آسمان‌هاى هفت‌گانه و زمين چگونه خلق شدند؟
فصلت: 11-12
پس [از خلقت اصل زمين، ارادهِ حتمى خدا] متوجه آسمان شد، در حالى كه [مادهِ اولى آن] دود بود. پس به آن و به زمين گفت: خواه به اطاعت يا به اكراه، بياييد. آن دو [به زبان حال و مقهوريّت ذاتي] گفتند: مطيعانه آمديم. پس آن گاه هفت آسمان را در دو روز آفريد
در حديث است كه امام على‌بن موسى‌الرضا در مقام توضيح آسمان‌هاى هفت‌گانه (كه بالطبع هر آسمانى زمينى نيز خواهد داشت) دست چپ خود را باز كردند و دست راست را بر روى آن گذاشتند و فرمودند: اين زمين دنياست و آسمان دنيا گنبدِ روى آن است؛ و زمين دوم روى آسمان دنياست و آسمان دوم گنبد رويِ آن است... و آسمان هفتم بر روى زمينِ هفتم گنبد است؛ و عرش خداى تعالى بر فراز آسمان هفتم جاى دارد. اين است معناى سخن خداوند كه فرمود: خدايى كه هفت آسمان را بيافريد
عجيب اين كه پيامبر اكرم نسبت بزرگى هر آسمان با زمينش را به نسبت بيابانى بزرگ با حلقه‌اى افتاده در آن تشبيه كرده‌اند