پاسخ:
اين سخن صحيح به نظر نمى رسد. با تلاوت آيات، انسان در مى يابد كه بسيارى از آيات در اوضاع ديگرى نازل شده، مثلاً در هنگام تعاملات اجتماعى پيامبر با مردم و تعاملات مردم با يكديگر، نيز در مواقع صلح، هجرت، معراج، بيان معاد و بهشت و جهنم.
صحت مدّعاى ما با بررسى آيات روشن مى شود. تنها حدود سيصد آيه مربوط به جهاد و جنگ است.(1)
اگر با تعداد كلّ آيات (6623 آيه) سنجيده شود، رقص كمتر از 122 به دست مى آيد.
دوّم اين كه: قرآن در طول 23 سال بر پيامبر در مواقع گوناگون نازل شده است. پيامبر در اين برهه با دشمنان فراوانى روبرو بودند و تعداد زيادى غزوه و جنگ در تاريخ ثبت است، چرا كه اسلام دينى نو پا بود و دشمنان فراوانى قصد نابودى آن را داشتند. پيامبر(ص) از دين محافظت مى كرد و خدا در اين جنگها به مناسب و در صورت لزوم آياتى را نازل مى نمود كه براى مسلمانان ره گشا بود. از ديگر سو هر چند اين آيات در وضع جنگى نازل شده، اما دستورها و پيامهاى قرآنى عام مى باشد و در تمام صحنههاى زندگى بايد استفاده شود. آيات داراى پيام كلى هستند كه برخى پيامها بدين شرح است:
1- دعوت به جهاد (بقره) 218،195،190،216 و...).
2- نهى از تجاوز (بقره، 190).
3- جز جهاد در راه خدا، هيچ جنگى در اسلام روا نيست (انفال ، 39 و بقره، 190 و 256).
4- مؤمنان بايد در صورت گرايش دشمنان به صلح، گرايش به صلح داشته باشند.
5- معامله به مثل از اركان جهاد اسلامى است.
6- ستايش جهاد.
7- افرادى كه از جهاد معاف هستند.(2)