پاسخ:
كلمه "نستعين" در اصل نستعون بوده چون ريشه‌اش از معونه و عون مى باشد و چون واو به خاطر ثقيل بودنش به يأ قلب شده و كسره آن به "عين" منتقل شده و يأ ساكن گشته است و اين قاعده را اعلال مى گويند.
"عَوْن" به معناى كمك كردن و يارى رساندن مى باشد و نستعين متكلم مع الغير از باب استفعال مى باشد و به معناى تنها از تو يارى مى جوييم است چون در اصل نستعينك ولانستعين غيرك بوده است. چون در آيه شريفه سوره حمد اياك كه مفعول بوده بر نستعين كه فاعل است مقدم شده و معناى حصر را مى رساند.(براى آگاهى بيشتر ر.ك: مجمع البيان، مرحوم طبرسى ؛، ج 1، ص 53 ـ 54، منشورات دار مكتبه الحياه، بيروت.)