پاسخ:
در مدت بيست و سه سال نزول قرآن، پيامبر اسلام‌نويسندگاني داشت، كه به كتّاب وحي مشهور بودند.
آنان بلافاصله بعد از نزول آيات، به دستور پيامبر آن‌ها را مي‌نوشتند و پيامبر دستور مي‌فرمود كه هر آيه در كدام سوره قرار گيرد.
قرآن كريم در زمان رسول خدا(ص) به صورت كامل نگارش يافت و شكل نگارش آن همانند قرآن كنوني است؛ يعني قرآن تدوين يافته در زمان پيامبر همانند قرآني كه اكنون در دسترس ما است، نخستين سورة آن سوره فاتحه و آخرين سورة آن سورة ناس بوده است.
اين موضوع دلايل و شواهد متعددي دارد كه در مباحث علوم قرآني ذكر شده است:( ر.ك: تاريخ قرآن كريم، سيد محمد باقر حجتي، ص 218ـ223، دفتر نشر فرهنگ اسلامي. ) براي نمونه به دو آيه اشاره مي‌شود:
1. "إِنَّا نَحْن‌ُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَه‌ُو لَحَـَفِظُون‌َ ؛(حجر،9) ما قرآن را نازل كرديم، و ما به طور قطع نگهدار آنيم."
2. "إِن‌َّ عَلَيْنَا جَمْعَه‌ُو وَ قُرْءَانَه‌ُو ؛(قيامه،17) در حقيقت گردآوردن و خواندن آن بر عهدة ماست."
چينش آيات سوره‌ها و ترتيب سوره‌ها از جانب پيامبر به دستور خداوند بوده است، حفظ آن، يعني همان گونه كه در زمان پيامبر تدوين گشته، باقي بماند.