پاسخ:
"مجيد" به معناي شرف زياد و گسترده و يا با شكوه و با عظمت است از آن جا كه قرآن داراي محتواي بزرگ و معناهاي بلند در زمينه‌هاي شناخت خدا، عقايد ديني، اخلاق، نصيحت‌ها، احكام و آداب و رسوم دارد به آن "مجيد" گفته شده است.
"كريم" در مورد خداوند بخشنده و مهربان به معناي احسان و نعمت‌ها مي‌باشد و به قرآن نيز كريم مي‌گويند چون صفات پسنديده و نيكو دارد و سرچشمه خوبيها براي مردم است، خوبيهايي كه هيچ چيز نمي‌تواند جاي آن را بگيرد و داراي معارف و شناخت‌هايي است كه خوشبختي دنيا و آخرت انسان‌ها را فراهم مي‌كند.
"كريم" و "مجيد" با توجّه به توضيح معناي آن‌ها كه گذشت، از صفات خداوند مهربان نيز هستند و ديگر آن كه قرآن به صفات ديگري مانند: "عزيز" (فصلت، 41) ؛ "حكيم" (زخرف، 4) ؛ "مبين" (مائده، 15) و... نيز توصيف شده است.(ر.ك: تفسير نمونه، آيه‌اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 23، ص 267 ؛ ج 26، ص 353، دارالكتب الاسلاميه، تهران.)
به اعتبار اين كه قرآن به واسطه پيامبر اسلام به ما ابلاغ شده، اطلاق "قرآن مجيد" نادرست نيست، هرچند با توجه به اين كه قرآن كلام خداست، بهتر است آن را به خداي متعال منتسب نماييم و مثلاً بگوييم "كلام الله مجيد" و مانند آن، گرچه واژه "قرآن مجيد" گاهي در ميان عامه مردم به كار مي‌رود اما در روايات استعمال نشده است.