پاسخ:
خداوند متعال يكي از صفات مؤمنان را پرهيز و دوري از لغو و بيهودگي مي‌داند:
"وَ الَّذِين‌َ هُم‌ْ عَن‌ِ اللَّغْوِ مُعْرِضُون‌َ ؛(مؤمنون،3) و آن‌ها كه از لغو و بيهودگي روي گردانند."
سخن لغو در آيه مذكور هر گفتار بي‌فايده‌اي را شامل مي‌شود، البته لغو در آيه ياد شده شامل هر گونه لغو اعم از گفتار و كردار (عمل) و افكار لغو مي‌شود.
برخي از مفسران لغو را به باطل، تمام معاصي، دروغ، غنا، لهو و لعب، شرك و... تفسير كرده‌اند كه البته موارد مذكور از مصداق‌هاي جامع و كلي لغو هستند.
بنابراين، لغو هر گونه سخن، فعل و فكر بيهوده و بي‌پايه كه انسان را از ياد خدا غافل و از تفكر صحيح باز مي‌دارد و به خود مشغول مي‌سازد، را شامل مي‌شود.(ر.ك: تفسير راهنما، اكبر هاشمي رفسنجاني و محققان مركز فرهنگ و معارف قرآن، ج 12، ص 15 و 16، انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم.)