پاسخ:
خداوند متعال مي‌فرمايد:
"إقرأ بِاسم رَبّكَ الّذي خَلَق # خَلَق‌َ الإنسـَن مِن عَلَق؛(علق، 1 و 2.) بخوان به نام پررودگارت كه (جهان را) آفريد (همان كس كه) انسان را از خون بسته‌اي خلق كرد."
كلمه "علق" در اصل به معناي چسبيدن به چيزي است؛ به همين دليل به خون بسته و نيز به "زالو" كه براي مكيدن خون به بدن مي‌چسبد، "علق" مي‌گويند.
از آنجا كه نطفه، بعد از گذراندن دوران نخستين در عالم جنين، به شكل قطعه خون‌ِ بسته چسبنده‌اي در مي‌آيد، خداوند متعال مبدأ آفرينش انسان را در اين آيه، همين موجود ناچيز مي‌شمرد تا قدرت‌نمايي عظيم او روشن شود كه از موجودي بي‌ارزش، مخلوقي پرارزش آفريده است.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت‌الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 27، ص 156، انتشارات دارالكتب الاسلاميه.)