پاسخ:
در اين آيه خداوند ويژگي چهارمي را براي آن دو باغ بهشتي كه در آيات قبل آمده بيان ميكند و ميفرمايد اين در حالي است كه بهشتيان بر فرشهائي نشسته و تكيه كردهاند كه آستر آنها از پارچههاي ابريشمين است.
معمولاً انسان وقتي تكيه ميكند كه در محيطي آرام و در نهايت امنيت باشد اين تعبير نشانه آرامش كامل روح بهشتيان است.
فُرُش جمع فراش به معني فرشهائي است كه گسترده ميشود بطائن جمع بطانه به معني آستر است استبرق به معني حرير ضخيم است. جالب توجه اينكه در اينجا گران قيمتترين پارچهاي كه در دنيا تصور ميشود آستر اين فرشها ذكر شده. اشاره به اينكه قسمت روئينآن چيزي است كه از لطافت و زيبائي و جذابيت در وصف نميگنجد. چرا كه معمولاً در دنيا آستر را به خاطر اينكه ظاهر نميشود از جنس كم اهميتي تهيه ميكنند و به اين ترتيب كم اهميتترين جنسهاي آن جهان پر ارزشترين جنس اين جهان است. اكنون بايد فكر كرد كه متاعپرارزش آن چگونه است. قدر مسلم اين است كه مواهب الهي در سراي ديگر چيزي نيست كه در الفاظ ما بگنجد و يا حتي قدرت تصور آنرا داشته باشيم تنها شبهي از دور در لابلاي اين گونه آيات پر معني براي ما تجلي ميكند.
و بالاخره در پنجمين نعمت به چگونگي نعمتهاي اين باغ بهشتي اشاره كرده ميگويد: ميوههاي رسيده اين دو بهشت در دسترس است (و جنيالجنتين دان) آري زحمتي كه معمولاً در چيدن ميوههاي دنيا وجود دارد در آنجا به هيچ وجه نيست. جني به معني ميوهاياست كه موقع چيدن آن فراسيده ودان در اصل داني به معني نزديك است. (تفسير نمونه، ج 23، ص 165 ـ 167)