پاسخ:
در قرآن 2 نكته بيان شده است:
1. بين انبياء نبايد فرق بگذاريد، 215 بقره و 152 نساء 2. برخي انبياء بر برخي ديگر رجحان و فضيلت دارند (بقره 253).
از جمع اين آيات استفاده ميشود كه موضوع اول در اين جهت است كه همه فرستاده خدا و از سوي او هستند ميباشد ولي موضوع دوم در مقايسه بين آنان با يكديگر است توضيح بيشتر آن كه:
1. همه مفسران بر آنند كه تفسير آيات قرآن كريم نبايد به يك آيه بسنده كرد؛ بلكه بايد همه آيات قرآن كريم را - به ويژه آياتي كه درباره يك موضوع هستند - در كنار هم قرار داد، و پس از بررسي همه آنها و كنكاش در ارتباط آيهها به يكديگر يا عدم آن، اقدام به تفسير و برداشت كرد.
2. هر چند در اين آيه و آيات ديگري از قرآن كريم، آمده است كه ميان رسولان فرقي نيست؛ اما در قرآن كريم، آياتي داريم كه بر برتري و فضيلت برخي انبياء بر بعضي ديگر به صراحت اشاره دارد. از جمله در آيه 253 سوره بقره آمده است: «بعضي از آن رسولان را بر بعض ديگر برتري داديم؛ برخي از آنان، خدا با او سخن ميگفت؛ و بعضي را در جايي برتر داد....»
اين تعبير به روشني ميرساند كه همه پپامبران الهي با اين كه از نظر نبوت و رسالت، همانند بودند از جهت مقام يكسان نبودند.
3. ايمان به پيامبران و به رسميت آنان منافاتي با اين ندارد كه برخي را از بعضي ديگر برتر بدانيم؛ زيرا تفاوت در ميان آنان همانند تفاوت مأموريتهاي آنان قطعي است. منظور اين است كه در ميان پيامبران راستين، تفرقهاي از نظر ايمان و به رسميت شناختن در زمان خودشان نيندازيم.
ر.ك: 1. ترجمه تفسير الميزان ، علامه طباطبايي، ترجمه، محمد باقر موسوي همداني، ج 2، ص 470
2. تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي، ج 2 ص 254 و ج 4، ص 191.