خداوند در سوره الرحمن حتي پس از ذكر عذابها از عبارت «فباي الاءربكما تكذبان»استفاده مي كند آيا آويزان شدن از موهاي پيشاني هم نعمت است.

پاسخ:

1. بيان عبارت «فباي آلاء ربكما تكذبان » تنها به دنبال آيه مورد اشاره (يعرف المجرمون بسيمهم فيوخذ بالنواصى و الاقدام » يعني آيه 41 نيامده ،بلكه پيش و پس از آن نيز ،در پي برشمردن عذاب هاي الهي ،از آن سخن به ميان آمده است.

2. سخن گفتن اين چنين از آن دوست كه ،همه اجزاي عالم هستي ،از دنيايش گرفته تا آخرتش داراي نظام يك پارچه بوده است و ميان آنها ،پيوند ناگسستني است پيوندي كه تكميل كنندگي يكديگر را به دنبال دارد(الميزان ،93،19،موسسه الاعلمي)

3. از جمله رگه هاي تكميل كنندگي ياد شده آن است كه ، انسان گواه باز خورد رفتار دنيايي خود ،در عالم ديگر خواهد بود باز خوردي كه در درون خود مسئله پاداش و كيفر را در برداشته و با آن در هم آميخته است.

4. بي ترديد مي توان گفت بازتاب رفتار انسان در ساختار پاداش و كيفر لطف و نعمتي است از سوي خداوند كه ، در قانون مندي حاكم بر هستي به كار گرفته شده است.

5. تعابير مورد اشاره در پرسش نيز در همين راستا است. چرا كه هرچند تهديد به ظاهر با نعمت هم خواني ندارد ولي از آن جا بيان آن هشداري به انسان ها  است براي به سازي و بالندگي آنان ،از اين رو با لطف و نعمت نيز هماهنگي داشته و اصولا مي توان گفت: وجود حساب و كتاب در هر مجموعه اي بدان جهت كه همه را در لاك حساب فرو مي برد نعمت بزرگي به شمار مي ايد.(نمونه ، 150،23، دارالكتب الاسلاميه)

6. افزون بر نكته ياد شده در باره دليل نعمت محسوب شدن عذاب هاي الهي ،علت ديگر چنين تعبير در مورد آن ها از آن روست كه ، از راه آن فرمانبران و نافرمانكنندگان خداوند از يكديگر جدا مي شوند. وانگهي انتقام از كفار را نيز مي توان در رديف نعمت هاي الهي جاي داد.(روح المعاني ،113،27،كنز الدقائق ،165،10)