پاسخ:
"مُلك" در قرآن به معناي حكومت و اداره امور است.(ر.ك: مفردات الفاظ قرآن، راغب اصفهاني، ص 493، دارالكتاب العربي، بيروت.)
سوره ملك نيز از آن جا كه با مسأله مهم مالكيت و حاكميت خداوند و جاودانگي ذات پاك او آغاز مي‌شود، به همين مناسبت اين سوره را "مُلك" مي‌گويند. چنان كه خداوند در ابتداي سوره مذكور مي‌فرمايد: "تَبَـَرَكَ الَّذِي بِيَدِه‌ِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَلَي‌َ كُل‌ِّ شَي‌ْءٍ قَدِيرٌ ؛ پر بركت و زوال‌ناپذير است كسي كه حكومت جهان هستي به دست او است و بر همه چيز قادر است."
مباحث زيادي در سوره ملك مطرح شده كه به طور كلي و عمده بر سه محور دور مي‌زند كه عبارتند از:
1. بحث‌هايي درباره "مبدأ" و صفات خداوند و نظام شگفت‌انگيز خلقت به خصوص آفرينش آسمان‌ها و ستارگان، آفرينش زمين و نعمت‌هاي آن، آفرينش پرندگان، آب‌هاي جاري، آفرينش گوش و چشم و ابزار شناخته شده است.
2. در بخش ديگري از سوره مذكور، درباره "معاد" و عذاب دوزخ، گفتگوهاي مأموران عذاب با دوزخيان و... مطرح شده است.
3. در قسمت ديگري از آيات سوره مُلك به انذار و تهديد كافران و ظالمان و انواع عذاب‌هاي دنيا و آخرت اشاره شده است.
پيامبر گرامي‌مي‌فرمايد: "كسي كه سوره "تبارك" (ملك) را بخواند چنان است كه گويي شب قدر را احيا و زنده داشته است."(مستدرك الوسائل، محدث نوري، ج 4، ص 353، مؤسسه آل البيت، قم.)