پاسخ:
اولا مگر نام خود پيامبر (ص) در قرآن نيامده است؟ پس چرا بسياري از كفار و مشركان تنها آن گاه كه مجبور شدند به ظاهر اظهار اسلام نمودند. مگر امروزه حتي در ميان مسلمانان ترديدهايي نسبت به آن حضرت القا نميكنند؟ آيا بودن نام پيامبر(ص) در قرآن همه شبهات را رفع نموده است؟ مسلما اين چنين نيست. بنابراين تصور نشود اگر فرضا نام حضرت علي(ع) در قرآن مذكور ميشد ديگر اختلافي در كار نبود. ثانيا بناي كار خداوند در قرآن بر بستن همه راههاي شبهه و ترديد نيست. در آيه شريفه سوره انعام ميفرمايد: «ولو جعلناه ملكا لجعلنا رجلا و للبسنا عليهم ما يلبسون؛ اگر ما پيامبران را از بين فرشتگان خود نيز انتخاب مي كرديم آنان را به صورت انساني قرار مي داديم و همان لباس كه مردان مي پوشند بر آنان مي پوشانديم». يعني همواره جاي شبهه باقي است و هنر آن است كه از ميان اين همه شبهات و سنگلاخها حقيقت ديده شود و راه صحيح طي گردد. ثالثا گرچه نام علي(ع) در قرآن نيامده است ولي به تصريح مفسران و دانشمندان شيعه و سني در برخي از آيات قرآن آن حضرت با وصف معرفي شدهاند مثلا آيه: «انما وليكم الله و رسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلاه و يوتون الزكاه و هم راكعون ؛ تنها ولي شما خدا و رسول و مومناني هستند كه نماز را بياد داشته و به فقيران در
حال ركوع زكات مي دهند». به تصريح مفسران اين آيه در شان حضرت علي(ع) نازل شده است آن گاه كه حضرت انگشتري خود را در ركوع به سائل دادند. آيا همين آيه كافي نيست كه ولي مومنان مشخص گرديده و تا هنگامي كه او باشد نوبت به ديگران نرسد.
براي مطالعات بيشتر ر.ك:
1- آن گاه هدايت شدم
تيجاني
2- امامت و رهبري
استاد مطهري
3- رهبري امام علي(ع)، (ترجمه المراجعات)
علامه شرف الدين، مترجم: محمد جعفر امامي
4- بررسي مسائل كلي امامت
ابراهيم اميني
5- شيعه و تهمتهاي ناروا
محمد جواد شري