناى شكافنده است؛ و چون به هنگام خلقت آسمان‌ها و زمين، اولاً، آفرينش بدون نمونهِ قبلى بود و ثانياً، گويى پردهِ تاريكِ نيستى شكافته شد و نور هستى در آسمان‌ها و زمين آشكار گشت؛ اين واژه دربارهِ خلقت آن‌ها به كار رفته است؛ يا اين كه اشاره‌اى است به اين يافتهِ جديد ستاره‌شناسان كه همهِ كرات و منظومه‌ها در روز اول به صورت توده‌اى بزرگ و به هم پيوسته بود كه بر اثر حركت به دور خود و نيروى گريز از مركز، شكافته شد و قطعاتى از آن به خارج پرتاب شد و منظومه‌ها و كهكشان‌ها و ثوابت و سيارات به وجود آمد.
قرآن فرموده است كه نگاه به آسمان و زمين و تفكر در آفرينش آن‌ها هر گونه شك و ترديد را دربارهِ وجود خداوند از دل مى‌زدايد
امام حسين دربارهِ بديهى بودن شناخت خدا در دعاى عرفه چنين عرضه داشته‌اند: چگونه چيزى كه خود در هستى‌اش محتاج توست مى‌تواند دليل وجود تو باشد؟ آيا پديدارتر و آشكارتر از تو چيزى هست كه آن روشن‌كنندهِ هستى تو باشد؟ اى خدا، تو كى نبودى تا به دليلى بر بودنت محتاج باشي؟ كى دور بوده‌اى تا آثار و آفرينشت تو را به ما نزديك و آشنا كند؟ كور باد آن چشمى كه تو را مراقب خود نبيند