پاسخ:
پس از رحلت حضرت رسول اكرم، ياران و اصحاب آن حضرت به جمع آوري نوشته ها اقدام كردند.
جهت انجام اين خواست، اميرالمؤمين علي(ع) نخستين پيرو روسل خدا كه از همه ياران آگاهتر به مواقع تنزيل و تاويل قرآن بود، بيش از همه به اين كار اقدام كرد و آيات قرآن را با ويژگي هاي خاصي در سه روز و به نقلي در شش ماه در يك جا در كنار هم قرار دا و به مردم عرضه كرد لكن به دلايلي مورد استقبال و پذيرش دستگاه رسمي خلافت واقع نشد. آنرا به خانه بر گرداند و بنا بر روايتي فرمود: از اين پس هرگز آن را نخواهيد ديد. آن مصحف پس از امام(ع) نزد فرزندان و امامان معصوم(ع) باقي ماند.
شايان ذكر است قرآن ها يا نسخه هايي از قرآن كه منسوب به علي بن ابي طالب است و در برخي موزه ها و كتاب خانه ها موجود است به عقيده محققان نميتوانند از نظر تاريخي و شواهد و قراين متعلق به آن باشند.
ويژگي هاي مصحف حضرت علي(ع)
مصحف حضرت، نسبت به ديگر مصاحف از امتيازات فراواني برخوردار بود. برخي از آن ها بدين قرار است:
1. ترتيب سوره ها نه همان ترتيب نزول، تنظيم گشته بود، (الاتقان، ج 1، ص 183، نوع 18)
2. قرائت مصحف حضرت دقيقاً مطابق با قرائت پيامبر(ص) بوده است.
3. اين مصحف مشتمل بر اسباب نزول آيات، مكان نزول آيات و نيز اشخاصي كه در شأن آنان آيات نازل گشته اند، بوده است.
4. جوانب كلي آيات به گونه اي كه آيه، محدود و مخصوص به زمان يا مكان يا شخص خاصي نگردد، در اين مصحف روشن شده بود.