پاسخ:
"غاشيه" از ماده "غشاوه" به معناي پوشاندن و يكي از نام‌هاي قيامت است. انتخاب اين نام براي قيامت، سه وجه دارد:
1.يا براي اين است كه قيامت، انسان‌ها را از هر جهت فرا مي‌گيرد، هم چنان كه در جاي ديگر درباره فراگيري قيامت مي‌فرمايد: " وَ يَوْم‌َ نُسَيِّرُ الْجِبَال‌َ وَ تَرَي الاْ ?َرْض‌َ بَارِزَه‌ً وَ حَشَرْنَـَهُم‌ْ فَلَم‌ْ نُغَادِرْ مِنْهُم‌ْ أَحَدًا ؛(كهف،47) ما ايشان را محشور كرديم به طوري كه حتي يك نفر از آنان از قلم ما نيفتاد"؛
2. يا از اين جهت است كه ايست گاه‌ها ومنظره‌هاي هولناكش ناگهان مردم را فرا مي‌گيرد؛
3. و يا به خاطر اين است كه روز قيامت، كفار را به عذاب خود فرا مي‌گيرد.
اين سوره مكي است و محتواي آن در سه محور دور مي‌زند، محور اول، بحث معاد است، مخصوصا كيفرهاي دردناك مجرمان و پاداش‌هاي شوق‌انگيز مؤمنان؛ محور دوم، بحث توحيد است كه با اشاره به آفرينش آسمان و خلقت زمين و توجه انسان‌ها به آفرينش آسمان‌ها و زمين، به صورت اسرارآميز بيان شده است؛ محور سوم، بحث از نبوت وگوشه‌اي از وظائف پيامبر اسلام(ص) است ودر مجموع هدف‌هاي سوره‌هاي مكي را كه تقويت مبناهاي ايمان و اعتقاد است، تعقيب مي‌كند؛ از اين رو، بحث سعادت مندها و شقاوت مندها، جايگاه هر كسي در قيامت كه همان بهشت و جهنم است، دستور به پيامبر اكرم(ص) كه مردم را به ربوبيت خداوند تذكر بده و توجه به اين كه بازگشت همه به سوي خداوند است و حساب رسي همه اعمال به دست خداوند و از جمله مباحثي است كه در اين سوره شريف بيان شده است.(ر.ك: تفسير الميزان، علامه طباطبايي، ترجمه آقاي موسوي همداني، ج 20، ص 454 ـ 456، دفتر انتشارات اسلامي ، تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 26، ص 412 ـ 414، دار الكتب الاسلاميه.)