پاسخ:
برخي از صحابه در زمان حيات پيامبر(ص) و پس از رحلت آن حضرت مصحف‌هايي به ذوق و سليقه خود تدوين كرده بودند. اين مصحف‌ها با يكديگر از جهت قرائت اختلافاتي داشت.
هر گروه از مردم از يكي از اين مصحف‌ها قرآن را فرا مي‌گرفتند و اين امر سبب اختلاف و گاه درگيري بين مردم مي‌شد. اين بود تا زمان عثمان كه اختلاف بين مردم بالا گرفت و به شدت احساس خطر شد. به عثمان گوشزد شد كه بايد همة مصاحف را به يك صورت و بر اساس يك قرائت تدوين كند و بدين وسيله به اختلافات بين مردم پايان دهد. عثمان نيز عده‌اي را عهده‌دار اين كار كرد و آن‌چه حاصل شد، قرآني بود كه به نام "اَم" يا "امام" شناخته شد.
يادآوري مي‌شود كه در مراحل بعدي در استنساخ از مصحف "أم" كوتاهي‌هايي شد كه موجب اختلافات بعدي قرّأ را فراهم كرد؛ بنابراين آن‌چه در زمان عثمان اتفاق افتاد، يكي كردن قرآن‌ها بر اساس يك قرائت بود و منظور از قرآن عثماني، كه از آن به "مصحف عثماني" ياد مي‌كنند، همين مطلب است.(تاريخ قرآن، محمدهادي معرفت، ص 96ـ116، سمت.)
ناگفته نماند كه منظور از قرآن به خط عثمان طه، قرآني است كه در دو دهة اخير عرضه شده است. خطاط اين قرآن شخصي به نام "عثمان طه" از كشور سوريه است.(ر.ك: دانشنامة قرآن و قرآن‌پژوهي، بهأالدين خرمشاهي، ج 2، ص 1428، انتشارات دوستان.)