پاسخ:
سوره رعد داراي 43 آيه و در مكه بر پيامبر اكرم‌نازل شده است.
سوره رعد، پس از اشاره به حقانيت و عظمت قرآن، به بيان آيات توحيد و اسرار آفرينش كه نشانه‌هاي ذات پاك خداوند متعال، هستند مي‌پردازد. گاهي از برافراشتن آسمان‌هاي بي‌ستون، سخن مي‌گويد و زماني از تسخير خورشيد و ماه به فرمان خدا، زماني از گسترش زمين و آفرينش كوه ها و نهرها و درختان و ميوه ها و زماني از پرده‌هاي آرام بخش شب كه روز را مي‌پوشاند.
اين سوره شريف در قسمتي ديگر از آياتش دست مردم را مي‌گيرد و به ميان باغ‌هاي انگور و نخلستان و لابلاي زراعت‌ها مي‌برد و شگفتي‌هاي آن‌ها را بر مي‌شمرد.
سپس در فراز ديگر به بحث معاد و زندگي نوين انسان و دادگاه عدل پروردگار مي‌پردازد و اين "مجموعه معرفي مبدأ و معاد" را با بيان مسئوليت‌هاي مردم و وظائفشان و اين كه هرگونه تغيير و دگرگوني در سرنوشت آن‌ها، بايد از ناحيه خود آنان شروع شود تكميل مي‌كند.
باز به مسأله توحيد باز مي‌گردد، و از تسبيح رعد و وحشت آدميان از برق و صاعقه، بحث مي‌كند، و زماني از سجده آسمانيان و زميني ها در برابر عظمت پروردگار سخن به ميان مي‌آورد. سپس براي آن كه چشم و گوش ها را بگشايد و انديشه‌ها را بيدار كند، و بي‌خاصيت بودن بت‌هاي ساخته و پرداخته دست بشر را روشن سازد، آن‌ها را به انديشه و تفكر دعوت مي‌كند و براي شناخت حق و باطل، مثال مي‌زند، مثال‌هايي زنده و محسوس، كه براي همه قابل درك است. به دنبال اين بحث ها مردم را به وفاي به عهد وصله رحم و صبر و استقامت و انفاق در پنهان و آشكار و ترك انتقام جويي باز تأكيد مي‌كند كه آرامش و اطمينان در سايه ايمان به خدا حاصل مي‌شود سپس سرگذشت دردناك اقوام ياغي و سركش گذشته و آن‌ها كه حق را پوشانده و يا مردم را از حق بازداشتند، متذكر مي‌شود و با تهديد كردن كفار با تعبيراتي تكان دهنده سوره را پايان مي‌بخشد. بنابراين، سوره رعد، از عقايد و ايمان، شروع مي‌شود و به اعمال و برنامه‌هاي انسان سازي پايان مي‌يابد.( ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 10، ص 105 ـ 106أ دارالكتب الاسلاميه، تهران. )