پاسخ:
خداوند متعال مي‌فرمايد:
"مَّن ذَا الَّذِي يُقْرِض‌ُ اللَّه‌َ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَـَعِفَه‌ُ لَه‌ُ أَضْعَافًا كَثِيرَه‌ً وَاللَّه‌ُ يَقْبِض‌ُ وَيَبْصُـطُوَ إِلَيْه‌ِ تُرْجَعُون‌َ؛ (بقره، 245)
كيست آن كس كه به (بندگان) خدا وام نيكويي دهد تا (خدا) آن را براي او چند برابر بيفزايد؟ و خداست كه (در معيشت بندگان) تنگي و گشايش پديد مي‌آورد؛ و به سوي او بازگردانده مي‌شويد."
منظور از "قرض الحسنه" در آيه مذكور، دادن وام و انفاق كردن و... به برادر ديني مي‌باشد برخي از مفسران براي حسنه شدن قرض مواردي رابيان كرده‌اند، از جمله:
1. قرض الحسنه از مال حلال و سالم باشد.
2. بي‌منت، بي‌ريا و همراه با عشق و ايثار پرداخت شود.
3. براي مصرف‌ِ ضروري باشد.
4. سريع پرداخت شود.
5. قرض دهنده، خداوند متعال را بر اين توفيق شكرگزار باشد.
و...(ر.ك: مجمع البيان، مرحوم طبرسي؛، ج 9، ص 390، مؤسسه الاعلمي للمطبوعات، بيروت ، تفسير نور، محسن قرائتي، ج 1، ص 483 ـ 484، مؤسسه در راه حق.)
! وام‌هايي كه توسط بانك‌ها به مشتريان پرداخت مي‌شود دو دسته است:
1. وام‌هاي بدون بهره و به اصطلاح قرض‌الحسنه.
2. وام‌هاي با بهره، بر اساس عقود شرعي و اسلامي و بر اساس شرايط آن مانند عقد مضاربه و...؛ به اين دسته از وام‌ها، قرض‌الحسنه اطلاق نمي‌شود.