پاسخ:
بيشتر مفسران، معتقدند كه منظور از كساني كه خداوند به آنان نعمت داده (انعمت عليهم) افرادي هستند كه داخل در «صراط مستقيم»اند اين اشخاص پيامبران، صديقين، شهيدان و صالحاناند كه خداوند لزوم دوستي و وجوب متابعت از آنانرا در پيمودن راه به مسلمانان گوشزد كرده است: و من يطع الله و الرسول فاولئك مع الذين انعم الله عليهم من النبيين و الصديقين و الشهداء و الصالحين وحسن اولئك رفيقا كسي كه خدا و پيامبر را اطاعت كند، )در روز رستاخيز )همنشيني كساني خواهد بود كه خدا، نعمت خود را بر آنان تمامكرده است؛ از پيامبر و صدّيقان و شهيدان و صالحان؛ و آنان رفيقهاي خوبياند، (نساء، آيه 69).
از كلمه «مع» و حسن اولئك رفيقا استفاده ميشود كه مرتبه آنان، بالاتر از مرتبه مؤمنان است؛ زيرا امر به متابعت مؤمنان از ايشان، بدون علوّ درجه آنها، امكانناپذير است. بنابراين جا دارد دينداران، از خدا بخواهند كه آنان را به مسيررهروان راه راست، هدايت فرمايد، (ر.ك: علامه طباطبايي، تفسير الميزان، ج 1، ص 28، مجمع البيان، ج 1، ص 70).
علت برتري اين افراد، شايد به دليل «علم» آنان است كه در قرآن به آن اشاره شده است: يرفع الله الذين امنوا منكم و الذين اوتوا العلم درجات خداوند مؤمنان وافرادي را كه داراي علماند، به درجاتي بر سايرين ترفيع ميدهد، (مجادله، آيه 11). شايد به دليل دارا بودن صفات مذكور در آيه 55 سوره «مائده» است: انما وليكمالله و رسوله و الذين امنوا الذين يقيمون الصلوه و يؤتون الزكاه و هم راكعون سرپرست و ولي شما، تنها خداست و پيامبر او و آنانكه ايمان آوردهاند؛ همانها كه نماز را بر پاي ميدارند و در حال ركوع زكات ميدهند، (تفسير الميزان، ج 1، صص 29 و 32).
در آيات ديگر قرآن، نشانه اصلي صادقان چنين بيان شده است: ايمان كامل به همه مقدسات و اطاعت از فرمان خدا در تمام زمينهها (به خصوص نماز، زكات، انفاق)، استقامت در جهاد، بردباري در مقابل مشكلات و... از مجموع اين آيات نتيجه ميگيريم كه مسلمانان موظفاند با كساني باشند كه از نظر ايمان و تقوا، در درجه برتر، و از نظر علم، عمل، استقامت و جهاد، در بالاترين سطح قرار دارند. بديهي است كه روشنترين مصاديق اين اوصاف، جز معصومين(ع) كسي ديگر نميتواند باشد.