پاسخ:
قرآن در سورة فرقان اشاره به مهجوريت خود نموده و از زبان پيامبر (ص) مي فرمايد: "و قال الرّسول يا ربّ انّ قومي اتّخذوا هذا القرآن مهجوراٌ؛ (1) پيامبر عرضه داشت: پروردگارا! قوم من از قرآن دوري جستند و آن را ترك گفتند".
سخن و شكايت پيامبر (ص) در عصر ما هم چنان ادامه دارد، كه از گروه عظيمي از مسلمانان به پيشگاه خدا شكايت مي برد كه قرآن را به دست فراموشي سپردند. قرآني كه رمز حيات است و وسيلة نجات و عامل پيروزي و حركت و ترقي است. قرآني كه مملو از برنامه هاي زندگي مي باشد. آنان قرآن را رها ساختند و براي قوانين مدني دست نياز به سوي ديگران دراز كردند!
اگر به وضع كشورهاي مخصوصاً آن ها كه زير سلطة فرهنگي شرق و غرب زندگي مي كنند، نظر بيفكنيم، مي بينيم قرآن ميان آن ها به صورت يك كتاب تشريفاتي در آمده است و تنها ألفاظش را با صداي جالب پخش مي كنند، و جاي آن در كاشي كاري هاي مساجد به عنوان هنر معماري است، يا براي افتتاح خانة نو و يا حفظ مسافر و شفاي بيماران و مجالس ختم و حداكثر براي تلاوت به عنوان ثواب از آن استفاده مي كنند. حتي گاه كه با قرآن استدلال مي نمايند، هدفشان اثبات پيش داروي هاي خود به كمك آيات، آن هم با استفاده از روش انحرافي تفسير به رأي است.
در بعضي از كشورهاي اسلامي ، مدارس تحفيظ القرآن ديده مي شود و عدّه زيادي به حفظ قرآن مشغولند، در حالي كه انديشه هاي آن ها گاهي از غرب و گاه از شرق، و قوانين و مقرراتشان از بيگانگان گرفته شده و قرآن فقط پوششي است براي خلافكاري هايشان و از عمل به احكام و فرائض آن خبري نيست. حتّي بنابر روايتي در بحارالانوار ، خداوند، قرائت سورة حمد را در نماز امر فرمود، تا قرآن مهجور و ضايع نگردد(لئلاّ يكون القرآن مهجوراً مضيّعا). (2)
مهجور از نظر محتوا، متروك از نظر انديشه و برنا مه هاي سازنده اش.
چيزهايي كه در قيامت از انسان شكايت مي كند:
امام صادق(ع) مي فرمايد:" ثلاثهٌْْ يسكون الي الله عزّ و جلّ:مسجدٌ خراب لا يصلّي فيه اهله و عالم بين جهّال ، و مصحف معلّق قد وقع عليه غبار لا يقرا فيه؛ (3) سه چيز در فرداي قيامت به خداوند عزّو جلّ شكايت مي كنند:
1ـ مسجد خرابي كه در آن نماز نمي خوانند.
2ـ عالمي كه بين نادانان باشد كه از او استفاده نكنند.
3ـ قرآني كه قرائت نمي شود و بر آن غبار گرفته شده باشد".
طبق روايتي از پيامبر گرامي اسلام (ص) ، شفاعت كنندگان پنج تا مي باشند: " الشّفاء خمسهٌْْ : القرآن والرّحم و المانهْْ و نبيّكم (ص) و أهلبيت نبيّكم ؛ (4) قرآن، خويشان ، امانتداري، نبي اكرم و اهل بيت پيامبر".از امام صادق(ع) از اين آيه سؤال شد : "من ذالّذي يشفع عنده الاّ بأذنه". (5) امام (ره) فرمود: " ما ائمه شفاعت كننده هستيم". (6)
در روايت ديگري پيامبر گرامي اسلام (ص) مي فرمايد: " يشفع يوم القيامهْْ : الانبياء ثمّ العلماء ثمّ الشّهداء؛ (7) انبياي الهي ، سپس علما و سپس شهدا در فرداي قيامت شفاعت مي كنند".