پاسخ:
1. قرآن كريم مايه هدايت و رحمت است. (لقمان، 1 و 2) و اين كتاب شريف و كلام لطيف، عربي و راهنماي انسان در رسيدن به كمال نهايي و نزديك شدن به خداست و بشر را به سوي خير و سعادت سوق ميدهد و هدف اصلي و مهمترين فايده آن، انسانسازي و تربيت بشر است و فوايد و آثار ديگر، اهداف فرعي به حساب ميآيند.(جهت اطلاع بيشتر ر.ك: تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 8، ص 317 و 318؛ ج 21، ص 256، دارالكتب الاسلاميه.)
2. در برخي روايات ـ گرچه اعتبار اين گونه روايات به خوبي روشن نيست و خدشه وارد شده است ـ مطالبي درباره خواص قرائت آمده است و فوايد متعددي براي تلاوت آن ذكر شده است؛ از جمله: پيامبراكرم فرمود: "هر كسي سوره نسأ را بخواند، گويا به اندازه هر مسلماني كه بر اساس مفاد اين سوره ارث ميبرد، در راه خداوند انفاق كرده است."(مجمع البيان، مرحوم طبرسي؛، ج 3، ص 3، انتشارات ناصرخسرو.) و در روايتي ديگر فرمود: "من قرأ سوره الواقعه كل ليله لم تصبه فاقه ابدًا؛ هر كس سوره واقعه را هر شب بخواند، هرگز فقير نخواهد شد."(مجمع البيان، همان، ص 321.)
همه سورهها مهم و به خواندن آنها سفارش شده است. در بين اين سورهها به خواندنِ بعضي از آنها، مانند سوره حمد و سوره توحيد تأكيد فراواني شده و آثار بيشتري در خواندنِ آنها بيان شده است. از پيامبر خدا9 روايت شده است كه:
"هر مسلماني سوره فاتحه را بخواند، ثواب خواندن دو سوّم قرآن و ثواب كسي كه بر تمامي مؤمنان صدقه بدهد، به او عطا ميشود."(مجمعالبيان، ج 1، ص 88.) همچنين درباره سوره توحيد فرمودهاند: "آيا بين شما كسي هست كه از خواندن ثلث قرآن در يك شب ناتوان باشد؟" گفته شد: "مگر كسي توان آن را دارد؟" فرمودند: "قل هو الله أحد را بخوانيد."(مجمعالبيان، ج 10، ص 854.) قرائت سوره هاي واقعه، ملك، يس، الرحمن، معوذتين و بسياري سوره هاي ديگر مورد تأكيد قرار گرفته است. در اينباره كتابهاي تفسيري در ابتداي هر سوره، رواياتي را در فضيلت آن سوره نقل كردهاند. كتابهاي مستقلي نيز درباره ثواب قرائت سوره هاي قرآن تدوين يافته است.(از جمله كتاب: "ثواب قرائت سوره هاي قرآن"، رضا بزاز بنايي، انتشارات حضرت معصومه / شفاخانه قرآن، محمّد شبزندهدار، انتشارات هلال.)
رخدادها و حوادث عالم، گاه از اسباب طبيعي و گاه از اسباب غير طبيعي است؛ يعني گاهي علتهاي متافيزيك و ماوراي مادّه دارند. اين علتهاي غير مادّي در بسياري موارد از حيطه درك و فهم بشر معمولي بيرون است و تنها كساني مانند پيشوايان معصوم،قدرت درك آنها را دارند؛ زيرا از حقايق اسباب و رابطهها آگاهند. آيه هاي قرآن نيز ممكن است چنين رابطهاي با حوادث و رخدادهاي جهان مادّي داشته باشند، و دستورها و راهنماييهاي اهلبيت: در راستاي توجه دادن مردم به اين واقعيتهاي پس پرده و ماورايي است.
در اين باره در كتب و منابع معتبر آيه يا سورهاي يافت نشده ولي در مجموعه روايي شيعه، از امام صادقروايت شده كه فرمود: "اگر از جنابت ترسيدي، در بستر خواب بگو: "اللهمَّ إنّي أعوذُ بكَ من الاحتلامِ و مِن سوء الأحلام و مِنْ أنْ يَتَلاعَبَ بي الشَيطانُ فِي اليقظه و المنام"(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 73، ص 197، مؤسسه الوفأ، بيروت.)