پاسخ:
ابتغي از ريشه "بغي" به معناي طلب كردن و خواستن است، و صيغه مفرد مذكر غايب از فعل ماضي باب افتعال است. معناي آن اين است: "خواست و طلب كردن (يك مرد غايب) در زمان گذشته".
بنابراين كلمه "ابتغي" براي يك نفر به كار ميرود، نه بيشتر. اگر بخواهيم در دو نفر يا بيشتر به كار ببريم و يا در فعل مضارع و امر مورد استفاده قرار دهيم، بايد از اين ماده صيغههاي مخصوص تثنيه و جمع و مضارع و امر و... بسازيم مثل: ابتغيا (براي دو نفر) و ابتغوا (براي جمع ماضي) و ابتغوا (براي جمع فعل امر) همين طور صيغهها و قالبهاي ديگر.
ماده "ابتغي" در قرآن كريم در صيغههاي مختلف استعمال شده است: "أفغير الله ابتغي حكماً؛ آيا كسي جز خدا را داور بخواهم و انتخاب كنم؟!".
"فاذا قضيت الصلاه فانتشروا في الأرض وابتغوا من فضل الله؛ سپس چون نماز تمام شد، در زمين پراكنده شويد (دو روزي خود را) از فضل و بخشش الهي بجوييد و طلب كنيد".(3)
"ايبتغون عندهم العزه فان العزّه لله جميعاً؛ آيا نزد آنان (كافران) عزت ميجويند، در حالي كه هر چه عزت است نزد خداوند است".(4)