در سوره فتح آيه ده آمده است ، كه طبق قواعد نحوي بايد باشد. علتش چيست ؟

پاسخ:

قرائت هاي مختلفي در خواندن قرآن وجود دارد كه اساتيد قرائت آن ها را در كتاب هاي تجويد بحث كرده اند. يكي از قرّاء است . او اهل كوفه و از تابعين ، يعني از كساني است كه پيامبر را درك نكرده ، بلكه اصحاب پيامبر را درك كرده است . شغل او خياطي بود و در كوفه در سال 128يا 129در ايّام خلافت مروان فوت نمود.

 ايشان ضميري را كه ما قبلش ساكن باشد، اشباع نمي كند، حال آن كه طبق برخي قرائت هااين طور نيست ، مثلاً حفص ، شاگرد عاصم ، در آيهء  را خوانده يا در كلمهء

انسانيه ُ> در سورهء كهف و كلمهء در سورهء فتح ، به ضم خوانده است . علّت اين كه در سورهء فتح خوانده ، تفخيم است ، چون اگر ما قبل كسره باشد، كلمهء را با ترقيق مي خوانند، ولي اگرما قبلش ضمه باشد، با تفخيم و درشت مي خوانند.(1)

پـاورقي ها

 1.شيخ عبدالحسين فاضل گرّوسي ، تجويد استدلالي ، ص 220