پاسخ:
در اين سوره بيشتر از احكام فقهي و نظام زندگي اجتماعي و روابط با مسلمين و غير مسلمين سخن به ميان آمده است كه ميتوان آنها را در سه بخش ياد كرد:
1. بحش اول، سخن از حكم "ظهار" است، كه در جاهليت نوعي طلاق و جدايي دائمي محسوب ميشد، اسلام آن را تعديل كرد و در مسير صحيح قرار داد.
2. در بخش دوم، سخن از يك سري آداب مجالست از جمله منع از نجوي و در گوشي با هم سخن گفتن و هم چنين سخن از جا دادن به كساني است كه تازه وارد مجلس ميشوند.
3. در بخش سوم، بحث مشروح و كوبندهاي درباره منافقان و كساني است كه ظاهراً دم از اسلام ميزنند، ولي مخفيانه با دشمان اسلام سر سازش دارند، مطرح شده است، مسلمين راستين را از ورود در حزب شياطين و منافقان، بر حذر داشته است و آنها را به ملحق شدن به "حزب اللّه" دعوت نموده است.( ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 23، ص 403، دارالكتب الاسلاميه ، تفسير الميزان، علامه طباطبايي؛، ترجمه سيد محمد باقر موسوي همداني، ج 19، ص 366، نشر بنياد فكري و علمي علامه طباطبايي. )