پاسخ:
آيه مباهله، در سوره آل‌عمران، آيه 61 آمده است. مفسران گفته‌اند: اين آيه، درباره هيأت نجراني و همراهان آنها نازل شده است كه پيامبر، آنها را به مباهله دعوت كرد. آنها تا فرداي آن روز از حضرت مهلت خواستند و پس از مراجعه به شخصيتهاي نجران، اسقف (روحاني بزرگشان) به آنها گفت: شما فردا به محمد نگاه كنيد. اگر با فرزندان و خانواده‌اش براي مباهله آمده بود، از مباهله با او بترسيد و اگر با يارانش آمد، با او مباهله كنيد. فرداي آن روز، پيامبر آمد؛ در حالي كه دست علي‌بن‌ابي‌طالب را گرفته و حسن و حسين: پيش روي او راه مي‌رفتند و فاطمه‌پشت سرش بود. نصاري‌َ نيز بيرون آمدند؛ در حالي كه اسقف آنها پيشاپيش آنان قرار داشت. اسقف، درباره همراهان پيامبر سؤال كرد. به او گفتند: اين پسر عمو و داماد او و محبوب‌ترين خلق خدا نزد اوست و اين دو پسر، فرزندان دختر او از علي‌هستند و آن بانوي جوان، دخترش فاطمه است كه عزيزترين مردم نزد او و نزديكترين افراد به قلب اوست... . اسقف گفت: من مردي را مي‌بينم كه در مباهله با كمال جرأت اقدام مي‌كند و گمان مي‌كنم راستگو باشد كه در اين صورت، به خدا، يك سال بر ما نخواهد گذشت؛ درحالي‌كه در تمام دنيا، يك نصراني وجود نداشته باشد كه آب بنوشد، و عرض كرد: اي ابوالقاسم ! ما با تو مباهله نمي‌كنيم؛ بلكه مصالحه مي‌نماييم و پيامبر(ص) با آنها مصالحه كرد.( برگرفته از تفسير نمونه، آيت‌الله مكارم شيرازي و جمعي از دانشمندان، ج 2، ص 578 و 579، دارالكتب الاسلاميه. )