پاسخ:
1. سوره نور: به هر چيزي كه ذاتش آشكار بوده و روشن كننده غير باشد، نور اطلاق ميگردد. و به خدا، نور ميگويند، از آن جهت كه چيزي در عالم از او آشكارتر نيست و تمام آن چه و تمام آن چه غير او است، از بركت وجود او آشكار ميشود.(تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 14، ص 474 و ج 10، ص 278.)
2. فاطر: فاطر در اصل، به معناي "شكافنده" است، ولي در بسياري از آيات قرآن، به معناي "آفريننده" ميباشد؛ آفرينندهاي كه با برنامه حساب شدهاش، چيزي را خلق كرده سپس آن را حفظ ميكند.(تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 14، ص 474 و ج 10، ص 278.)
3. غافر: غافر از "غَفْر" گرفته شده و در اصل، به معناي از بين بردن اثر است، و به خدا غافر ميگويند، زيرا آثار گناهان بندگان، به واسطه او، با پردهپوشي و گذشت و اصلاح، از بين ميرود.(التحقيق، حسن مصطفوي، ج 7، ص 241 و 245، وزارت ارشاد.)
4. الرَّحْمَن: رَحْمَن از رَحْمَت (مهرباني و دقتي كه احساني را در پي داشته باشد) گرفته شده، و از اوصاف مخصوص خداوند است؛ به اين معنا كه رحمتش، همه چيز را در بر گرفته است.(قاموس قرآن، سيد علي اكبر قرشي، ج 3 و 4، ص 69،70 و 72، دارالكتب)
5. سوره أَعْليَ: اَعليَ از عُلُو گرفته شده، و اين كلمه در مورد خداوند به اين معنا است كه او از هر كس و هر چيز و هر خيال، قياس، گمان، وهم و هر گونه شرك آشكار و پنهان و هر چه تصور كنيم، برتر و بالاتر است.(تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 26، ص 384، دارالكتب الاسلاميه)