پاسخ:
اين سوره شريفه در زماني نازل شده است كه مسلمانان در اقليت بودند؛ و كفار در اكثريت، و پيامبر اكرم‌از ناحيه آن‌ها سخت در فشار بود، و اصرار داشتند او را با سازش به شرك بكشانند، پيامبر(ص) دست رد بر سينه همه آن‌ها مي‌زند، و آن‌ها را به كلي مأيوس مي‌كند، بدون آنكه بخواهد با آن‌ها درگير شود.
اين سوره نازل شده تا به همه مسلمانان بگويد: در هيچ شرائطي در اساس دين و اسلام با دشمنان سازش نكنند، و هر وقت چنين تقاضائي از ناحيه كافران صورت گيرد، آن‌ها را كاملاً مايوس كنند.
بعد از نزول اين سوره، مشركان و كافران از آن چه در دل داشتند كه بتوانند پيامبر اكرم‌را از اهداف الهي خود منصرف كنند، كاملاً مأيوس گشتند؛ و پس از آن به دشمني‌هاي خود افزودند تا در سال سيزدهم بعثت آن حضرت از مكه به مدينه هجرت كردند.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 27، ص 380ـ392، دارالكتب الاسلاميه.)