پاسخ:
به اظهار اكثر مفسران شيعه و سنى اين سوره به دنبال درخواست معجزه شق القمر يا شكافتن ماه از پيامبر (ص) در مكه نازل شد كه در قرآن در كنار معراج و خود قرآن، به عنوان اعجاز پيامبر خاتم بيان شده است. كه با دعاى پيامبر (ص) در شب چهاردهم ماه، دو نيمه آن بقدرت خدا از هم شكافته، و در معرض ديد مشركان قرار گرفت.
ولى اين معجزه شگفت، در اكثر منابع تاريخى نيامده است، و جالب اين است كه طبرسى در تفسير خود حدود 30 روايت مربوط به اين داستان را نقل كرده ولى در تاريخ طبرسى اشاره‌اى به آن ننموده است، و همين امر موجب استبعاد تحقق اين معجزه گرديده است.
در حاليكه امكان وقوع انفجار در كرات آسمانى يك مسئله بديهى است، و التيام و به هم پيوستن آن، با عنايت و قدرت پروردگار جهان، هيچ بعد عقلى و علمى ندارد. و با توجه به كوتاه بودن زمان انشقاق و شكافته شده ماه و به هم پيوستن سريع اجزاى آن به يكديگر، آثار سوئى بر آن بار نشده است.
از سوى ديگر در اين آيه شكافتن ماه افزون بر اثبات صدق ادعاى نبوت، نشانه اى بر امكان به هم ريختن نظم جهان كنوني، ووقوع رستاخيز به قدرت لايزال الهى است.
جهت اطلاع بيشتر پرسشگر محترم را به كتاب: "همه مى خواهند بدانند" به قلم حضرت آيت الله مكارم شيرازى ارجاع مى دهيم.