پاسخ
الف) آيه مذكور از سورهء حج (22 آيهء 45مي باشد. اعراب و حركات آن را از روي قرآن مشخص نماييد.
ب) وجه اِعرابي و نقش كلمات
1. كأيّن مي تواند در موضع نصب باشد تا مفعول مقدم قرار گيرد.
مي تواند محلاًّ مرفوع باشد تا مبتدا باشد.(1)
2. أهلكناها فعل (متعدي از باب افعال ) و فاعل آن ضمير بارز متكلم مع الغير (نا)، ضمير بارز، مفعول و مرجع آن مي باشد.
اگر بنابر ابتدائيت محلاًّ مرفوع باشد، در موضع رفع قرار دارد تا خبر آن باشد.
3. بئرٍ عطف به و مجرور است . مفهومش اين است (2) كه چه بسيار چاه پر آب كه صاحبانشان از بين
رفتند و آب آن به يغما رفت .
ج ) تفسير
چه بسيار چاه هاي پر آبي كه صاحبانش نابود و آبهايش در زمين فرو رفته بود و معطل و بي مصرف ماندند. نه كسي از آن هاآبي مي كشد و نه تشنه اي از آن سيراب مي گردد.
در رواياتي كه از طرق اهل بيت به ما رسيده ، جملهء به علما و دانشمنداني كه در جامعه تنهامانده اند و كسي از علومشان بهره نمي گيرد، تفسير شده است .
از امام موسي بن جعفر(ع)در تفسير جملهء مي خوانيم .
اين تفسير در حقيقت نوعي از تشبيه است ، همان گونه كه حضرت مهدي (عج)و عدالت عالمگير او در روايات به آب جاري تشبيه شده است . يعني هنگامي كه امام در مسند حكومت قرار گيرد، همچون قصر رفيع محكمي است كه از دور و نزديك ديده ها را به خود جلب مي كند و پناهگاهي براي همگان است ، اما هنگامي كه ازمسند حكومت دور گردد و مردم اطراف او را خالي كرده ، نااهلان به جاي او بنشينند، به چاه پرآبي مي ماند كه به دست فراموشي سپرده شود. نه تشنه كامان از آن بهره مي گيرند و نه درختان و گياهان با آن پرورش مي يابند.(3)