پاسخ:
"لعنت" به معناي طرد و دور ساختني كه با خشم و غضب آميخته باشد، مي‌باشد، پس لعنت خداوند يعني دور ساختن كسي از رحمت خويش و محروم ساختن او از تمام نعمت‌ها و بركات كه از طرف او به بندگان مي‌رسد.
خداوند متعال در قرآن كريم گروه‌ها و اشخاصي را مورد نفرين و لعنت خويش قرار داده است؛ از جمله:
1. تكذيب كنندگان كتاب آسماني قرآن و حق؛ "كساني كه دلايل روشن و وسيله هدايتي را كه نازل كرديم، بعد از آن كه در كتاب براي مردم بيان ساختيم كتمان مي‌كنند، خدا آن‌ها را لعنت مي‌كند و همه لعن كنندگان نيز آن‌ها را لعن مي‌نمايند." (بقره، 159) كه اشخاصي مانند ابوجهل، ابولهب و... را شامل مي‌شود كه البته ابي‌لهب در سوره مسد، آيه، نيز مورد نفرين و لعنت خداوند متعال قرار گرفته است.
2. كافراني كه در حال كفر از دنيا مي‌روند؛ "كساني كه كافر شدند و در حال كفر از دنيا رفتند، لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم بر آن‌ها خواهد بود". (بقره، 161)
3. استكبارگران و زورگوياني مانند فرعون و لشكريان و ياران كه خداوند متعال آن‌ها را مورد لعنت قرار داده و مي‌فرمايد:
"در اين دنيا لعنت پشت سر لعنت نصيب آن‌ها كرديم، و روز قيامت از زشت رويانند." (قصص، 42)
4. ابليس؛ "و لعنت بر تو خواهد بود تا روز قيامت." (حجر، 35)
5. بني اميه؛ براساس برخي روايات و سخنان پيشوايان معصوم منظور از "الشجره الملعونه" (درخت لعنت شده) در سوره اسرأ، آيه 60، بني اميه و خاندان آن‌ها هستند. چنان كه حضرت امام صادق‌مي‌فرمايد: "درختي كه در قرآن مورد لعنت قرار گرفته، همان خاندان اميه و بني اميه هستند."(ر. ك: تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 12، ص 170، دارالكتب الاسلاميه، تهران ، تفسير العياشي، محمد بن مسعود عياشي، ج 2، ص 297، چاپخانه علميه، تهران و... .)
6. يهوديان (مائده،64)
7. ظالمان، (اعراف،44)
8. دروغگويان؛ (بقره،89)
9. اذيت كنندگان خداوند و پيامبر؛ (احزاب،57)
10. شهادت دروغ بر زنا؛(نور،7)