پاسخ:
1. مهم‌ترين وظيفه ما در برابر قرآن، پيوند هميشگي با اين هديه الهي است. امامان: از ما خواسته‌اند، اهل قرآن باشيم؛ يعني همواره به قرآن كريم عشق بورزيم؛ دستورهاي آن را با دل و جان بپذيريم و آن‌ها را به كار ببنديم؛ البته، اگر چنين وظيفه‌اي را نسبت به قرآن انجام دهيم، نزد خداوند، مقام بالايي خواهيم داشت.( ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، شيخ صدوق (ره)، ترجمه علي اكبر غفاري، ص 14، نشر صدوق. )
2. خواندن هر سوره از قرآن نيز، ثواب خاصّي دارد كه در روايات، به آن اشاره شده است؛ البته اين ثواب‌ها در صورتي شامل انسان مي‌شود كه قرائت قرآن، با تدبّر (دقت در مفاهيم آن) باشد.
3. در يكي از آيات قرآن، درباره اثر اين كتاب الهي در پالايش دل و جان آدمي، آمده است: "و ننزّل من القرءان ما هو شفأٌ و رحمه للمؤمنين؛(اسرأ،82) و از قرآن، آن‌چه شفا و رحمت است، براي مؤمنان نازل مي‌كنيم." معمولاً هر جا سخن از شفاعت، پاي بيماري نيز در ميان است؛ از اين رو، چنين تعبيري از قرآن، حاكي از آن است كه قلب انسان، دست خوش حالات و تغييراتي مي‌شود؛ آن‌گاه پيوند قرآن با اين حالات رابطه داروي شفابخش نسبت به بيماري است.
4. امام سجاد(ع) در روايتي از پيامبر(ص) نقل مي‌فرمايند كه ايشان فرمودند:
كسي كه چهار آيه از اول سوره مباركه بقره، آيه الكرسي، دو آيه بعدش و سه آيه از آخر اين سوره مرا بخواند، هيچ پيشامد ناخوشايندي را درباره مال و جان خود نمي‌بيند، شيطان‌به او نزديك نمي‌شود و قرآن كريم را از ياد نمي‌برد."( ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، شيخ صدوق، ص 131، مكتبه الصدوق. )