پاسخ:
اين سوره بر چند مسأله اصولي و زيربنايي تكيه دارد كه مهم‌ترين آن‌ها "مبدأ" و "معاد" است، ولي ابتدا از مسأله وحي و مقام پيامبر(ص) سخن مي‌گويد؛ سپس به نشانه‌هايي از عظمت آفرينش كه نشانه عظمت خداست، مي‌پردازد، بعد مردم را به ناپايداري زندگي مادي دنيا و لزوم توجه به سراي آخرت و آمادگي براي آن از طريق ايمان و عمل صالح متوجه مي‌سازد و به تناسب همين مسائل، قسمت‌هاي مختلفي از زندگي پيامبران بزرگ از جمله نوح و موسي و يونس: را بازگو مي‌نمايد و به همين مناسب نام سوره يونس بر آن گذارده شده است.
در ادامه براي تأييد مباحث فوق سخن از لجاجت و سرسختي بت‌پرستان به ميان مي‌آورد و حضور و شهود خدا را در همه جا براي آن‌ها ترسيم مي‌كند و مخصوصاً براي اثبات اين مسأله از اعماق فطرت آنان كه به هنگام مشكلات آشكار مي‌شود و به ياد خداي واحد يكتا مي‌افتند، كمك مي‌گيرد و در نهايت براي تكميل بحث‌هاي ياد شده در هر مورد مناسبي از بشارت و انذار، بشارت به نعمت‌هاي بي‌پايان الهي براي صالحان و انذار و بيم‌دادن طاغيان و گردنكشان، استفاده مي‌كند.
آنچه گذشت خلاصه‌اي از محتواي اين سوره است، تفسير آيات آن به دليل حجم زياد از مجال اين پاسخ نامه خارج مي‌باشد، شما مي‌توانيد با مراجعه به تفسيرهايي مانند "تفسير نمونه" و يا برگزيده آن از تفسير يك يك آيات آگاهي يابيد.