پاسخ:
از آن جا كه در آيات گذشته كفار و مشركان دعوت قرآن كريم و پيامبر اكرم‌را با بهانه‌جويي و لجاجت رد كردند، خداوند متعال در آيه 30، سوره فرقان، شكايت آن حضرت را مطرح كرده و مي‌فرمايد:
"وَقَال‌َ الرَّسُول‌ُ يَـَرَب‌ِّ إِن‌َّ قَوْمِي اتَّخَذُواْ هَـَذَا الْقُرْءَان‌َ مَهْجُورًا ؛ پيامبر عرضه داشت: پروردگارا! اين قوم من از قرآن دوري جستند."
اين شكايت گرچه بر اساس ظاهر آيه شامل حال مسلماناني كه دعوت قرآن و پيامبر اكرم‌را پاسخ ندادند، مي‌شود؛ ولي كافران و مشركاني نيز دعوت قرآن را نپذيرفتند، در روز قيامت مورد بازخواست قرار مي‌گيرند.
در آيه 31، سوره فرقان، خداوند متعال براي دل‌داري و دل‌جويي پيامبر اكرم‌مي‌فرمايد: "وَكَذَ َلِكَ جَعَلْنَا لِكُل‌ِّ نَبِي‌ٍّ عَدُوًّا مِّن‌َ الْمُجْرِمِين‌َ وَ كَفَي‌َ بِرَبِّكَ هَادِيًا وَ نَصِيرًا ؛ و اين گونه براي هر پيامبري دشمني از مجرمان قرار داديم، ولي همين بس كه خدا هادي و ياور تو است."
يعني همان طور كه مجرمان را دشمن تو كرديم، براي هر پيامبري دشمني از قومش وجود داشت و معناي قرار دادن دشمن از مجرمان ـ كه همان رد كنندگان دعوت قرآن كريم هستند ـ اين است كه خداوند متعال بر دل‌هاي گناه‌كاران به جرم گناه‌شان، مُهر مي‌زند، در نتيجه، دشمن حق شده و دعوت كننده به سوي حق را نيز دشمن مي‌دارند و او را رد مي‌كنند.
بنابراين، مجرمان مسلمانان و امت پيامبر اكرم‌هستند كه دعوت قرآن كريم را رد مي‌كنند و پيامبر اكرم‌نيز از آن‌ها به پيشگاه خداوند متعال شكايت مي‌برد.(ر.ك: الميزان، علامه طباطبايي؛ ج 15، ص 205و206، جماعه المدرسين في الحوزه العلميه، قم ، تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 15، ص 76ـ79، دارالكتب الاسلاميه، تهران.)