پاسخ:
قرآن كريم، آخرين وحي آسماني و ميثاق جاودان‌ِ ملّت مسلمان است ؛ از اين رو، از اهميت خاصّي برخوردار است. براي حفظ يك مجموعة علمي و صيانت كتاب مقدس آسماني، مسلمانان از دو راه استفاده مي‌كردند: نخست حافظة مردم و ديگر، كتابت و نگارش آن.
اگر مجموعه‌اي بخواهد از هرگونه تحريف و آسيب، محفوظ باشد، بهترين راه آن، كتابت و نگارش است. حافظه ملّت، گرچه خوب است، امّا احتمال وقوع تحريف و، فراموشي آن فراوان است ؛ از اين رو، در روايتي پيامبرگرامي‌مي‌فرمايد: "قيّدوالعلم، قيل و ما تقييده قال: (ص) كتابته؛( ميزان الحكمة، محمّدمحمدي ري شهري، ج 8، ص 324 . ) علم را حفظ و نگهداري كنيد، پرسيدند، چگونه يا رسول الله(ص)؟ فرمود: به وسيلة كتابت و نگارش آن." براين اساس، روشن است كه هدف اساسي كتابت قرآن، حفظ و صيانت آن از هرگونه كاستي و تحريف و... است. "يكي از عواملي كه به حفظ و صيانت قرآن از هرگونه تصحيف و تحريف مدد مي‌كرد، نگارش آن بوده است، و رسول خدا(ص) به نگارش وحي سخت اهتمام مي‌ورزيد."( تاريخ قرآن كريم، محمّد باقر حجتي، ص 201، دفتر نشر فرهنگ اسلامي . )
براين اساس، گروهي به نام كُتّاب وحي (نويسندگان وحي) از زمان حيات مبارك رسول خدا(ص) بوده‌اند. اهداف و انگيزه‌اي ديگر نيز مي‌توان براي كتابت برشمرد، از جمله سهل الوصول بودن آن، همه انسان‌ها كه قدرت حفظ همه قرآن را ندارند، پس بايد مكتوبي باشد تا بتوانند قرائت و استفاده كنند، و هم چنين براي تعليم و تعلّم، كتابت بسيار موّثرتر است... .